Η δημόσια συζήτηση για την αισθητική του Κενταύρου στο κόμβο του Αναύρου, είναι ενδιαφέρουσα. Η τοποθέτηση ενός αγάλματος και γενικά ενός έργου τέχνης στους κοινόχρηστους χώρους της πόλης, είναι ιδιαίτερα σημαντική υπόθεση. Τα έργα αυτά, εκτός του ότι «επικοινωνούν» με τους δημότες, αποτελούν σύμβολα για την ταυτότητα της πόλης και λειτουργούν ως ένα κομμάτι της πολιτισμικής εξέλιξης και της συλλογικής μνήμης. Επίσης ένα έργο τέχνης, σε έναν κοινόχρηστο χώρο, δεν είναι δυνατόν να αρέσει σε όλους ή να ικανοποιεί την αισθητική του συνόλου.
Για το λόγο αυτό έχουν θεσπιστεί συγκεκριμένες διαδικασίες, προκειμένου τα έργα αυτά που τοποθετούνται σε κοινόχρηστους χώρους, να έχουν εγκριθεί από κάποιους ειδικούς (αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες κλπ) ώστε να συγκεντρώνουν κάποιες ελάχιστες προδιαγραφές αισθητικής. Για τις κατασκευές αυτές, είναι γνωστό, ότι δεν απαιτείται η έκδοση κάποιας αδείας, αλλά ο νόμος απαιτεί να έχει προηγηθεί απόφαση δημοτικού συμβουλίου, έγκριση της αντίστοιχης μελέτης από την αρμόδια τεχνική υπηρεσία του Δήμου και έγκριση από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής. (αρ. 20 παρ. 1 Ν. 4067/2012 και αρ. 1 ΥΠΕΝ/ΔΑΟΚΑ/113130/3420/24.11.2020, Ν. 4495/2017).
Πριν λίγα χρόνια είχε αποξηλώθει από την Αγριά, ένα άλλο άγαλμα, το οποίο ήθελε απεικονίζει και αυτό έναν Κένταυρο, δωρεά ενός φημισμένου Γάλλου γλύπτη, στον πρώην Δήμο Αγριάς. Η τοποθέτηση του συγκεκριμένου αγάλματος κρίθηκε αυθαίρετη το 2010 από την Πολεοδομία, με συνέπεια ο Δήμος Αγριάς και στη συνέχεια ο καλλικρατικός Δήμος Βόλου να αναγκάζεται να πληρώνει πρόστιμα διατήρησης. Ο λόγος που είχε κριθεί αυθαίρετη εκείνη η εγκατάσταση ήταν η απουσία έγκρισης από την τότε Επιτροπή Πολεοδομικού Αρχιτεκτονικού Ελέγχου.
Ωστόσο και στην πρόσφατη εγκατάσταση του αγάλματος του Κενταύρου στον κόμβο του Αναύρου, έχει παραλειφθεί επίσης η έγκριση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής, τουλάχιστον από αυτά που αναφέρουν δημοσίως αρχιτέκτονες της πόλης.
Η παράλειψη αυτή (εφόσον υφίσταται) είναι σημαντική, καθόσον καθιστά την συγκεκριμένη εγκατάσταση πολεοδομικά αυθαίρετη, σε μια επανάληψη της υπόθεσης του αγάλματος στην Αγριά, για την οποία ο Δήμος είχε ζημιωθεί οικονομικά.
Ο δημόσιος χώρος δεν ενδείκνυται για αυτοσχεδιασμούς, δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαρτάται από το γούστο και την αισθητική ενός και μόνο ανθρώπου.
