Τη μνήμη του Σπύρου Τσιγγλιφή τίμησε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ Μαγνησίας, καθώς τέλεσε πολιτικό μνημόσυνο την Κυριακή το πρωί στην αίθουσα του Forum Center του ξενοδοχείου ΠΑΡΚ. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν οι εκπρόσωποι των γιατρών, των συνταξιούχων, οι φίλοι του και οι συγγενείς του αείμνηστου Σπύρου Τσιγγλιφή.
Αρχικά παρουσιάστηκε ένα μικρό αφιέρωμα από τη ζωή του με τις φωτογραφίες σε βίντεο. Εκ μέρους του συλλόγου έγινε χαιρετισμό από τον Γεώργιο Ρούσσα-προέδρο του Δ.Σ.
Μετά ακολούθησαν τοποθετήσεις για την προσωπικότητα, τη ζωή του και τις αμέτρητες δωρεές που είχε κάνει ο Σπύρος Τσιγγλιφής στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου.
Ο χαιρετισμός του Γιώργου Ρούσσα
«Κυρίες και κύριοι, ιατροί, νοσηλευτικό και τεχνικό προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου του «Αχιλλοπούλειου», συνάδελφοι συνταξιούχοι της περιοχής, οι εκπρόσωποι των συνταξιουχικών οργανώσεων Μαγνησίας, οι φίλοι του αείμνηστου Σπύρου και οι συγγενείς του.
Σας καλωσορίζουμε και σας ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα του Διοικητικού Συμβούλιου του Συλλόγου μας, που πραγματοποιεί σήμερα το πολιτικό μνημόσυνο στην αίθουσα του Forum Center στο ξενοδοχείο ΠΑΡΚ, για να τιμήσουμε έναν σπάνιο άνθρωπο, σεμνό και υπερβολικά ανήσυχο για το μέλλον της ανθρωπότητας, έτσι όπως ήταν και τον γνωρίσαμε από τις συζητήσεις με πολύ νόημα, που ήταν ένα σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα του.
Έναν συνάδελφο με μεγάλες ικανότητες και γνώσεις για τη διεθνή και την ελληνική πραγματικότητα, με υψηλό πολιτικό κριτήριο, ανήσυχο και γενναιόδωρο προς κοινωνία του νομού που έχει κάνει αμέτρητες ανώνυμες δωρεές στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου που είχαν δημοσιευτεί πολλές φορές στα τοπικά ΜΜΕ, χωρίς να υποψιαστούμε ότι ήταν ένας από μας και τον γνωρίζαμε για αρκετά χρόνια.
Πόσο σημαντική ήταν η προσφορά του, αφού κάλυψαν έναν ευρύ χώρο των παρεχόμενων ιατρικών υπηρεσιών και του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού. Με τις εγκαταστάσεις ιατρικών μηχανημάτων που συνέβαλαν στη σωτηρία πολλές φορές της ζωής των συνανθρώπων της περιοχής, στην ανακούφιση και την απαλλαγή τους από οδυνηρές και ταλαίπωρες μετακινήσεις σε άλλα νοσοκομεία της χώρας.
Εκ μέρους του Δ.Σ εκφράσαμε στην κηδεία του την ευγνωμοσύνη για τις δωρεές του Σπύρου μας και επισημάναμε ότι στην πραγματικότητα αυτό που έκανε ήταν η ευθύνη και η υποχρέωση του Υπουργείου Υγείας να καλύπτει της ανάγκες και τις ελλείψεις του νοσοκομείου με πλήρη κρατική χρηματοδότηση.
Ένα άλλο δυνατό στοιχείο του χαρακτήρα του ήταν η βοήθεια προς τους συνανθρώπους γύρω του και να μοιράζεται μαζί τους τις γνώσεις του από τις μελέτες και πολύ διάβασμα των ιατρικών εργασιών με τον βασικό σκοπό να ανακαλύπτει την πρόβλεψη στην υγεία και υγιεινή διατροφή που παίζει σημαντικό ρόλο στη μακροζωία των ηλικιωμένων.
Πάντα αισιόδοξος για το αποτέλεσμα του αγώνα ειδικά για τη Δημόσια και Δωρεάν Υγεία για όλους και με την ικανότητα να μεταφέρει την πείρα του στους νεότερους στο Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου μας.
Είχε ικανότητα να προβλέπει τις εξελίξεις στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και να βγάζει εύστοχα συμπεράσματα και να καταλήγει με την εμπειρία της ζωής του σε λύσεις που ήταν πραγματοποιήσιμες.
Και ταυτόχρονα ήταν ευθύς, αυστηρός με τους γνωστούς και φίλους π.χ. αν κάποιοι για παράδειγμα: γνωρίζουν ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος και συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν δεν τους συγχωρούσε και προσπαθούσε επίμονα να βοηθήσει να αλλάξουν συμπεριφορές, για να γίνουν πιο χρήσιμοι για τους εαυτούς τους στη ζωή, για τις οικογένειές τους και συνολικά για την κοινωνία.
Στον σημερινό μνημόσυνο που πραγματοποιούμε στη μνήμη του Σπύρου μας θα θέλαμε ν’ ανοίξει μια συζήτηση και να ακουστούν από τους παραβρισκόμενους κάποιες πτυχές για την ζωή του και να βοηθήσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο να συλλέξουμε όσο μπορούμε περισσότερα στοιχεία για την αληθινή εικόνα: τι άνθρωπος ήταν και ας να μας επιτραπεί από τον τίτλο «ανώνυμου ευεργέτη» να τον κάνουμε επίσημα ως επώνυμο συνάνθρωπο μας της περιοχής και να μάθει ο λαός της Μαγνησίας τον πραγματικό Σπύρο που με τις πράξεις του είχε εκφράσει σε μεγαλείο της ανθρωπιάς του σε συνανθρώπους και σήκωσε πολύ ψηλά το ιερό συναίσθημα της έμπρακτης αλληλεγγύης που είχε καταχτήσει και γενναιόδωρα μοιράστηκε με άλλους σε όλη τη ζωή του.
Ένα παιδί της κατοχής που είχε περάσει όλες τις οδυνηρές στιγμές στη ζωή του που είχε χάσει τη μάνα του στα οχτώ του, που είχε έντονες και δραματικές εικόνες από το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο στην πόλη μας που «κουβαλούσε» στη μνήμη του και μοιραζόταν με τους νεότερους για απάνθρωπες συνθήκες που βίωσε και πάντα έλεγε: «να μην γίνει ξανά τέτοια συμφορά από τους άδικους πολέμους στους οποίους σκοτώνονται οι λαοί για τα ξένα συμφέροντα» και πόσο επίκαιρο είναι σήμερα που η πόλη μας έχει γίνει απέραντη Νατοϊκή βάση και χώρος εκπαίδευσης και προετοιμασίας των νέου Αμερικάνικου στρατού ως μελλοντικού δολοφόνου των λαών στο όνομα της Δημοκρατίας κάτω από τις σημαίες των πολυεθνικών εταιριών του πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Όλα αυτά που μαρτυρώ και περιγράφω ήταν οι ανησυχίες του Σπύρου Τσιγγλιφή και προειδοποιήσεις του ότι: «με την εμπλοκή μας στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη Ρωσία και την στήριξη του Ισραήλ στην σφαγή των άμαχων Παλαιστινιακού λαού και ειδικά των παιδιών και γυναικών είναι ασυγχώρητο και επικίνδυνο για τον λαό μας.
Αυτός ήταν ο Σπύρος που τον γνώρισα».
