Δια ζώσης σεμινάριο/ εργαστήριο διοργανώνεται από το πολιτιστικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα OpenUp και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με τίτλο “Domestic Assemblage ΙΙ” που θα διεξαχθεί από τις 6 έως τις 15 Απριλίου 2022 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Σύμφωνα με σχετικό δελτίο Τύπου το “Domestic Assemblage ΙΙ” είναι ένα σεμινάριο / εργαστήριο για το σχεδιασμό και την κατασκευή αντικειμένων και επίπλων καθημερινής χρήσης, με στόχο να δημιουργηθούν οικιακές μορφές και κατασκευές, χαμηλού κόστους, από την αναδιάρθρωση διαφορετικών στοιχείων. Ακολουθώντας μια μεθοδολογία συλλογής και συναρμολόγησης θραυσμάτων από τον υλικό κόσμο γύρω τους, οι συμμετέχοντες καλούνται να τα μεταμορφώσουν και να τα επαναχρησιμοποιήσουν για νέες επιτελέσεις καθημερινής ζωής.
Για εγγραφές κατεβάζετε τη φόρμα που θα βρείτε στο https://drive.google.com/file/d/1os5DmIzg2bGbevS0MjiaUk_wXNCGIt1e/view?usp=sharing συμπληρώνετε τα στοιχεία σας και τη στέλνετε στο [email protected] έως τις 03/04/2022.
Όριο συμμετοχών: 20
Αναφέρεται ότι η ομάδα του Open up uth με γνώμονα την αναζήτηση και ανάδειξη νέων δημιουργικών ανθρώπων και ανάπτυξη ενός καλλιτεχνικού σχεδιαστικού δικτύου συνεργάζεται με την ομάδα Bo_Saur (boardsaurs) που αποτελείται από τον Γιώργο Γιρβαλάκη, Ελένη-Κλαίρη Διαμαντούλη, Νίκο Καρατζούνη, Τζιοβάννι Μούσιας, Βαγγέλη Ξενοδοχίδη που θα αποτελέσουν την ομάδα συντονισμού του εργαστηρίου.
Σύμβουλοι εργαστήριου: Ζήσης Κοτιώνης, Φοίβη Γιαννίση, Αλέξανδρος Ψυχούλης.
Σημειώνεται ότι όλοι οι συμμετέχοντες θα λάβουν πιστοποιητικό συμμετοχής από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα OPEN UP.
Το OpenUpUth είναι μια ομάδα που αποτελείται από αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, δημιουργικούς επαγγελματίες, ακαδημαϊκούς, ερευνητές , οι οποίοι εκπροσωπούν το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο ευρωπαϊκό έργο Open Up. Είναι ένα τετραετές πολιτιστικό πρόγραμμα (2020-2023), συγχρηματοδοτούμενο από το πρόγραμμα Creative Europe που στοχεύει να αναδείξει και να προωθήσει καλλιτέχνες, σχεδιαστές, τεχνίτες και δημιουργικούς ανθρώπους που βρίσκονται στις επτά πόλεις των συνεργαζόμενων φορέων . Επιπλέον, στοχεύει στην καθιέρωση βιώσιμων πρακτικών τέχνης μεταξύ τους, παρέχοντας στους συμμετέχοντες εκπαίδευση και γνώση μέσω των διαφόρων δράσεων του έργου, που περιλαμβάνουν εργαστήρια, φεστιβάλ και εκθέσεις. Το Open Up σκοπεύει να δώσει τη δυνατότητα στους δημιουργικούς ανθρώπους να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους, να παρουσιάσουν και να αναπτύξουν τα έργα τους μέσα από τα εργαστήρια και να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο επιχειρησιακού πλαισίου, το οποίο θα τους επιτρέψει να διατηρήσουν το έργο τους ακόμη και μετά το τέλος του προγράμματος. Αποτελείται από μια ισχυρή ομάδα συμπληρωματικών και διεπιστημονικών συνεργατών, οι οποίοι μέσω αυτού του κοινού έργου θα δημιουργήσουν νέες εμπειρίες, θα προσφέρουν νέες ευκαιρίες και θα βελτιώσουν τη δικτύωση των δημιουργικών ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη.
Η κοινοπραξία αποτελείται από τους ακόλουθους πολιτιστικούς οργανισμούς και ακαδημαϊκά ιδρύματα:
Ίδρυμα Πιερίδη (Λευκωσία, Κύπρος)
Publics (Ελσίνκι, Φινλανδία)
Ivers Université de Picardie Jules Verne (Amiens, Γαλλία)
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Βόλος, Ελλάδα)
New Hand Lab (Covilhã, Πορτογαλία)
Autonomous University of Barcelona (Ισπανία)
Valand Academy του Πανεπιστημίου του Gothenburg (Σουηδία)
Do_As II_3Rs (Reduce, Reuse, Recycle)
Στα πλαίσια ενός επίκαιρου προβληματισμού για τις καθημερινές πρακτικές και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα αυτών, το νέο εργαστήριο του Open up Uth Domestic assemblage II Reduce, Reuse, Recycle, θέτει το βασικό ερώτημα του σχεδιασμού παραγόμενων αντικειμένων σε συνάρτηση με τη λειτουργία και την υλικότητά τους και εξετάζει την επανάχρηση ως ένα μεθοδολογικό και σχεδιαστικό εργαλείο. Σε αντιδιαστολή με έναν ορισμένο κύκλο ζωής των αντικειμένων αγορά-χρήση-απόρριψη, η επανάχρηση αποτελεί μια αντίσταση και μια «δεύτερη ζωή» των αντικειμένων που έχουν ολοκληρώσει έναν πρότερο βίο αλλά η επιτελεστικότητά ή δυνατότητα λειτουργικότητας τους παραμένει ενεργή. Πως θα μπορούσαμε λοιπόν να σκεφτούμε την «επόμενη ζωή» του υλικού μας κόσμου και ποια σχεδιαστική διαδικασία την καθιστά ενεργή; Η έννοια της κατασκευής εκλαμβάνεται σε όλες της τις συνθετικές, εμπρόθετες νοηματοδοτήσεις (κατα-σκευή, παρα-σκευή, επι-σκευή, συν σκευή), ως συνέχεια πράξεων, που συντηρούν και αναπαράγουν την καθημερινή ζωή. Σε μια λογική αειφορίας και βιωσιμότητας η κατασκευή αντικειμένων δεν εκλαμβάνεται ως διαδικασία παραγωγής, κατανάλωσης και καταστροφής του κατασκευάσματος. Ενδιαφέρει αντιθέτως η κατασκευαστική διαδικασία ως παρέμβαση στη ζωή των υλικών και των πραγμάτων που δημιουργεί ή ανανεώνει καταστάσεις.
ΠΩΣ;
Η προτεινόμενη μεθοδολογία ακολουθεί την τακτική του assemblage, δηλαδή της συνάθροισης και συνάρθρωσης διαφορετικών στοιχείων και υλικών, ακολουθώντας μια στρατηγική συλλογής και καταγραφής των αποσπασμάτων του σύγχρονου οικιακού κόσμου, του νοικοκυριού στον εσωτερικό και τον υπαίθριο. Η μεθοδολογία του σχεδιασμού μοιάζει με τη λογική των συνταγών μαγειρικής: Προσδιορίζονται τα υλικά προς χρήση, οι ποσότητές τους και με το συνδυασμό τους προκύπτει η νέα δομή. Κάθε αρθρωτό μέρος μπορεί να αποδιαρθρωθεί στις μονάδες των υλικών που το απαρτίζουν και να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση έτοιμα να χρησιμοποιηθούν σε νέα “συνταγή”, σε νέα μορφή χρηστικού αντικειμένου. Η βιώσιμη (sustainable) μεθοδολογία σχεδιασμού είναι ανοικτή σε ερμηνείες και στη δημιουργία νέων “συνταγών” για την παραγωγή νέων αντικειμένων. Στον κόσμο των πραγμάτων που βρίσκουμε γύρω μας, εντοπίζονται αντικείμενα που περιέχουν ένα σύνολο δυνατοτήτων χρήσεων και λειτουργιών και τα εγχειρίδια χρήσης ή αλλιώς manuals είναι η συμπυκνωμένη έντυπη αποτύπωση αυτών των απαραίτητων πληροφοριών. Έτσι, στόχος του εργαστηρίου είναι η δημιουργία ενός αρχείου μεθοδολογικών προσεγγίσεων επανάχρησης και σύνταξης αυτών των μεθόδων συναρμολόγησης ως ένα ανοικτό σύστημα επανασχεδιασμού του υλικού κόσμου.
ΠΟΥ;
Περίπτωση μελέτης του εργαστηρίου αποτελεί ο εντοπισμός, ο σχεδιασμός και η κατασκευή μιας συνθήκης υπαίθριας διαμονής στο campus του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το οποίο αποτελεί τόσο τον τόπο συλλογής υλικοτήτων, των εργασιών (θεωρητικών και πρακτικών) αλλά και εφαρμογής του συνεργατικού σχεδιασμού με στόχο τον καθορισμό και τη δημιουργία κοινωνικών και τεχνικών υποδομών όπου οι νέες μορφές συνεργασίας σχεδιασμού θα μπορούν να πραγματοποιηθούν (meta- design
