Υπάρχει μια Παράταξη η οποία, μέσα σε ένα ολοένα και τοξικότερο πολιτικό περιβάλλον, επιμένει θεσμικά, αποφασιστικά, ήρεμα. Με σεβασμό σε διαδικασίες, σε θεσμούς, στην Δημοκρατία. Είναι αυτή ακριβώς η στάση που ξεγύμνωσε και αποκάλυψε το μέγεθος της αντιθεσμικότητας Μητσοτάκη.
Αυτή η στάση αρχής δεν είναι τυχαία. Είναι η ίδια Παράταξη που εξόπλισε στο παρελθόν την ελληνική πολιτεία με θεσμούς όπως η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών – η ανεξάρτητη αρχή που ανάγκασε τον πρωθυπουργό να παραδεχτεί την παρακολούθηση Ανδρουλάκη, το σημείο 0 των καταιγιστικών πολιτικών εξελίξεων.
Είναι η ίδια Παράταξη που προσέφερε πριν κάποια χρόνια σε κάθε Έλληνα πολίτη την Διαύγεια, την δυνατότητα εντοπισμού κάθε είδους Πάτση. Που επέβαλε κανόνες στη συμπεριφορά των πολιτικών προσώπων, όπως με την απαγόρευση συμμετοχής σε off-shore, ακόμα και αν το πλήρωσε και η ίδια πολιτικά. Που επέβαλλε σε όλο το πολιτικό σύστημα περιορισμούς στην πελατειακή του λογική, ιδρύοντας το ΑΣΕΠ. Ο κατάλογος των σχετικών παραδειγμάτων είναι ατελείωτος.
Όχι ότι ήταν αλάνθαστη και αμέτοχη της τοξικότητας στο παρελθόν. Αλλά από την κυβερνητική εμπειρία της δεν έμαθε μόνο πόσο σημαντικό είναι να κρατάς το τιμόνι της χώρας, αλλά και τρία πολύ βασικά πράγματα για να το κρατάς σωστά.
Πρώτον, ότι καμία εξουσία δεν δικαιολογεί εκπτώσεις στη Δημοκρατία. Καμία. Το Μαξίμου ΔΕΝ είναι ανάκτορο και το κράτος ΔΕΝ μπορεί να αντιμετωπίζεται ως λάφυρο. Αρκετά.
Δεύτερον, ότι ο επικεφαλής πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα. Σε όλα. Κανείς δεν είναι αιώνιος κυβερνήτης για να τσαλαβουτάει στην αλαζονεία. Κανείς.
Και τρίτον, ότι για να πάει η χώρα μπροστά, το ζήτημα δεν είναι να αντικαθιστάς τους ανεξέλεγκτους κολλητούς του προηγούμενου στο Μαξίμου με τους δικούς σου ανεξέλεγκτους κολλητούς. Ή τους προνομιακούς «νταβατζήδες» του προηγούμενου με τους δικούς σου. Το ζήτημα είναι να επιβάλλεις κανόνες που αναχαιτίζουν κάθε καθεστωτική νοοτροπία και σέβονται όλοι – και πρώτα από όλους εσύ ο ίδιος.
Γίνονται αυτά στην Ελλάδα; Ναι. Δύσκολα, σπάνια, αλλά όποτε έγιναν, είχαν την σφραγίδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Τώρα που όλοι κυβέρνησαν, όλοι γνωρίζουμε και μπορούμε να κρίνουμε.
Στις επόμενες εκλογές υπάρχει μία Παράταξη που όχι μόνο επέφερε θεσμικά το πιο θανάσιμο πλήγμα στην καθεστωτική νοοτροπία Μητσοτάκη βάζοντάς της τίτλους τέλους, αλλά εγγυάται ότι δεν θα υπάρξει ουδεμία επαναφορά σε καθεστωτική νοοτροπία Τσίπρα – Καραμανλή. Η μνήμη του πολιτικού μέλλοντος του ΠΑΣΟΚ είναι πιο δυνατή πλέον όταν η χώρα έχει βιώσει οδυνηρά τέτοιες συντηρητικές ηγεσίες από όπου και εάν προέρχονταν, δεξιά ή αριστερά.
Στις επόμενες εκλογές, η τοξικότητα του πολιτικού βούρκου έχει δύο επιλογές. Η ελπίδα αλλαγής με σοβαρή, θεσμική διακυβέρνηση μία: το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
