Αυτές τις ημέρες συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων στις ελληνικές τράπεζες, μετά τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς, στα όρια της εθνικής προδοσίας, από την πρώτη αριστερή κυβέρνηση.
Από τις πρώτες ημέρες ανάληψης των καθηκόντων τους λοιδορούσαν όλους όσοι υποστήριζαν ότι οι ανοησίες του Βαρουφάκη και της παρέας του θα ταύτιζαν την κυβέρνηση με κλειστές τράπεζες στο τέλος αυτής της ξέφρενης πορείας προς τον γκρεμό. Λοιδορούσαν, χωρίς να συμμερίζονται τις αγωνίες όσων ζουν την πραγματική αγορά και την πραγματική οικονομία.
Όλοι μας λοιπόν, από τους ελεύθερους επαγγελματίες, που ένιωσαν στο πετσί τους τη σιγή της αγοράς, μέχρι τους συνταξιούχους – μισθωτούς, που δημιουργούσαν ατελείωτες ουρές για 60 ευρώ την ημέρα, νιώσαμε την καθημερινότητά μας να αλλάζει με τρόπο βίαιο μέσα σε λίγες ώρες μετά την εκδήλωση μιας ακόμα ανοησίας του κ. Τσίπρα. Την ανοησία της εξαγγελίας του δημοψηφίσματος, χωρίς νόημα και περιεχόμενο, μόνο και μόνο για εσωκομματικούς λόγους ξεκαθαρίσματος από τους ονειροπόλους γραφικούς σαν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, στους οποίους ήθελε να επιδείξει την τότε παντοδυναμία του στο πολιτικό σκηνικό.
Από την πρώτη στιγμή λοιπόν και μέχρι σήμερα διατήρησαν την αγωνία των Ελλήνων στο «κόκκινο». Ισχυρίστηκαν ότι η άρση των περιορισμών ήταν θέμα ημερών και κρατεί καλά έως σήμερα, γεγονός που στερεί τις τράπεζες από την εμπιστοσύνη των πολιτών και συνεχίζει τη δέσμευση των καταθέσεών τους. Η μείωση της ρευστότητας επηρέασε την εύρυθμη λειτουργία νοικοκυριών και επιχειρήσεων και μάλιστα ευθαρσώς συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η αγορά «συνήθισε» τη νέα πραγματικότητα.
Το κόστος αυτής της κατάστασης ανέρχεται σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, καθώς εξανεμίστηκαν τα χρήματα που είχαν επενδύσει τόσο το ελληνικό δημόσιο όσο και οι μικροκαταθέτες, καθώς και επιστροφή της οικονομίας στην ύφεση του 2015 και παραμονή όλο το 2016 στην ίδια κατάσταση.
Οι πιο σημαντικοί της οικονομίας κατέρρευσαν εν μία νυκτί, πιο συγκεκριμένα:
1. Ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αφού η προηγούμενη εξανεμίστηκε.
2. Μειώθηκαν οι εισπράξεις από τη ναυτιλία μας μειώνοντας κατά 1,7% το ΑΕΠ.
3. Οι εξαγωγές συρρικνώθηκαν, το δυναμικότερο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, κατά 8,1%.
4. Μεσούντος του καλοκαιριού, οι εισπράξεις από τον τουρισμό κατακρημνίστηκαν, σε μια περίοδο μάλιστα που οι Ελλάδα πλεονεκτούσε του ανταγωνισμού λόγω γεωπολιτικής σταθερότητας.
5. Πολλαπλασιάστηκαν τα λουκέτα, όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΓΕΜΗ, και επήλθε απαξίωση του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Αυτές οι πληγές δημιουργήθηκαν από την κακή ελληνική κυβέρνηση και όχι από ανωτέρα βία και κακούς Ευρωπαίους εταίρους. Η ελληνική οικονομία, δύο χρόνια μετά, αγωνιά και δεν ορθοποδεί όπως θα άξιζε στην αιμορραγία και τις θυσίες του ελληνικού λαού.
Το διαφορετικό μείγμα πολιτικής με αποκατάσταση της ρευστότητας θα αποτελέσει το φάρμακο για τη λύση των προβλημάτων των ελεύθερων επαγγελματιών και των επιχειρήσεων. Η προσέλκυση επενδύσεων και η μείωση των φορολογικών συντελεστών μπορούν να φέρουν την οικονομική ανάσα, που έχει ανάγκη η χώρα μας.
* Πολιτικού Στελέχους Νέας Δημοκρατίας. Μέλους Τομέα Υγείας και Οικονομίας – Ανάπτυξης Νέας Δημοκρατίας
