«Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κι αυτό καθόρισε το βλέμμα μου για πάντα», αναφέρει στο βιογραφικό του σημείωμα στο “θέατρο της καρδιάς του”, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ο Πέρης Μιχαηλίδης, ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος θεάτρου και ηθοποιίας. Αναφέρει ότι πάντα επιστρέφει σε αυτό το Θέατρο, όπως και στη φετινή καλοκαιρινή περιοδεία με την παράσταση «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα», του Ευγένιου Ο’Νηλ. Ο καταξιωμένος ηθοποιός, μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στο πολιτιστικό ένθετο του κεντρικού δελτίου ειδήσεων με τον Ηλία Κουτσερή, αναλύει την κρίση που υφίσταται η σημερινή καθημερινή οικογένεια. «Οι οικογενειακές σχέσεις αυτή τη στιγμή διαρρηγνύονται και το έργο του Ο’Νηλ έρχεται να δώσει αυτή την εικόνα», τονίζει.
Το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα», από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ένα θέατρο που αγαπάτε πολύ, όπως έχετε δηλώσει…
Ναι, έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι είναι το αγαπημένο μου θέατρο, της καρδιάς μου, και επανέρχομαι κατά καιρούς. Έχω σκηνοθετήσει, έχω παίξει, είναι ένα θέατρο στο οποίο επανέρχομαι μέσα στα χρόνια. Και τώρα, είμαι πάλι εδώ, για Το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα», του Ευγένιου Ο’ Νηλ, ένα έργο από τα καλύτερα και σημαντικότερα στην ιστορία του θεάτρου. Και ο συγγραφέας είναι ένας άνθρωπος που αναμόρφωσε το αμερικάνικο θέατρο, εμπνευσμένος από τα έργα του Ίψεν και άλλων. Στη συνέχεια παρέδωσε τη σκυτάλη σε σύγχρονους συγγραφείς, όπως στον Τένεσι Ουίλιαμς.
Πρόκειται για ένα σπουδαίο όπως άλλωστε έχει χαρακτηριστεί, αλλά ταυτόχρονα και δύσκολο έργο
Βεβαίως, ναι! Και δύσκολο και σπουδαίο. Σήμερα αυτό είναι και ζητούμενο. Το να έχουμε δηλαδή ένα δύσκολο έργο, το οποίο όμως διδάσκει. Παρουσιάζεται η οικογένεια του Ο’ Νηλ που συναντιέται ένα ζεστό μεσημέρι του Αυγούστου στην εξοχική κατοικία του Τζέιμς και της Μαίρη Τάιρον. Εκεί μαθαίνουν ότι ο μικρός γιος τους, ο Έντμοντ, πάσχει από φυματίωση. Το έργο διαδραματίζεται στο 1912, μια εποχή στην οποία η αρρώστια αυτή δεν θεραπευόταν. Βλέπουμε τις συγκρούσεις της οικογένειας και τις σχέσεις μεταξύ τους. Ο συγγραφέας τοποθετεί όλη του την οικογένεια στη σκηνή, την οποία παρακολουθεί ψυχαναλυτικά. Ο ίδιος άλλωστε είναι σύγχρονος του Φρόιντ και του Γιούνγκ. Το έργο προσεγγίζει την οικογένειά του συγγραφέα ψυχαναλυτικά και αυτό είναι για τον ίδιο μια κάθαρση, αλλά ταυτόχρονα και οι θεατές που παρακολουθούν μπορούν να δουν πολλά στοιχεία από τη δική τους οικογένεια. Το έργο είναι απολύτως βατό και δεν υπάρχουν δυσκολίες. Ο συγγραφέας έχει απόλυτη επίγνωση της αριστοτελικής δομής, του χώρου και του χρόνου, και το έργο του εκτυλίσσεται με κανονικό τρόπο. Είναι εύληπτο έργο από τον θεατή και αυτό φαίνεται σε όλες τις πόλεις που έχουμε παίξει. Μάλιστα, στην τελευταία παράσταση, στα Ιωάννινα, που είχε και ένα ψιλόβροχο, κανένας θεατής δεν κουνήθηκε από τη θέση του.
Πέρα από το βατό που αναφέρατε, φαντάζομαι ότι ένα τέτοιο κείμενο, παρ’ ότι διαδραματίζεται το 1912, μπορεί να είναι και επίκαιρο…
Απολύτως! Οι σύγχρονοι ψυχαναλυτές έχουν εστιάσει το πρόβλημα στην οικογένεια, γιατί στην ουσία και η οικογένεια περνάει κρίση. Πέρα από την οικονομική κρίση, η οποία είναι απότοκος αυτής της ιστορίας, υπάρχει και η οικογενειακή. Οι οικογενειακές σχέσεις αυτή τη στιγμή διαρρηγνύονται και το έργο του Ο’Νηλ έρχεται να δώσει αυτή την εικόνα. Ο συγγραφέας σε όλα του τα έργα είναι απολύτως αυτοβιογραφικός και δεν υπάρχει ούτε μια φράση μέσα στο έργο που να μην την έχει ζήσει ο ίδιος. Για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί, παρακολουθώντας την παράσταση, η ελληνική οικογένεια μπορεί να βρει πάρα πολλά κοινά στοιχεία.
Μόλις τελειώσετε με την περιοδεία, θα συνεχίσετε και έπειτα τις παραστάσεις με το ίδιο θεατρικό έργο ή έχετε σχεδιάσει κάτι άλλο;
Θα συνεχίσουμε τις παραστάσεις στο πλαίσιο της περιοδείας ακόμα λίγο και τις ολοκληρώσουμε στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν σχέδια. Καλό είναι να αφήνεις τα πράγματα να έρχονται .
Σε αυτό που λέτε για τα σχέδια, έπαιξε ρόλο και ο παράγοντας της πανδημίας και του εγκλεισμού ή ήσασταν γενικά αυτής της φιλοσοφίας;
Ήμουν γενικά έτσι. Εξαιτίας της πανδημίας είχε διακοπεί και η παράσταση στην οποία συμμετείχα στο Θέατρο Χορν, ένα έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, αλλά υπήρχαν τα σίριαλ και η διδασκαλία, και όλα αυτά συνθέτουν μια πλήρη δραστηριότητα.
