Είμαι κάτοικος Βόλου, στην περιοχή Γ. Δήμου με Κύπρου. Στην περιοχής μας πριν τρία χρόνια μια οικογένεια δέχθηκε να εγκατασταθεί στην ταράτσα του σπιτιού της κεραία κινητής τηλεφωνίας. Έγινε κάποια κινητοποίηση στη γειτονιά, ζήτησαν και τη δική μου βοήθεια, ερεύνησα το θέμα, διαπίστωσα ότι δεν θα γίνει κάτι, τους το διαμήνυσα και απείχα. Ένας από τους πολύ κοντινούς, στο χώρο της κεραίας, γείτονας απορεί, που δεν νοιάζονται οι γείτονές του για την υγεία τους και για τα παιδιά τους.
Εγώ δεν απορώ. Νομίζω μάλιστα ότι ο αγαπητός γείτονας δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε χώρα, όπου το μορφωτικό επίπεδο των κατοίκων είναι πολύ χαμηλό.
Από το Σεπτέμβριο, που άνοιξαν τα Σχολεία, αντιμετωπίσαμε την κινητοποίηση των μαθητών με κύρια συνθήματα «όχι στην καύση σκουπιδιών» και «να φύγει η ΑΓΕΤ». Επήλθε αναστάτωση στα σχολεία, έγινε η «επαναστατική γυμναστική», ώστε οι «μάζες» να είναι έτοιμες να ακολουθούν τους καθοδηγητές και «όλα καλά»! Θα επανέλθουν ίσως το Φεβρουάριο ή «του χρόνου»
Ποιος νοιάζεται για την υγεία του Έλληνα; Ουδείς. Σε ό, τι αφορά τους ξένους δεν είναι παράλογο. Το απολύτως παράλογο και απογοητευτικό είναι ότι όχι μόνο δεν νοιάζεται ο ίδιος αλλά ούτε το καταλαβαίνει. Απόδειξη το ζήτημα της καθαρής ατμόσφαιρας και τα τζάκια. Εξηγούμαστε:
Ήταν γλυκός ο καιρός εφέτος και ως λίγο πριν τα Χριστούγεννα δεν είχαμε ανάγκη θέρμανσης. Αλλά έκτοτε το κρύο ήταν τσουχτερό. Είναι και οικογενειακή γιορτή τα Χριστούγεννα και είναι απαραίτητο στις συνάξεις και το … τζάκι. Είναι «κάτι το ωραίο»! Έχουμε και οι πιο πολλοί τα ξύλα τσάμπα (κάποιο περιβολάκι θα κλαδέψουμε, κάποιος ξάδελφος και τα γνωστά). Ύστερα, κατά θαυμαστό τρόπο, ενώ τα δάση λιγοστεύουν τα ξύλα είναι και φτηνά (;). Ως εκεί δεν διαφωνεί κανείς.
Αλλά, βγαίνεις από το σπίτι, εκεί γύρω στις 7. 00 με 9.30 ή 10.00 το βράδυ και δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Το κέντρο δεν φαίνεται κατ’ αρχήν να έχει πρόβλημα. Όσο όμως ανεβαίνεις από Αναλήψεως και πάνω ο καπνός στην ατμόσφαιρα αυξάνεται. Εκεί γύρω στη Γιάννη Δήμου αλλά και πάνω από τον περιφερειακό μερικές φορές η ρύπανση όχι μόνο είναι αισθητή στην αναπνοή αλλά είναι και ορατή στο γυμνό οφθαλμό!
Υπάρχουν συμπολίτες, οι οποίοι έχουν σταματήσει την άθλησή τους στο πάρκο του Ασύλου, επειδή δεν μπορούν να αναπνεύσουν.
Βλέποντάς τα αυτά, διερωτάσαι: Καλά, τα μικροκύματα των τηλεπικοινωνιών δεν τα βλέπουν. Ετούτο το χάλι δεν το καταλαβαίνουν; Πώς να μπεις στο σπίτι και να «απολαύσεις» το τζάκι; Ο λογικός άνθρωπος το πρώτο που θα έκανε είναι να απαλείψει την αιτία, να αφήσει το τζάκι να σβήσει. Και όμως, τρυπώνουν στο μικρόκοσμό τους και συνεχίζουν να καίνε ξύλα!
Σε μια σοβαρή και μορφωμένη κοινωνία θα είχαν κινητοποιηθεί χρόνια όλοι και το ζήτημα θα είχε λήξει. Άλλωστε τα δάση στην πατρίδα μας είναι λιγοστά και πρέπει να τα φυλάξουμε. Εδώ στην υπανάπτυκτη και ασύδοτη Ελλάδα δεν κινείται τίποτα. Ευτυχώς, παρεμβαίνει η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρία και με ανοικτή επιστολή προσπαθεί να κινητοποιήσει πολίτες και κράτος. Απευθύνεται στους πολίτες: «Αδιάφορα με τι είδους τζάκι χρησιμοποιείτε, βλάπτετε το ίδιο τη δική σας υγεία και εκείνη των συμπολιτών σας. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στις πόλεις χωρίς καλό εξαερισμό, όπως είναι η Αθήνα, [σημείωση δική μου: εγκλωβισμός των ρύπων γίνεται για πολλές ημέρες και ώρες και στο Βόλο] η κατάσταση με την ατμοσφαιρική ρύπανση το χειμώνα, ιδίως τις ημέρες που δεν έχει έντονους ανέμους, είναι απαράδεκτα ανθυγιεινή. Δεν χρειάζεται να έχετε ειδικούς μετρητές για να καταλάβετε την αυξημένη πυκνότητα των αιωρούμενων σωματιδίων και των τοξινών που εισπνέετε, αρκεί η μυρωδιά του καμένου ξύλου. Όταν το μυρίζετε, εισπνέετε εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες τοξινών και αιωρούμενων σωματιδίων. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά γραφικότητα σε αυτή την αίσθηση, απλά πρέπει να την εκλάβετε ως αυτό που πραγματικά είναι: ένας παράγοντας που σας θέτει σε κίνδυνο να εμφανίσετε καρκίνο και άλλες ασθένειες». Άλλωστε στα τζάκια και τις ξυλόσομπες η καύση είναι συνήθως ατελής και το μεγαλύτερο μέρος της παραγόμενης θερμότητας φεύγει στην ατμόσφαιρα.
Είπα τα παραπάνω σε κάποιους συμπολίτες: «Άντε βρε. Μην ακούς τι λένε. Αυτά τα λένε για να καίμε πετρέλαιο και αέριο να «τα ’κονομάν». Αν απαντούν έτσι ευκατάστατοι, τι να πουν τα φτωχαδάκια;
Από τους συμπολίτες, λοιπόν, δεν βγαίνει λύση. Η Εταιρία απευθύνεται στην πολιτική ηγεσία. Πλαδαρή και μίζερη όπως συνήθως. Για μικροσυμφέροντα μπορεί να «κάψει» τα πάντα.
«Η προστασία της υγείας αποτελεί πρωτεύον καθήκον του [κράτους]. Εσείς ως δημοκρατικά εκλεγμένοι οφείλετε άμεσα να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα ώστε να σταματήσει η αλόγιστη ρύπανση του ατμοσφαιρικού αέρα από την καύση τζακιών στις πόλεις του κέντρου ή της περιφέρειας».
«Επειδή δε σε εσάς έχει εκχωρηθεί το δικαίωμα να λαμβάνετε «καταναγκαστικά μέτρα», αφού αρχικά ενημερώσετε τον πληθυσμό για τους κινδύνους της ρύπανσης από την καύση ξύλων, παρακαλείστε να προχωρήστε σε:
● νομοθετική απαγόρευση της καύσης ξύλων σε αστικά κέντρα και προνοήστε για τους ελέγχους και τις αναλογούσες ποινές στους παραβάτες.
● απαγόρευση από την πολεοδομία έγκρισης για ανέγερση κατοικιών στο ευρύτερο λεκανοπέδιο της Αττικής (και σε άλλες πόλεις) όταν σ’ αυτά προβλέπεται η κατασκευή τζακιών.
● παροχή κατάλληλων οικονομικών κινήτρων ώστε να μπορούν τα νοικοκυριά να απαλλαγούν από τα τζάκια και να κάνουν χρήση φυσικού αερίου ή καλής ποιότητας πετρελαίου ή ηλεκτρικών συσκευών».
Αυτά λέει οι κοινός νους και η επιστήμη. Απλά και εύλογα. Αρμόδιοι να μεριμνήσουν; Ο Δήμος, η Περιφέρεια, το Πανεπιστήμιο, το Τεχνικό Επιμελητήριο, ο Ιατρικός Σύλλογος … Αλλά ποιος θα τ’ «ακούσει»; Και ποιος θα μας σώσει από τα τζάκια και τις σόμπες; Και από άλλα χειρότερα; Είναι ικανοί, πολίτες και ηγεσία, να μιλούν για την ΑΓΕΤ ή για την κινητή τηλεφωνία, αν δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτό το ορατό και πνιγηρό φαινόμενο;
Η χώρα μας είναι τόπος ευλογημένος από το Θεό «με τα δύο χέρια». Και ο Βόλος – Μαγνησία ακόμα περισσότερο. Αλλά η απαιδευσία πολιτών και ηγεσίας μετατρέπει τον παράδεισο σε κόλαση και εργαλείο αυτοκαταστροφής.
Με τέτοια φρονήματα και πρακτικές αυτός ο Βόλος και αυτή η Ελλάδα εμένα δεν με μαγεύει.
