Το πρώτο κεφάλαιο της κυβέρνησης της Αριστεράς ολοκληρώθηκε με την έντιμη και ανιδιοτελή απόφαση του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα για πρόωρη προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Μέσα σε αυτούς τους επτά μήνες, παρά τις όποιες παραλείψεις και την εύλογη απειρία της, η κυβέρνηση άφησε σαφές στίγμα, τόσο στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, όσο και στη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους δανειστές.
Το πρόγραμμα της ανθρωπιστικής κρίσης, οι 100 δόσεις, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, το νομοσχέδιο για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, το νομοσχέδιο για την υπηκοότητα αλλά και άλλες παρεμβάσεις που έγιναν σε αυτό το διάστημα, δίνουν πεντακάθαρα δείγματα γραφής για έναν διαφορετικό και κοινωνικά δίκαιο τρόπο διακυβέρνησης της χώρας.
Στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης, ο Αλ. Τσίπρας και η κυβέρνηση εξάντλησαν όλα τα όρια και τα μέσα που διέθεταν σε μια σκληρή μάχη με δυσμενείς συσχετισμούς για τη χώρα μας.
Κατάφερε να δημιουργήσει ρήγματα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. και ταυτόχρονα, το σημαντικότερο, μέσα από αυτή τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης αποκαλύφθηκε στους ίδιους τους λαούς της Ε.Ε. το πραγματικό πρόσωπο των ακραίων φιλελεύθερων κύκλων της Ε.Ε. (Μέρκελ, Σόιμπλε και οι δορυφόροι τους).
Με το δημοψήφισμα κατάφερε να αποκρούσει το σχέδιο Γιούνγκερ που θα βύθιζε τη χώρα σε μια παρατεταμένη ύφεση και αβεβαιότητα, καθώς περιείχε όχι μόνο επώδυνα μέτρα, αλλά ταυτόχρονα δεν εξασφάλιζε ένα μακρόχρονο πλαίσιο οικονομικής σταθερότητας.
Επιπλέον σηματοδότησε και την έναρξη μιας σκληρής αντιπαράθεσης με τους δανειστές για τους όρους αναδιάρθρωσης και αποπληρωμής του Ελληνικού χρέους.
Η συμφωνία της 12ης Ιουλίου, παρότι είναι επώδυνη, ήταν η μόνη λύση για τη συνέχιση του αγώνα προκειμένου να επιτευχθεί ο στρατηγικός στόχος της διακυβέρνησης της Αριστεράς για δίκαιη κατανομή βαρών και τη συνέχεια της προσπάθειας για μετασχηματισμό της Ε.Ε.
Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας και η διαπραγματευτική ομάδα είχε μπροστά της τις παρακάτω λύσεις:
1. Γίνεται μεγάλη κριτική για το ότι δεν υπήρχε σχέδιο από την κυβέρνηση και το κόμμα για έξοδο από το ευρώ και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Η απάντηση είναι απλή. Δεν υπήρξε γιατί δεν μπορούσε να υπάρχει.
Μια χώρα χωρίς αξιόπιστη πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, μια χώρα που εισάγει πρώτες ύλες από το εξωτερικό είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να έχει αυτάρκεια.
Ακόμη και αυτοί που υποστηρίζουν το εθνικό νόμισμα και την έξοδο από την Ε.Ε., δεν κατάφεραν να εκπονήσουν κανένα αξιόπιστο σχέδιο.
Η μόνη συγκροτημένη πρόταση για έξοδο ήρθε από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε με άκρως καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα μας.
2. Να μην υπάρξει συμφωνία και να παραιτηθεί η κυβέρνηση μοιάζει με λογική του Πόντιου Πιλάτου. Νίπτω τα χείρας μου και παραδίδω την εξουσία σ’ αυτούς που διαχειρίζονταν αυτές τις πολιτικές τα προηγούμενα χρόνια. Εδώ όμως γνωρίζουμε τι είδους διαχείριση θα γινόταν. Είμαστε βέβαιοι σε ποιές τσέπες θα πάνε τα όποια αναπτυξιακά πακέτα και ποιά λαϊκά στρώματα θα επωμίζονται τα βάρη.
Το σημαντικότερο όμως θα ήταν μια παραίτηση της Αριστεράς, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Θα αποτελούσε μήνυμα ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Ότι δεν τελείωσε απλά μια μάχη αλλά τελείωσε ο πόλεμος και η Αριστερά είναι η ηττημένη.
3. Μια συμφωνία επώδυνη, δίπολη αλλά όσο σκληρή κι αν είναι δίνει κάποια βασικά εργαλεία.
Δίνει το περιθώριο να συνεχίσουμε τον πόλεμο. Δίνει τη δυνατότητα να γίνει η κατανομή των βαρών με κοινωνικά δικαιότερο τρόπο.
Δίνει τη δυνατότητα να προχωρήσει στο ξήλωμα της εγχώριας διαπλοκής.
Δίνει τη δυνατότητα ανασύνταξης και αντεπίθεσης από καλύτερες θέσεις για αλλαγή των συσχετισμών μέσα στην Ε.Ε.
Δίνει τη δυνατότητα ανασυγκρότησης της παραγωγής ώστε να δοθεί η δυνατότητα εκπόνησης του αξιόπιστου και ρεαλιστικού σχεδίου που θα αποτελέσει το όπλο για τις επόμενες διαπραγματεύσεις.
Κάποιο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει αυτό το βάρος της ευθύνης και προτιμά τη φυγή. Η Αριστερά όμως δεν παραιτείται. Η Αριστερά μάχεται και επιμένει.
Πολύ ορθά ο πρωθυπουργός προχώρησε στην προκήρυξη εκλογών προκειμένου ο κυρίαρχος λαός να αποφασίσει για το βιβλίο της Αριστεράς.
Είναι επίσης βέβαιο ότι θα επιλέξει να γυρίσει σελίδα στο δεύτερο κεφάλαιο.
Δεν θα κλείσει το βιβλίο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κοινωνικές δυνάμεις που συναντήθηκαν μαζί του τα τελευταία χρόνια χρειάζονται ΝΕΑ και ΚΑΘΑΡΗ ΕΝΤΟΛΗ για να συνεχίσουν τον αγώνα τους.
