ΕΑΜ – ΕΑΜ φωνή λαού που φτάνεις ως τ’ άστρα του ουρανού για μια ζωή ελεύθερη και ωραία .
1941. Η σκλαβωμένη Ελλάδα νιώθει μέρα με τη μέρα όλο και πιο βαριά την ανάσα του Ναζισμού του Χίτλερ και του φασισμού του Μουσολίνι, χιλιάδες Γερμανικού και Ιταλικού στρατού κατακτούν κάθε σπιθαμή γης της πατρίδας μας. Το πρώτο μέλημα τους είναι να εξασφαλίσουν την τροφοδοσία τους και αποδίδονται στην λεηλασία των ειδών διατροφής και κάθε είδος από το βιος των Ελλήνων, πλιατσικολογώντας όλα τα μεγάλα και μικρά καταστήματα και αποθήκες παντός είδους.
Γρήγορα έγινε αντιληπτό το που μας οδηγούν. Η ελληνική διορατικότητα ενεργοποιείται και με πρωτοβουλία στελεχών δημοκρατιών κομμάτων με επικεφαλής στελεχών του Κ.Κ. Ελλάδος ήρθαν σε επαφή με τα τότε πολιτικά κόμματα που υπήρχαν, τα οποία δεν έδειξαν και τόσο ενδιαφέρον, παρά μόνο λίγα μικρά κόμματα που συμφώνησαν ότι πρέπει να δημιουργηθεί πάση θυσία αντίσταση κατά του εχθρού. Έτσι στις 27 Σεπτεμβ΄ριου του 1941 συμφώνησαν οι εκπρόσωποι και συνιδρυτές από το ΚΚΕ ο Λευτέρης Αποστόλου, από την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας, ο Ηλίας Τσιριμώκος, ο Απόστολος Βογιατζής του Αγροτικού κόμματος Ελλάδος και ο Χρήστος Χωμενίδης του Σοσιαλιστικού κόμματος Ελλάδος και με την σύμφωνη γνώμη των κομμάτων που εκπροσωπούσαν υπέγραψαν την ιδρυτική διακήρυξη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση έγινε πραγματικότητα και γρήγορα σαν κεραυνός βρόντησε και άστραψε σε όλη τη σκλαβωμένη Ελλάδα.
Ο λαός, όλοι οι Έλληνες το αγκάλιασαν, οργανώθηκαν στο ΕΑΜ και δούλεψαν με πάθος για να ακολουθήσει με μεγάλη επιτυχία ο ένοπλος αγώνας κατά των κατακτητών με το ηρωικό ΕΛΑΣ και τους άξιους ηγέτες του, Άρη Βελουχιώτη και Στέφανο Σαράφη.
Ακολούθησε η ίδρυση της ΕΠΟΝ που μεγαλούργησε με τα νιάτα της πατρίδας μας, καθώς και άλλες οργανώσεις που βοήθησαν σε διάφορους τομείς του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Ο ελληνικός λαός με την καθοδήγηση του ΕΑΜ ύψωσε το ανάστημά του και με τη λεβεντιά του πάλεψε γενναία με τις σιδηρόφρακτες δυνάμεις του φασισμού με μεγάλη επιτυχία, παρόλο που ο επερχόμενος χειμώνας 41-42 άφησε τα σκληρά σημάδια του αποτελέσματος της αφαίρεσης όλων των ειδών διατροφής με αποτέλεσμα να συντελεστεί μια απερίγραπτη και τρομοκρατική γενοκτονία και ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου καθημερινά πέθαιναν χιλιάδες γυναικόπαιδα, γέροντες και ενήλικες κάθε ηλικίας και δεν έχω καταλάβει γιατί αποσιωπήθηκε αυτό το τερατώδες έγκλημα των Γερμανο-Ιταλών κατακτητών στην πατρίδα μας.
Τα ένοπλα τμήματα του ΕΛΑΣ (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός) κάλυψαν όλη την Ελλάδα απ’ άκρον σ’ άκρον, έδωσαν σκληρές μάχες με τους κατακτητές και πάντα νικηφόρες με αποκορύφωμα την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου στις 25 προς 26 Νοεμβρίου το 1942 οι αντιστασιακοί με τους αγώνες τους και τις θυσίες τους δόξασαν την Ελλάδα την ιστορική περίοδο 41-44 που ήρθε πολύ καθυστερημένα μετά από 40 χρόνια απαξίωσης να την αναγνωρίσει και να την ανεβάσει στο βάθρο της δόξας και της αιωνιότητας ο λαοφιλής Ανδρέας Παπανδρέου.
Σήμερα, 74 χρόνια μετά τις ραγδαίες εξελίξεις στον τόπο και της επικράτησης των συντηρητικών δυνάμεων βεβαίως και με τη βοήθεια κάποιων ηγετών της αριστεράς, νιώθουμε όλοι εμείς οι αντιστασιακοί να απομακρύνεται το όραμα που δεν κατορθώσαμε να κάνουμε πράξη «Ο λαός να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του».
