Λιμνάζοντα νερά τα οποία άρχισαν να βρωμάνε και άρχισαν σιγά-σιγά να μετουσιώνονται σε ζήλια στην συνέχεια σε μίσος και τέλος, όλος αυτός ο λασπώδης χυμός της ανυπομονησίας για επιστροφή στην επιφάνεια, έγινε απειλή.
Μια εγωκεντρική απειλή η οποία ξεκίνησε από τα χαμένα εδάφη της πάλαι ποτέ πληθωρικής ονοματοκρατορίας, συνέχισε με την αδιαμφισβήτητη εγκατάσταση της συνταγματικής πληθωρικότητας γνώσης της άγνοιας βασισμένη στην χειροκροτητική και κομματική επάρκεια, ενός χειραφετημένου επαρχιακού προβληματισμένου ακροατηρίου και κατέληξε στην μελωδική οδό των δακρύων, θέλοντας να δημιουργήσει ενοχικό συναίσθημα στους παρόντες παρευρισκόμενους και μυξο-δακρυϊκή καταρροή στους απόντες τηλεοπτικώς βλέποντες και ακούοντες.
Εξαγνισμός του τύπου μην βλέπετε την εξωτερική μου παρουσία και τα λίγα εκατοντάδες κιλά υπεράνω του κανονικού, είναι η δίαιτα τέτοια. Εξωτερικά δείχνω κάπως εύσωμος αλλά εσωτερικά έχω την ψυχή ενός μικρού και πεινασμένου παιδιού, που θέλει να τα τρώει όλα. Κατά βάθος συμφωνώ και εγώ με την αλλαγή ηγεσίας ενός κόμματος που από 43,92% έφτασε 4,68%, αρκεί να ψηφίσετε πάλι εμένα. Αλλά ως εγγυητής της τίμιας διαχρονικής ιμπεριαλιστικοσοσιαλιστικής Ευρωπαϊκής ιδεολογίας των τίμιων στελεχών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, δεν προτείνω για υποψήφιο Πρόεδρο τον εαυτό μου ( εσείς θα χάσετε) αλλά δεν αποχωρώ και από την πολιτική ( για να μη χάσετε), δεδομένου ότι μια τέτοια εμβληματική μορφή σαν την παρούσα που ομιλεί άπταιστα την διάλεκτο των αρχαίων Ίνκας με τόσο κατανοητά αργκό επιχειρήματα, δεν θα ξαναυπάρξει στο πολιτικό γίγνεσθαι τoυ Μάτσου Πίτσου εδώ στο Περού, ποτέ των ποτών.
