Έναν ύστατο φόρο τιμής σε μια γυναίκα που σημάδεψε την τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας.
Στα 97 της έφυγε στο ξεκίνημα της άνοιξης, χθες η πολυαγαπημένη μου η θεία μου Κούλα Λεβέντη, μια πρωτοπόρος γυναίκα της τουριστικής οικογένειας του τόπου μας, η οποία και συνδιαμόρφωσε, από το 1950 περίπου το τουριστικό προφίλ του Πηλίου σήμερα .
Στη σημερινή μου ανάρτηση δεν με οδήγησε η συγγενική σχέση, αλλά η τουριστική μου ιδιότητα, η οποία μέσα από την θεσμική μου και συνδικαλιστική ευθύνη ετών , για τον τουρισμό της Περιοχής θέλοντας να απονείμω ένα ύστατο φόρο τιμής σε μια γυναίκα που σημάδεψε την τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας. Έτσι απλά, για να γνωρίζει η σημερινή τουριστική γενιά από ποιους παρέλαβε την τουριστική επιχειρηματικότητα, σε δύσκολές εποχές .
Μαχήτρια της ζωής ξεπερνώντας δυσκολίες και γεγονότα στις δύσκολες εποχές που ξεκίνησε, δίπλα στον σύζυγό της Σωκράτη Λεβέντη ήταν από τους πρώτους σπόρους της ανάπτυξης του τουρισμού στο Πήλιο που έπεσε και αναπτύχθηκε η μικρή τουριστική επιχείρηση μέχρι σήμερα .
Ανήκε στην ομάδα των εμπνευστών της οικογενειακής τουριστικής επιχείρησης της οικογένειας Λεβέντη όπου μαζί με την Οικογένεια Μήτσιου ξεκίνησαν την τουριστική προοπτική του Ανατολικού Πηλίου ξεκινώντας από τον Αη Γιάννη δημιουργώντας ένα από τα 2-3 σημεία αναφοράς τότε, το ξενοδοχείο και εστιατόριο Γαλήνη..
Καλωσόρισε του πρώτους πελάτες της περιοχής από την κατασκήνωση της ΧΑΝΘ, από την Αυστρία ,την Γερμανία ,την Αμερική, ενώ ως σύζυγος του επί χρόνια προέδρου ήταν η οικοδέσποινα πολλών προσωπικοτήτων που επισκέφτηκαν τότε τον άγνωστο Αη Γιάννη.
Η γαστρονομία ήταν το δυνατό σημείο της , χωρίς βέβαια να γνωρίζει ότι τότε έβαζε τα λιθαράκια για να είναι σήμερα σημαντικό κομμάτι του τουριστικού προφίλ του σήμερα του Πηλίου, ενώ το πλατύ χαμόγελο της ήταν το σήμα κατατεθέν της «καλής καρδίας» που είχε. Είχε μόνο έναν καλό λόγο για τον καθένα.
Το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδος μέσα από την Ένωση Ξενοδόχων Μαγνησίας την τίμησε το 2012 ως γυναίκα ξενοδόχο που διατηρούσε συνεχόμενη άδεια λειτουργίας τουριστικής επιχείρησης, πάνω από μισό αιώνα από της 13/4/1955, 4 στην σειρά από τα 50 περίπου που βράβευσε σ ολόκληρη την Μαγνησία.
Μια αγωνίστρια ζωής με προσφορά, στον τουρισμό της περιοχής σφράγισε η παρουσία της.
Χαιρετισμούς στην Αλεξάνδρα και τα νέα είναι ίδια, πες της.
Ο αγώνας συνεχίζεται..
*Επίτιμος πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Μαγνησίας, Αντιπρόεδρος Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων
