Η υπερβατική ενότητα ανθρώπου και τόπου είναι η μορφή της γυναίκας της ΗΠΕΙΡΟΥ μια μορφή ριζωμένη στο χρόνο ,στην ιστορία, στο παρόν, στο μέλλον ενός τόπου.
Μια μορφή ταυτισμένη με την ιστορία και την τραγικότητα του τόπου.
Μια μορφή που βίωσε σε όλο το βάθος και το μεγαλείο τον νόστο, τον έρωτα, τον πόνο , τον θάνατο.
Κύρια χαρακτηριστικά του μοναδικού της κόσμου υπεραξία της τιμής , της πίστης, της προσφοράς στην οικογένεια και στον τόπο.
Με κληρονομιά πατρογονική διέγραψε μια πορεία στο χρόνο και συνεχίζει να καταγράφει σε υψηλές κλίμακες πατριωτισμού, ηθικής, δικαίου, προσφοράς.
Δίνει απαράμιλλα δείγματα χρέους και καθήκοντος με
-Υπέρτατη αφοσίωση στην πατρίδα και στο έθνος
-Αφοσίωση στο ακέραιο των κοινωνικών της υποχρεώσεων.
-Αίσθημα της τιμής και των αξιών στην οικογένεια.
-Διάθεση του εαυτού της στην οικογένεια προσφέροντας υπέρ αυτής όλες τις σωματικές και ψυχικές της δυνάμεις.
-Συμμετοχή ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα.
-Στήριξη της παραδοσιακής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
-Επίδειξη υπέρμετρης αντοχής στις κακοτοπιές της ζωής.
Σε αυτή την μεγαλειώδους παρουσίας και προσφοράς της Ηπειρώτισσας ηρωίδας-συζύγου-μητέρας-αδελφής και γιαγιάς που με την θέληση της αγόγγυστα με ιώβεια υπομονή ολοκλήρωσε την αποστολή της και στάθηκε κολόνα ασάλευτη του σπιτιού και της οικογένειας , της Ηπειρώτισσας του μόχθου, της Ηπειρώτισσας που ήπιε ως τον πάτο το πικρό φαρμάκι της ξενιτιάς και της χηρείας, της Ηπειρώτισσας στυλοβάτη της οικογένειας και της κοινωνίας, της Ηπειρώτισσας του βουνού και του κάμπου, της Ηπειρώτισσας του Ζαλόγγου και του Σουλίου , της Πίνδου το 1940 όπου και έγιναν θρύλος .
Σε όλες αυτές είναι μηδαμινή ανταπόδοση και ελάχιστος φόρος τιμής και ευγνωμοσύνης τα λόγια αυτά.
Εμείς οι Ηπειρώτες είμαστε περήφανοι για την καταγωγή μας και για τις Ηπειρώτισσες γυναίκες.
