Πρωτομαγιά, συμπολίτες και συμπολίτισσες, καλημέρα! Ενδιαφέρουσα η Ιστορία της Πρωτομαγιάς, πολλά και τα τραγούδια που την αναφέρουν – εκτός από το αγαπημένο όλων μας «Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην έξοχη». Εμάς μας αρέσει ιδιαίτερα ένα όχι πολύ γνωστό τραγούδι σε στίχους Νίκου Γκάτσου, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και εκτέλεση Βίκυς Μοσχολιού από τον δίσκο «Νυν και Αεί», 1974, το οποίο αναφέρεται στο μπλόκο της Κοκκινιάς, στις 17 Αυγούστου 1944:
«Πρωτομαγιά / Με το σουγιά / Χαράξαν το φεγγίτη / Και μια βραδιά / Σαν τα θεριά / σε πήραν απ’ το σπίτι
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά / Είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
Γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω / Μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό» κλπ.
Κι ακόμα ο ύμνος του 1982 σε μουσική και στίχους του Μάνου Λοΐζου και εκτελεστή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Πρώτη Μαΐου κι απ’ τη Βαστίλη / ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών / χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες / ο Φρεντερίκο, η Κατρίν και η Σιμόν» κλπ. Την ίδια χρονιά ο Μάνος μας άφησε αιώνια παρακαταθήκη τα τραγούδια του και πέρασε στο επέκεινα.
Πρωτομαγιά επίσης, του 1976, ημέρα Σάββατο, παραμονή της Κυριακής του Θωμά συνέβη εκείνο το ακόμη μετά από τόσα χρόνια αδιευκρίνιστης αιτίας αυτοκινητιστικό δυστύχημα μέσα στην Αθήνα, που έστειλε στον άλλο κόσμο μία από τις σημαντικότερες μορφές αντίστασης στη χούντα των συνταγματαρχών, τον Αλέξανδρο Παναγούλη.
Τι θυμάμαι κι εγώ, ε;! Πράγματι λοιπόν, αυτό το κακό το έχω, συμπολίτες, θυμάμαι, δεν ξεχνώ εύκολα, και καλά και κακά, θυμάμαι, η Ιστορία υπάρχει πάντα, αυτόνομη, η Ιστορία μας είναι η Ζωή μας.
Μεγάλη Τετάρτη σήμερα, η επίσης ιστορική εργατική απεργία σε ανάμνηση της Πρωτομαγιάς του 1886, που δια μέσου των αιώνων μετατράπηκε στην αστική συνείδηση σε αργία, μετατέθηκε για την Τρίτη του Πάσχα, ήτοι στις 7 Μαΐου, κάτι όμως που δεν βρήκε σύμφωνα (και καλά έκανε κατά την γνώμη μου) τα μεγάλα συνδικάτα ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τα οποία έχουν κηρύξει για σήμερα την «κλασική» απεργία. Τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στους τόπους εργασίας, ως είναι φυσικόν, δεν γνωρίζουμε, αλλά η εικόνα της προηγούμενης 24ωρης απεργίας ήταν τραγική και απολύτως αποκαρδιωτική. Και φοβάμαι ότι όσο κι αν η Τεχνητή Νοημοσύνη υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια και έναν υποτιθέμενο «καλύτερο κόσμο» οι εργαζόμενοι/-ες του σημερινού κόσμου θα μετανιώσουν κάποια στιγμή πικρά, αλλά θα ‘ναι αργά…
Με το καλό, λοιπόν, να έρθει η Ανάσταση, σας το εύχομαι ολόψυχα! Μέχρι τότε ας δούμε λίγα «δικά μας».
Στην παραλία μας (την ωραιότερη αστική παραλία της Ελλάδας, το πιστεύω αυτό) υπάρχει τον τελευταίο καιρό μια μυρωδιά βοθρολυμάτων, δεν ξέρω από πού προέρχεται, τα καφενεία λένε διάφορα, άλλωστε ως καφενεία έχουν όλο το δικαίωμα της ανέξοδης κριτικής επί παντός του επιστητού κόσμου, όμως τα πράγματα πρέπει να διευκρινιστούν, κάποιος αρμόδιος οφείλει εξηγήσεις. Και η έλευση του ΕΛΚΕΘΕ (Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών, αγγλιστί HCMR) προκειμένου να μελετήσει διεξοδικά (ελπίζουμε…) την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Παγασητικός μας, ορθή και επιβεβλημένη είναι. Διαβάζω ότι ορίστηκε ημερομηνία 13 Μαΐου, μήπως είναι λίγο αργά; Ας το καταλάβουν όλοι άπαντες αυτό: οι άνθρωποι της χερσαίας Μαγνησίας (εμάς πολύ «μας τη δίνει» που οι Βόρειες Σποράδες δεν εντάσσονται πλέον στον Νομό Μαγνησίας) αγωνιούν για την κατάσταση του ζωοδότη Παγασητικού Κόλπου, μετά τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου αλλά και την συνεχιζόμενη, αδιάλειπτη απορροή των πλημμυρικών υδάτων της λίμνης Κάρλας – και δεν είναι «εχθροί του τόπου» αυτοί που αγωνιούν, το ξέρω το «επιχείρημα», το ακούω από το 1987, τότε που αγωνιστήκαμε και σώσαμε τον Παγασητικό από αχυροκυτταρίνη και οινόπνευμα και αστικά λύματα, και τότε έτσι μας αποκαλούσαν.
Μαθαίνω ότι οριστικοποιείται σιγά-σιγά η μεταφορά της Πυροσβεστικής σε άλλο σημείο, πιο έξω από το ρημαδο-κέντρο της πόλης. Σιγά-σιγά, δεν υπάρχει βία, αδέρφια, άλλωστε ούτε καν ενοίκιο πληρώνετε ούτε τίποτε, περιμένω να δω ποιο πολιτικό πρόσωπο θα προλάβει να «πιστωθεί» αυτή την κοσμοϊστορική, για τον Βόλο, αλλαγή – ο Άρχοντας, το είπε ο ίδιος, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του για το καταστροφικό εργοστάσιο των απορριμμάτων, περιμένω την ανάλογη φαρδιά-πλατιά υπογραφή για το όντως θεάρεστο έργο της μεταφοράς της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Γένοιτο!
Μαθαίνω επίσης κάτι κακοήθεις φήμες ότι, λέει, τα μεγάλα κυπαρίσσια έξω από το παλιό Κοιμητήριο μπήκαν σε παζάρι δικο-νομικό με έναν τσιμεντόδρομο, περισσότερα δεν ξέρω να πω.
Θετικά μηνύματα η κατασκευή της γέφυρας στο Μπελεγρίνο και στο ρέμα της Άλλης Μεριάς, η πρώτη από την Περιφέρεια, η δεύτερη ως δωρεά της εταιρείας «Μυτηλιναίος». Μένει τελευταία και καταϊδρωμένη η καημένη η γεφυρούλα στο (Α)λυγαρόρεμα (χρόνια τώρα ομιλούμε περί αυτής της αναγκαιότητος…) πρόσφατα πανηγύρισαν δεόντως τα καλά παπαγαλάκια τις δηλώσεις του Άρχοντα περί τριών εκατομμυρίων «προσωπικά από τον κ. Πρωθυπουργό», στην (ιστορική για την Θεσσαλία ολόκληρη) συνάντηση στο Μουζάκι, στην οποία ουδέν ουσιαστικόν αποτέλεσμα επετεύχθη. Θα περιμένουμε, το λοιπόν, να αξιοποιηθεί αυτό το «δωράκι» του κ. Πρωθυπουργού, γένοιτο κι αυτό!
Είναι κι άλλα πολλά, αλλά πρέπει να πάμε και για λαμπάδες και για (πανάκριβα…) τσουρέκια! Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως. ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ. Γεια σας.
Στην φωτογραφία ένα υπέροχο μαγιάτικο στεφανάκι, «δανεισμένο» από την ευχετήρια κάρτα των Γενικών Αρχείων του Κράτους, με τις ευχαριστίες μας.
