– Πώς θα έχω φτηνή θέρμανση;
– Πώς θα έχω φτηνή βενζίνη;
– Πώς θα έχω φτηνά τρόφιμα;
– Πώς θα έχω πρόσβαση στο σύστημα υγείας αν χάσω την ασφάλιση μου;
– Πώς θα καταφέρω να βρω κρεββάτι ΜΕΘ αν το χρειαστώ;
– Πώς θα βρω δουλειά, για να μην εξαρτώμαι από το επίδομα ανεργίας που θα λήξει σε λίγους μήνες;
– Πότε θα σταματήσει ο εργοδότης μου να με εκμεταλλεύεται και να με αναγκάζει να κάνω υπερωρίες απλήρωτες;
– Πότε θα σταματήσει η κοροϊδία του να σε καλούν σε συνέντευξη για να σου προσφέρουν βασικό μισθό, παρότι έχεις επαρκή προσόντα ΚΑΙ προϋπηρεσία;
– Πότε θα σταματήσει η κοροϊδία στους χαμηλοσυνταξιούχους των 300, 400, 500€, ώστε να τους προσφέρουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση;
– Πώς θα βρει νέα δουλειά ο/η ηλικίας 50 ετών;
Ερωτήματα που είναι “καυτά” και απασχολούν σε καθημερινή βάση τους πολίτες και τα οποία οι πολιτικοί καλούνται να απαντήσουν συχνά.
Δυστυχώς, μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων βιώνει μια πρακτικά δύσκολη πραγματικότητα με τα προβλήματα της ανεργίας, των δυσμενών συνθηκών εργασίας, των χαμηλών μισθών, των κατακρεουργημένων συλλογικών συμβάσεων, των υψηλών ενοικίων, της αισχροκερδούς τιμολόγησης της ενέργειας, της ασφαλιστικής αβεβαιότητας, της υγειονομικής δυσλειτουργικότητας και του γενικώς συνεχούς αυξανόμενου κόστους να καθιστούν αβάσταχτες τις συνθήκες ακόμα και για τους πιο βασικούς τομείς της ζωής μας, όπως η τροφή, η στέγαση, η υγεία και η παιδεία.
Πάνω από 11,5% η επίσημη ανεργία, και πάνω από 31% η επίσημη ανεργία στους νέους, και αυτά τα μεγέθη χωρίς να υπολογίσουμε τους πολίτες χωρίς πρόσβαση σε οργανισμούς και επιδόματα λόγω έλλειψης επαρκών κριτηρίων. Αλλά ας αφήσω το θέμα της Πρόνοιας για άλλη μέρα προς το παρόν.
Είδη πρώτης ανάγκης στα ύψη. Προϊόντα όπως η “φέτα” έχουν σχεδόν διπλασιάσει την τιμή τους μέσα στους τελευταίους 12 μήνες. Η βενζίνη μας απο τις πιο ακριβές της Ευρώπης. Το ρεύμα μας το πιο ακριβό και με διαφορά.
Ας αναλογιστούμε όμως για λίγο πώς αιτιολογούνται όλα αυτά και από τις προηγούμενες, αλλά και από αυτήν την κυβέρνηση:
Κατ’ αρχάς, πάντα φταίει κάποιος άλλος, συνήθως κάπου αλλού. Φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, φταίει η κρίση, φταίει το ευρώ, φταίει η πανδημία, φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ας αναλογιστούμε όμως για λίγο πώς αντιμετωπίζονται όλα αυτά και από τις προηγούμενες, αλλά και από αυτήν την κυβέρνηση:
Θα σας δώσουμε κουπόνι για φαγητό, θα σας δώσουμε καλάθια, θα σας δώσουμε επιδόματα, και κυρίως ΘΑ πάρουμε μέτρα μετά τις εκλογές.
Το ακούσαμε όλοι μας ξανά και ξανά, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Καμία από τις υποσχέσεις και κανένα από τα πάντα εφήμερα και τελευταίας στιγμής ψηφοθηρικά μέτρα δεν έχει εν τέλει το υποσχόμενο αποτέλεσμα.
15 χρόνια θα έπρεπε να είναι αρκετά έτσι ώστε να δει ο κόσμος κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Γιατί όμως δεν βλέπουμε;
Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο φαίνεται: Τα μέτρα που έχουν την λογική “βούλωμα τρύπας” μπορεί να προσφέρουν μια πρόσκαιρη ανακούφιση, αλλά όχι λύση στο βασικό πρόβλημα της χώρας και της οικονομίας.
Η χώρα χρειάζεται δομικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του κράτους, στην οργάνωση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, την αύξηση των θέσεων εργασίας, στην ενίσχυση της πρόνοιας, στην επιτέλους οργάνωση του ασφαλιστικού μας συστήματος, στην αναδιάρθρωση της παιδείας, στην ισχυροποίηση της έρευνας.
Χρειάζεται μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχέδιο γι’ αυτούς τους τομείς και όχι βραχυπρόθεσμες λύσεις επιδομάτων. Αν θέλουμε λύσεις που θα έχουν διάρκεια και θα αλλάξουν πραγματικά και μόνιμα την χώρα μας, πρέπει πρώτα εμείς να αποφασίσουμε να αλλάξουμε νοοτροπία και να εγκαταλείψουμε τις βραχυπρόθεσμες αντιμετωπίσεις των αναγκών μας.
Όλοι αυτοί είναι τομείς που λειτουργούν μια χαρά σε τόσες άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα οι πολιτικοί μας έχουν καταφέρει με μεθοδικότητα να μας πείσουν πώς φταίνε όλα τα άλλα και όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς! Ας αναλογιστούμε πως κάποιες φορές η λύση που φαίνεται και η πιο απλή , είναι και η πιο σωστή, και στην προκειμένη περίπτωση δύο εναλλακτικές έχουν απομείνει ως πιθανές:
Ή το πρόβλημα είναι άλυτο, ή αυτοί που προσπάθησαν να το λύσουν απλά δεν είχαν τις ικανότητες ή δεν θέλησαν πραγματικά να το λύσουν. Για ένα είμαι σίγουρος, πως κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο.
Εν τέλει, πρέπει να εγκαταλείψουμε την ελπίδα πως όσοι μας έφεραν στην θέση που βρισκόμαστε μπορούν να κάνουν κάτι άλλο εκτός από το μας χειραγωγούν με βραχυπρόθεσμες και κυρίως επιφανειακές δήθεν λύσεις. Η μεθοδικότητα και η τακτική των κομμάτων που με την ψήφο μόνον του 58% των πολιτών ορίζουν το παρόν μας και το μέλλον μας είναι πλέον πασιφανείς.
Χρειαζόμαστε δομικές αλλαγές και αλλαγή οπτικής γωνίας, αλλά κυρίως ανθρώπους στο κοινοβούλιο που σέβονται την ψήφο μας. Ελπίζουμε να μας δώσετε την ευκαιρία να σας τα προσφέρουμε.
Γράφει ο Απόστολος Φούρναρης
Επίκουρος Καθηγητής Ψυχολογίας (Roehampton University, University of Essex)
Ψυχοδυναμικός Ψυχοθεραπευτής
