Επιτακτική ένιωσα την ανάγκη να απευθυνθώ στο Βολιώτικο λαό και στην ορθή κρίση του και να επισημάνω ορισμένες ανησυχίες μου. Λίγες μέρες απέμειναν πριν από την τριπλή εκλογική αναμέτρηση. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που δεν τις θεωρώ αντικειμενικές, ωστόσο, θα τις λάβω υπόψη μου για να ξεδιπλώσω την σκέψη μου. Αναφέρονται, λοιπόν, οι δημοσκοπήσεις σε ένα ποσοστό αναποφάσιστων που θα κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών. Και λέγεται ότι οι αναποφάσιστοι προέρχονται οι περισσότεροι από ανθρώπους που το 2015 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Αλήθεια τώρα είναι δυνατόν κανείς να ξεχνά το σύνθημα που βροντοφωνάξαμε την προηγούμενη δεκαετία; «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» ή είναι δυνατόν να ξεχνάμε ποιοι μας οδήγησαν για 9 ολόκληρα χρόνια σ’ αυτήν την κατάσταση. Ποιος μας έβαλε στα μνημόνια που άλλαξαν εκ βάθρων όλα τα κοινωνικά, οικονομικά, δημοσιονομικά και πολιτικά δεδομένα της χώρας; Ποιος μας καθήλωσε στο ΔΝΤ και όταν, ακόμη, πρότεινε ο πρωθυπουργός να αποπληρώσει μέρος του χρέους στο ΔΝΤ, επειδή υπήρχε πλεόνασμα, δεν το ήθελαν και προσπαθούσαν να πείσουν τους Ευρωπαίους για το αντίθετο; Ποιος παρακαλούσε σε όλα τα διεθνή fora, με την συνεπικουρία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος και του ανθέλληνα Βαυαρού Βέμπερ, να μην βγούμε από τα μνημόνια; Ποιος έκοψε 40 έως 50% συντάξεις και μισθούς; Ποιος οδήγησε στην ανεργία 1.500.000 Έλληνες και γύρω στους 500.000 στην ξενητειά και 4.000.000 Έλληνες κάτω από τα όρια της φτώχειας;
Γιατί ξεχνάμε; Ή μήπως δεν είμαστε σε θέση να δούμε των ορυμαγδό, τη λαίλαπα που θα καταλάβει τούτον τον τόπο έτσι και έρθει στην εξουσία ο Μητσοτάκης με την νεοφιλελεύθερη και φασίζουσα Ν.Δ. Ναι για μένα ακροδεξιά είναι ο κ. Μητσοτάκης, πρόκειται μάλιστα για την πιο ακραία μορφή της Δεξιάς. Τα fake news για τον πατέρα του πρωθυπουργού, οι ψευδοφωτογραφίες του Κεφαλογιάννη, η προσβολή στο πρόσωπο ενός νεκρού επειδή «κάπου το διάβασε», είναι καθαρά ακροδεξιά τακτική»
Ό,τι προτείνει ο Μητσοτάκης είναι καθαρά εναντίον των λαϊκών στρωμάτων. Εμμονικά προσανατολισμένος στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της αυστηρής λιτότητας, η οποία συνδέεται άρρηκτα με την κυριαρχία των αγορών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, και αποτελούν τη μήτρα της κρίσης που διαπερνά σήμερα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα προτείνει : Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, Ιδιωτικές Κλινικές, Ιδιωτική Ασφάλιση, καμία κοινωνική μέριμνα, που σημειωτέον στην Ευρώπη και δη στη Γερμανία, αυτή είναι εξασφαλισμένη και πολύ μεγαλύτερη από το Κατώτερο Εγγυημένο Εισόδημα ως το επίδομα Ανεργίας, εργασιακό μεσαίωνα 7 ημερών και 12 ωρών, απολύσεις όταν παραβιάζεις τα συμφωνημένα με τους εργοδότες. Ως και το 13ο μισθό που οι ίδιοι έκοψαν και στην τελική ο λαός τον δικαιούται, μετά από τόσες θυσίες, και ο πρωθυπουργός προσπαθεί να αποκαταστήσει τις αδικίες, βγαίνει και τον αμφισβητεί. Ενώ μέχρι τώρα υπήρξε μονίμως κήνσορας κάθε θετικού μέτρου αυτής της Κυβέρνησης, και μάντης κακών για τη χώρα, και πάντα έπεφτε έξω. Κάθε φορά όμως συνέχιζε να παράγει ψέματα συνεπικουρούμενος από την πλειονότητα των κίτρινων Μ.Μ.Ε και των αργυρώνητων λακέδων τους, λες και ο λαός τρώει άχυρο.
Ποιος ξεχνά την ιστορία αυτής της οικογένειας που θέλουν ακόμη μια φορά να υφαρπάξουν την ψήφο σας; Θεωρείτε ότι αυτή η οικογένεια, γιατί περί άκρατης νεποκρατίας πρόκειται, είναι σε θέση να κυβερνήσει την ταλαίπωρη χώρα μας; Έχει εφορμήσει ολόκληρη η οικογένεια για τις καλύτερες θέσεις αφού τόσα χρόνια λεηλάτησαν τους πόρους της χώρας. Στη χώρα αυτή συμβαίνουνε τα απίστευτα: έχουν θέσει ως στόχο τον έλεγχο της. Ο τρόπος που πολιτεύονται τα μέλη της είναι εντελώς αποκαλυπτικός. Ο Μητσοτάκης θέλει να γίνει πρωθυπουργός, η Ντόρα ευρωβουλευτής, ο ένας γιος της Ντόρας Δήμαρχος Αθηναίων, με μότο που μιλάει από μόνο του «Η πόλη μας ανήκει», και ο άλλος γιος Περιφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας σαν να μην υπάρχουν άλλα πρόσωπα, ικανότερα σ’ αυτό το κόμμα. Αυτοί απέμειναν.
Στην πολιτική πάλη, στην πάλη των ιδεών, – στην ταξική πάλη, όπως λένε οι παραδοσιακοί μαρξιστές – το σπουδαιότερο δεν είναι η διατήρηση των πεπερασμένων ιδεών, των παλαιών θέσεων ή ιδιοτήτων, οι εμμονές μας σε προκαταλήψεις και στερεότυπα. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο καθένας από μας τοποθετείται στον παρόντα κάθε φορά χρόνο των πολιτικών και κοινωνικών αντιθέσεων. Αν δεν ίσχυε αυτή η παραδοχή, τα πράγματα θα ήταν ακλόνητα εσαεί. Η ίδια η Αριστερά με τις δεκάδες και πολλές φορές ασυμφιλίωτες αντιθέσεις των ομάδων της και των κομμάτων της δεν θα είχε καταφέρει ποτέ να διεκδικήσει την εξουσία – θα παρέμενε αμετακίνητη σε ένα στενό εκλογικό και πολιτικό πλαίσιο αναφοράς και χωρίς να μπορεί να παίξει κανένα ρόλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε τη χώρα όρθια και όλους τους φτωχούς Έλληνες όρθιους –ζωντανούς. Με ψίχουλα(;) ναι με ψίχουλα, τι να κάνουμε ο φτωχός έχει μάθει να τρέφεται με ψίχουλα και όχι παντεσπάνι και δεν χρειάζεται, όπως η κ. Ντόρα, που δεν της φθάνουν 1.600 ευρώ για δώρα στα βαφτιστήρια της. Ενώ ο εμμονικός Μητσοτάκης επιμένει να ζητά εκλογές για να κλείσει την αριστερή παρένθεση, επιμένει συνεχώς στη συνεργασία Τσίπρα-Καμμένου ξεχνώντας τη συνεργασία του με την τετραρχία Σαμαρά-Βορίδη-Γεωργιάδη-Πλεύρη.
Λησμονεί ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ τα απίστευτα σκάνδαλα της παράταξης του. Ο επιβήτωρ ανηλίκων Γεωργιάδης ξεχάστηκε. Κανείς δεν αγγίζει το θέμα. Ξεχνά τα σκάνδαλα της Siemens, της Novartis που ακόμη εκκρεμούν ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους.
Δύο «απειλές» καραδοκούν πάνω από τα κεφάλια μας, από τη χώρα και από την Ευρώπη συνολικά. Η πρώτη απειλή είναι αυτή του νεοφιλελευθερισμού που οδηγεί στη φτωχοποίηση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Όλες οι χώρες της ευρωζώνης πλήττονται σήμερα από φαινόμενα αύξησης των ανισοτήτων, του κοινωνικού αποκλεισμού και της διαρκούς συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους. Η δεύτερη απειλή είναι η απειλή του φασισμού και της ακροδεξιάς.
Θέλουμε να συνεχιστεί το μοντέλο που δημιούργησε τις συνθήκες χρεωκοπίας, οικονομικής διαφθοράς και πολιτικής διαπλοκής; Ή θα το αφήσουμε πίσω μας; Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω μας τις επιμελώς κρυμμένες παθογένειες της ελληνικής πολιτικής, που αναδείχτηκαν με το θέμα των Πρεσπών, το οποίο κατέδειξε ότι πίσω από την παράταση μιας εκκρεμότητας, εις βάρος, μάλιστα, των εθνικών συμφερόντων, κρύβονταν οι ιδεοληψίες της ελληνικής παρασιτικής αστικής τάξης καθώς και μέρος του πολιτικού προσωπικού, που επεδίωκε να κερδοσκοπήσει ιδεολογικά και εκλογικά. Αυτό το θέμα, με την πρωτόγνωρα ανεύθυνη στάση τόσο της ΝΔ όσο και του ΚΙΝΑΛ, πρόβαλε το ακροδεξιό, διχαστικό μίσος, την εκμετάλλευση του δήθεν πατριωτισμού, τη νομιμοποίηση των πολιτικών και κοινωνικών μορφωμάτων βίας και ρατσισμού. Όμως πατρίδα είναι οι άνθρωποι όπως λέει και το αισθητικά υπέροχο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ –Προοδευτική Συμμαχία.
Προσέξτε τα δεδομένα. Ποια είναι η Ευρώπη που θέλουμε; Ευρώπη της συρρίκνωσης τους κοινωνικού κράτους, του εργασιακού μεσαίωνα που πρεσβεύει ο Μητσοτάκης και ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ανάπτυξη για τους ολίγους και τους Εκλεκτούς ή ανάπτυξη για τους πολλούς; Η επέλαση της οικογένειας Μητσοτάκη δεν είναι παρά μια μάχη του παλαιού καθεστώτος να ξαναπάρει στα χέρια του το κράτος που «δικαιωματικά τους ανήκει» άρα η χειρότερη μορφή φασισμού και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε περιπέτειες τη χώρα. Ο Λαός θα υποφέρει από ένδεια. Ανενδοίαστα και ελλείψει αισθητικής κατασκευάζουν ψέματα, σπιλώνουν υπολήψεις και δήθεν, όταν τα κραυγαλέα ψεύδη καταρρίπτονται, ζητούν μισή συγγνώμη. Αν θέλετε λοιπόν ψηφίστε τον. Ψηφίστε τον άνθρωπο που οι δικοί του αποκαλούν Κούλη. Και η κυρία Πιπιλή λέει : «Ο Μητσοτάκης μπορεί να μην ξέρει τίποτε, μιλάει όμως πολύ καλά Αγγλικά».
Τα κρίσιμα ιστορικά διλήμματα τόσο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και στη χώρα μας είναι ξεκάθαρα και αμείλικτα. Εάν θέλουμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία στο χέρι μας είναι, ως προοδευτικοί πολίτες, να απαντήσουμε αποτελεσματικά με πλήρη συναίσθηση της ατομικής και συλλογικής μας ευθύνης. Με τη συνταύτιση μας και την κοινή δράση μας με το ΣΥΡΙΖΑ συγκροτούμε το συλλογικό υποκείμενο που θα υπερασπιστεί το ευρωπαϊκό δημοκρατικό κεκτημένο και θα στρέψει τον τροχό της Ιστορίας προς την κατεύθυνση της κοινωνικής προόδου.
