Η 17η Νοεμβρίου ήταν ημέρα αφιερωμένη στην προωρότητα. Σε όλα εκείνα τα μωράκια, που θέλησαν να βγουν από την κοιλιά της μαμάς τους νωρίτερα και σε όλους εκείνους τους γονείς, μαμάδες και μπαμπάδες, που περίμεναν με αγωνία αρκετές εβδομάδες μέχρι να πάρουν στην αγκαλιά τους τα αγγελούδια τους. Η Χαρά Ραμπαούνη, χορεύτρια, καθηγήτρια χορού και ιδιοκτήτρια της Σχολής Χορού IndependanceStudio άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για τους δύο πρόωρους τοκετούς, την αγωνία και τις ώρες έξω από τη μονάδα, που έβλεπε και τα δυο της παιδιά να μάχονται στη θερμοκοιτίδα.
«Είναι πολύ μικρό…». Αυτή ήταν η πρώτη φράση που είπε η Χαρά αντικρύζοντας τον Γρηγόρη της, τον πρωτότοκο γιό της από το τζάμι της θερμοκοιτίδας. «Δεν γνώριζα τι σημαίνει επί της ουσίας προωρότητα και το αντιλήφθηκα πολύ καλά και με τα δυο μου παιδιά», εξομολογείται η ίδια.
Στην πρώτη της εγκυμοσύνη μετά τον 4ο μήνα αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά. Με την επίσκεψή της στη γυναικολόγο της ενημερώθηκε ότι ο τράχηλός της άνοιγε, γι’ αυτό κι έπρεπε να παραμείνει σε ακινησία. «Έφτασα στην 29η εβδομάδα, δηλαδή στις αρχές του 7ου μήνα και σπάσανε τα νερά. Ήμουν ήδη ακινητοποιημένη 1,5 μήνα, ήξερα ότι μπορεί το μωρό να βγει πρόωρο, όμως δεν ήξερα επακριβώς τι θα ακολουθούσε, πόσες αγωνίες και άγχη μέχρι να τον κρατήσουμε στην αγκαλιά μας», ανέφερε η Χαρά.
Η νέα μητέρα μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, εκεί που υπάρχει Μονάδα Προώρων και γέννησε με φυσιολογικό τοκετό το πρώτο της παιδί, τον μαχητή της ζωής Γρηγόρη. Ο μικρός γεννήθηκε μόλις 1275 γραμμάρια και παρέμεινε για δύο μήνες στη θερμοκοιτίδα, μέχρι να αναπτύξει όλα τα όργανά του, να ξεπεράσει κάθε κίνδυνο η υγεία του και να πάρει βάρος.
Όμως οι γονείς του καθημερινά βρίσκονταν στο πλευρό του… αλλά με το κινητό. «Πέσαμε πάνω στην περίοδο του κορωνοϊού και δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα στη Μονάδα. Πήγαινα κάθε μέρα στη Λάρισα για να τον δω και να δώσω και το γάλα, που έβγαζα για να τον ταΐσουν. Επειδή τα πρωτόκολλα ήταν πολύ αυστηρά , έδινα το κινητό μου και μου έβγαζαν φωτογραφίες του παιδιού. Έτσι τον έβλεπα στην αρχή. Ευτυχώς όλα κύλησαν καλά, παρά το άγχος, την ανησυχία, την αγωνία καθημερινά», υπογράμμισε χαρακτηριστικά η Χαρά.
Μετά την έλευση του Γρηγόρη στο σπίτι, οι γονείς του κινητοποιήθηκαν και προχώρησαν σε πρώιμη παρέμβαση, με φυσιοθεραπείες και άλλες μεθόδους, προληπτικά, ώστε να βοηθήσουν το παιδί.
Αυτή τη στιγμή ο Γρηγόρης είναι ένα παιδί αεικίνητο, ζωντανό, χαμογελαστό, πηγαίνει στο νηπιαγωγείο και του χρόνου θα είμαι μαθητής της α’ τάξης του δημοτικού.
Νέες αγωνίες και δεύτερο πρόωρο μωράκι
Η Χαρά Ραμπαούνη όμως δεν τελείωσε με το θέμα προωρότητα. Έμεινε ξανά έγκυος σε κοριτσάκι και πλέον ήξερε ότι πιθανότητα να αντιμετωπίσει και πάλι την προωρότητα. Η εγκυμοσύνη της πήγαινε καλά, πάλεψε από την αρχή της λαμβάνοντας προγεστερόνη και προληπτικά μπήκε και σε ακινησία. Έβλεπε όμως με τη γυναικολόγο της ότι και πάλι ανοίγει ο τράχηλός της. Έτσι, άνοιξε καρτέλα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, ώστε ένα συμβεί πάλι ένας πρόωρος τοκετός να μεταφερθεί εκεί και να αντιμετωπιστεί άμεσα.
Πέρασαν 28 εβδομάδες και έξι μέρες κύησης και έσπασαν τα νερά της. Έμεινε τρεις ημέρες με σπασμένα νερά, αλλά η μικρή της δεν ήθελε μάλλον να την αποχωριστεί. «Γέννησα με καισαρική ένα κοριτσάκι 1100 γραμμάρια. Την ονομάσαμε Άρτεμη. Πλέον είναι 14 μηνών, δεν χρειάστηκε πρόωρη παρέμβαση και είναι υπέροχη. Τα κάνει όλα χωρίς κανένα πρόβλημα», είπε με μεγάλη χαρά και περηφάνεια.
Ο καθημερινός φόβος και οι αγωνίες
Μία μητέρα που αντιμετωπίζει την προωρότητα, αντιμετωπίζει ένα διαρκές άγχος. Έναν φόβο. «Κάθε μέρα περιμένεις να δεις πως τα πηγαίνει το παιδί σου. Μπορεί να υπάρξει μία απλή λοίμωξη. Στη Μονάδα έως ότου σταθεροποιηθούν τα παιδιά, δεν σου λένε πολλά. Οι γιατροί είναι συγκρατημένοι. Φοβάσαι κάθε μέρα μην χτυπήσει το τηλέφωνο. Δεν ξέρεις πότε θα πάρεις το παιδί σου. Βλέπεις όλες μαζί τις θερμοκοιτίδες και όλους τους γονείς να περιμένουν απ΄έξω. Είμαστε κι εμείς μια μικρή οικογένεια», σημείωσε η Χαρά.
Η ίδια πλέον έχει τον Γρηγόρη και την Άρτεμη, τους δύο δικούς της υπερήρωες, τους δύο μαχητές της ζωής. Τους καμαρώνει και χαίρεται με κάθε τους βλέμμα, κάθε τους χαμόγελο, κάθε τους λέξη. Φυσικά και τα δυο παιδιά της Χαράς, όπως είπε κι εκείνη, θα μπουν από μικρά και στον μαγικό κόσμο του χορού!
Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
