«Η φυλάκισή μου, Πατέρα Θεόδωρε, μου άλλαξε τελείως τη ζωή μου και προσωπικά και κοινωνικά και επαγγελματικά. Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ως τραγωδία, αφού, εξ αιτίας της, ουσιαστικά η ζωή μου ανετράπη συνολικά και απέκτησε πλέον άλλο χαρακτήρα και διαστάσεις. Ακόμη και σήμερα δεν είμαι σε θέση να αποτιμήσω το μέγεθος της καταστροφής και δεν γνωρίζω αν και στο μέλλον θα μπορέσω να το κάνω…
Δεν θα έγραφα ποτέ αυτή την επιστολή, απλώς και μόνο για να σας εξιστορήσω τις όποιες δυσκολίες μου ύστερα από την αποφυλάκισή μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της επιστολής. Με την επιστολή αυτή θέλω, ειλικρινά και εκ βαθέων, να εξομολογηθώ δημόσια και να ευχαριστήσω από ψυχής, όση μου έχει απομείνει, για όλα όσα βρήκα μπροστά μου ως βοήθεια και συμπαράσταση από την Εκκλησία, τον «Εσταυρωμένο», από εσάς προσωπικά, καθώς και από άλλους Πατέρες…»
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε έναν αποφυλακισθέντα, και είναι απόσπασμα μίας επιστολής που απέστειλε στον «Εσταυρωμένο», έμπλεως ευγνωμοσύνης για την παρηγορία που βρήκε στον Σύλλογό μας και τους ιερείς της τοπικής μας Εκκλησίας. Όταν πριν από εικοσιεπτά χρόνια ξεκινούσαμε μία μικρή ομάδα εθελοντών αυτή τη διακονία, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ούτε τη δυναμική που θα αναπτυσσόταν στη ροή του χρόνου, ούτε το μέγεθος της απήχησης και της δραστικής αλλαγής που θα συντελούνταν στις καρδιές εκείνων που προσήλθαν κοντά μας είτε ως διακονούντες είτε ως διακονούμενοι.
Εικοσιεπτά χρόνια μετά, το τοπίο είναι ολότελα διαφορετικό. Ο «Ε» αναδεικνύεται ως η ατμομηχανή του φιλανθρωπικού έργου της τοπικής μας Εκκλησίας, απολαμβάνει της ευλογίας και της ολόθερμης στήριξης του οικείου Μητροπολίτου και, πάνω απ’ όλα, δέχεται τις ειλικρινείς ευχαριστίες των ευεργετηθέντων αδελφών μας, που βρίσκουν σε εμάς την πιο ζεστή αγκαλιά, πέρα από διαχωρισμούς και τεχνητά αναχώματα.
Παγκόσμια πρωτοτυπία αποτελεί και η ανακήρυξη της 15ης Δεκεμβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ελευθερίου, ως Ημέρας του Φυλακισμένου. Πολλά εμπεδωμένα στερεότυπα υπερβήκαμε, που γίνονταν αγκάθια στα χέρια μας και γρατσούνιζαν και εμάς και το πρόσωπο του εμπίπτοντος στην αμαρτία αδελφού. Η κοινωνική απαξίωση μεγάλη, γι’ αυτό και χρειάστηκε να σύρουμε πολλούς ογκολίθους, για την αληθινή αποδοχή του εκπεσόντος συνανθρώπου και την επανεισδοχή του στην κοινωνία μετά την αποφυλάκισή του. Μεγάλη η προσφορά της Διακονίας μας και στην επούλωση των τραυμάτων των οικογενειών τους.
Ευχόμαστε Χρόνια Πολλά και καλά Χριστούγεννα σε όλους τους αδελφούς μας και Καλή Επιστροφή στις εστίες τους.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Β. Μπατάκας
