Τους τελευταίους μήνες ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθεί το δράμα των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που ψάχνουν για μια ασφαλή γη γι αυτούς και τα παιδιά τους. Ανάμεσά τους πολλές γυναίκες, έγκυες, με τα μωρά στην αγκαλιά και πολλά μικρά παιδιά θαλασσοδέρνονται, ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους για να φτάσουν σε χώρες της ΕΕ ελπίζοντας σ΄ ένα καλύτερο αύριο. Καθημερινά η Μεσόγειος και ειδικά το Αιγαίο μετατρέπονται σε νεκροταφείο ψυχών. Από τους 640.000 πρόσφυγες που πέρασαν στην Ευρώπη το 2015 μέσω της Μεσογείου οι 500.000 έφτασαν στα ελληνικά νησιά. Εκατοντάδες παιδιά έχασαν τη ζωή τους στο δρόμο του ξεριζωμού. Με βάση επίσημα στοιχεία, μιλάμε για 7000 ασυνόδευτα παιδιά.
Ιδιαίτερα οι γυναίκες και τα παιδιά, καλούνται να επιβιώσουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς μέτρα προστασίας και μέριμνας, τη στιγμή που διατρέχουν κίνδυνο για την ασφάλειά τους και από τα κυκλώματα δουλεμπορίας και σωματεμπορίας.
Είμαστε λίγες μέρες μετά την Παγκόσμια Μέρα για την Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Και ενώ πραγματοποιήθηκαν πολλές εκδηλώσεις για το trafficking από την κυβέρνηση- ΓΓΙΦ, από Δήμους και Περιφέρειες, ΜΚΟ, άλλες γυναικείες οργανώσεις, καμιά αναφορά δεν έγινε για τις οικονομικές και κοινωνικές αιτίες αυτού του φαινομένου. Η βία και κατά των γυναικών είναι φαινόμενο σύμφυτο με το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Η βάρβαρη ιμπεριαλιστική πολιτική του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ σπρώχνουν στο δρόμο της προσφυγιάς εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από την Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική. Όλοι αυτοί ευθύνονται για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη γέννηση των «τζιχαντιστών», την εκμετάλλευση και την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής.
Εμείς οι γυναίκες οφείλουμε να εκφράσουμε έμπρακτα και με πολύμορφο τρόπο την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες. Να απομονώσουμε το ρατσιστικό δηλητήριο που καλλιεργείται.
Και να απαιτήσουμε :
– Να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι ΕΕ – ΗΠΑ – ΝΑΤΟ. Καμία συμμετοχή των χωρών μας σ’ αυτές.
– Να καταργηθεί ο Κανονισμός του Δουβλίνου, της Σένγκεν, του Frontex και όλων των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ.
– Όχι στα μέτρα της ΕΕ για καταστολή στα σύνορα.
– Απευθείας μεταφορά των προσφύγων από τα νησιά, τα σημεία εισόδου, στις χώρες τελικού προορισμού τους, με ευθύνη της ΕΕ και του ΟΗΕ.
– Δημιουργία αξιοπρεπών κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας. Ενίσχυση του προσωπικού και των υποδομών που σχετίζονται με τη διάσωση, καταγραφή – ταυτοποίηση, στέγαση – σίτιση – περίθαλψη και ασφαλή μεταφορά τους.
Οι πόλεμοι που μαίνονται στη γειτονιά μας, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι και στο μέλλον θα χτυπούν την πόρτα μας μόνο με τις καραβανιές των προσφύγων.
Η Ανατολική Μεσόγειος και οι χώρες που την περιβάλουν είναι το κέντρο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Στην κούρσα του ανταγωνισμού σημαντικό ρόλο παίζει ο έλεγχος των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του νερού. Η περιοχή της Ανατ. Μεσογείου έχει σημαντικά αποθέματα που ο έλεγχος και η εκμετάλλευση τους μπορούν να αυξήσουν σημαντικά τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ταυτόχρονα η γεωστρατηγική θέση αυτής της περιοχής που ενώνει τρεις ηπείρους, την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς αποτελεί πέρασμα των ενεργειακών οδών (υδρογονανθράκων, ηλεκτρικής ενέργειας κλπ.), κόμβο συγκοινωνιακών οδών και υποδομών, αλλά και στρατιωτικών βάσεων (Σούδα- Ελλάδα, Κύπρος, Συρία).
Η επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Τουρκίας και των μοναρχιών του Κόλπου από το 2011 στη Συρία έχει αφήσει πίσω της 4.000.000 πρόσφυγες και 7.000.000 εκτοπισμένους από τα σπίτια και τις πόλεις τους. Τέσσερα χρόνια τώρα σπέρνει τον πόνο και τη δυστυχία.
Η απόφαση της Ρωσίας να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές στη Συρία στις 30/9 εναντίον του λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους» και για τη στήριξη του Μπασάρ Αλ Ασαντ σηματοδοτεί την όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή. Η Ρωσία, που ήδη διαθέτει δύο στρατιωτικές βάσεις στη Συρία, ενδιαφέρεται για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη χώρα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ. Η περιοχή φλέγεται από τις βόμβες των ιμπεριαλιστών και ο κίνδυνος να ξεσπάσει ένας γενικευμένος πόλεμος είναι υπαρκτός.
Η κάλυψη, που παρέχει ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός του ΝΑΤΟ στην επικίνδυνη και τυχοδιωκτική ενέργεια της Τουρκίας να καταρρίψει το ρωσικό πολεμικό αεροπλάνο, που επιχειρούσε στη Συρία στις 24 Νοέμβρη, δείχνει για άλλη μια φορά τον κίνδυνο της γενίκευσης του πολέμου, που εδώ και 5 χρόνια εκτυλίσσεται στη Συρία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναλαμβάνει βαριές ευθύνες για την εξέλιξη, αφού συμπορεύεται μαζί με τις άλλες Νατοϊκές δυνάμεις στην όξυνση της αντιπαράθεσης. Είναι εκτεθειμένες όσες δυνάμεις και κόμματα εδώ και χρόνια κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό ότι το ΝΑΤΟ και η συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτόν τον οργανισμό είναι παράγοντες διασφάλισης της ειρήνης και των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Η Ελλάδα, με βάση τις δεσμεύσεις που έχει από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, θα συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, όποια μορφή και αν πάρουν.
Άλλωστε η ομόφωνη απόφαση, που πάρθηκε μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, από το Συμβούλιο των Υπουργών Άμυνας της ΕΕ στις 17/11, ενεργοποιεί το άρθρο 42 παρ. 7 της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή, αν ένα κράτος- μέλος της ΕΕ δεχτεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη- μέλη έχουν την υποχρέωση να το βοηθήσουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν.
Αυτό μπορεί να σημαίνει άμεση εμπλοκή στη στρατιωτική εκστρατεία εναντίον του ISIS ή οποιαδήποτε άλλη συμμετοχή και βοήθεια. Από πυρομαχικά, ανεφοδιασμό, παροχή πληροφοριών, όπως άλλωστε σημειώθηκε και στη Σύνοδο Υπουργών του ΝΑΤΟ.
Αξίζει να θυμίσουμε ότι η βάση στη Σούδα στηρίζει το νότιο τομέα του ΝΑΤΟ ενάντια στην απειλή των τζιχαντιστών.
Σήμερα γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο το σύνθημα «καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή της χώρας μας σ’ αυτό το μακελειό», στο οποίο ηγείται το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, η ΕΕ στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία και άλλα κράτη.
Τη στιγμή που οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις εμείς οι γυναίκες του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες πως είναι δυνατό μέσα από “στρογγυλά τραπέζια”, από “περιφερειακά συστήματα ασφαλείας” να αποσοβηθεί ο πόλεμος.
Τα γεγονότα στη Συρία, στην Ουκρανία κ.ά. δείχνουν πως έρχεται κάποια στιγμή που η μόνη «διέξοδος» για το εκμεταλλευτικό σύστημα είναι το νέο μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής με τη βία, με στρατιωτικές συγκρούσεις, με νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ο λεγόμενος “πολυπολικός κόσμος”, της λεγόμενης “νέας αρχιτεκτονικής των διεθνών σχέσεων”, δεν είναι ο κόσμος της ειρήνης και της ασφάλειας για τους λαούς, αλλά ο κόσμος των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων έχουν συμφέρον, δικαίωμα και υποχρέωση να υψώσουν και να ενώσουν τις φωνές τους ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Εμείς οι γυναίκες, ως φορείς της νέας ζωής χρειάζεται να στείλουμε ξεκάθαρο μήνυμα, ότι δε δεχόμαστε τα παιδιά μας να γίνουν κρέας στα κανόνια των εκμεταλλευτών του λαού, για τα συμφέροντα τους ενός ή του άλλου τμήματος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών κλπ. που τα υπηρετούν, για το ένα ή το άλλο κράτος ή ομάδα κρατών ή διεθνών οργανισμών.
Είμαστε μαχήτριες ενάντια στις οικονομικές-πολιτικές αιτίες των πολέμων!
