Είναι λογική, επίκαιρη και απολύτως δικαιολογημένη η αγωνία που εκφράζει ο Γιώργος Κατσαλής (με την ανοικτή του επιστολή σε τοπικά ΜΜΕ), σχετικά με την αναγκαιότητα ενημέρωσης της κοινωνίας επί των πολιτικών εξελίξεων και των διαπραγματεύσεων που κάνει η κυβέρνηση με τους θεσμούς. Είναι η αγωνία που υπάρχει όχι μόνο μεταξύ των μελών και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διατρέχει το σύνολο της κοινωνίας. Κάτι που το συναντάμε όλοι μας, στην καθημερινή μας επαφή με τους πολίτες.
Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή αυτής της διαπραγμάτευσης, με συνομιλίες πρωτίστως σε πολιτικό επίπεδο, κάτι που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και διαφύλαξη των όποιων ισορροπιών ή ευνοϊκών συσχετισμών έχουν επιτευχθεί μέχρι τώρα. Θεωρώ, επομένως, ότι από όλους μας χρειάζεται να επιδειχθεί αυτό που ήδη γίνεται και από την κυβέρνηση: υπομονή για την απόκρουση με πειστικά επιχειρήματα των διαρκώς δυσμενέστερων απαιτήσεων ορισμένων κύκλων απο τους συνομιλητές μας και επιμονή στην προβολή και διεκδίκηση των ελληνικών αιτημάτων που θα διασφαλίζουν το ελάχιστο επίπεδο της αξιοπρεπούς διαβίωσης και τη συνοχή της κοινωνίας. Αυτά που εν ολίγοις έχουν αποκληθεί ως ” κόκκινες γραμμές”. Πράγματα που έχει αντιληφθεί η ελληνική κοινωνία συνολικά και γι αυτό συνεχίζει να δίνει τη στήριξη της προς την κυβέρνηση.
Αν επιχειρήσουμε τώρα να μπούμε σε έναν κύκλο ανοιχτών συζητήσεων, χωρίς κάτι συγκεκριμένο από πλευράς συμφωνίας ή αναζήτησης επιλογών, φοβάμαι ότι θα μπούμε σε έναν αδιέξοδο κύκλο εσωστρέφειας, όπου θα κυριαρχήσουν άλλα πράγματα και όχι η εξέταση πιθανών ή προτεινόμενων λύσεων, ή η σφυρηλάτηση ενός ευρέως μετώπου υποστήριξης των προσπαθειών να βρεθεί λύση εξόδου από το υφεσιακό σπιράλ και οικονομικού στραγγαλισμού με όρους εθνικής αξιοπρέπειας και δικαίωσης της εκλογικής εντολής προς την κυβέρνηση. Αλλωστε, η ενημέρωση για το περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί σχετικά με τις διαπραγματεύσεις είναι πρόσφατη, με την ειδική συνεδρίαση της Βουλής, στη διάρκεια της οποίας ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας παρουσίασε όλα τα στοιχεία και οι πολιτικοί αρχηγοί τοποθετούμενοι ανέπτυξαν τις απόψεις τους.
Φυσικά, όπως έχει ειπωθεί με κάθε τρόπο, η όποια συμφωνία θα συζητηθεί στα κυβερνητικά αλλά και στα κοινοβουλευτικά και κομματικά όργανα ενώ, εφόσον κριθεί απαραίτητο, θα κληθεί το σύνολο του λαού όχι μόνο για να ενημερωθεί αλλά και για να την εγκρίνει ή να την αποδοκιμάσει με την εγκυρότητα της καθολικής συμμετοχής του.
Τέλος, για να θυμηθούμε την πλήρη σημερινή εικόνα, να επαναλάβω ότι η πρόταση που παρουσιάστηκε από τους θεσμούς στις Βρυξέλλες την περαςμένη Τετάρτη, περιείχε ακραίες θέσεις που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από την ελληνική κυβέρνηση. Δεν ανταποκρίνονται, μάλιστα, στις αλλαγές που είχαν αποδεχθεί στο Brussels Group! Ανεξάρτητα αν στους τέσσερις αυτούς μήνες οι δύο πλευρές είχαν συγκλίνει σε μεταρρυθμίσεις, τις οποίες, ενώ η ελληνική κυβέρνηση ενσωμάτωσε στην πρότασή της, η πρόταση των δανειστών δεν τις εμπεριέχει. Επειδή ακριβώς αν γίνονταν αποδεκτές οι προτάσεις τους ως είχαν θα συνεχιζόταν το τραγικό λάθος της κυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου που οδήγησε τη χώρα σε στρατηγικό αδιέξοδο λιτότητας, με επιμονή της κυβέρνησης η διαπραγμάτευση συνεχίζεται με αντικείμενο την αλλαγή αυτών των παράλογων απαιτήσεων.
Η κυβέρνηση, μάλιστα, συναρτά την υπογραφή της συμφωνίας μόνο με λύση για το χρέος, καθώς και με την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της ελληνικής οικονομίας. Ειδικότερα, όπως είχε τονίσει και ο πρωθυπουργός στο συνέδριο του Economist, η όποια συμφωνία συναρτάται με τέσσερα βασικά σημεία:
α. Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ώστε να μπορέσει η χώρα να διασπάσει το μηχανισμό αναπαραγωγής της λιτότητας και να ανακτήσει τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο.
β. Να μην υπάρξουν δεσμεύσεις, υποχρεώσεις για νέες περικοπές. Καμιά νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις, σε μέτρα δηλαδή που θα εντείνουν την κοινωνική ανισότητα και θα ξαναφέρουν την οικονομία στο σπιράλ της ύφεσης.
γ. Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους ώστε να μπει τέλος στο φαύλο κύκλο της τελευταίας πενταετίας όπου η χώρα αναγκάζεται διαρκώς να παίρνει νέα δάνεια για να ξεπληρώνει τα προηγούμενα και τέλος
δ. Ισχυρό Πρόγραμμα επενδύσεων, συντονισμένη χρηματοδότηση επενδύσεων, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες.
