Η αναδρομή στην ιστορία είναι ο καλύτερος απολογισμός της πολιτικής ζωής της χώρας και η καλύτερη αποτίμηση της θετικής ή αρνητικής συνεισφοράς κάθε κυβέρνησης στα δίκαια του ελληνικού λαού και στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες του. Καμία προπαγάνδα δεν μπορεί να διαφύγει από τον αυστηρό κριτή που λέγεται ιστορία.
Επίκαιρο όσο ποτέ, δείχνει σήμερα το άρθρο που δημοσίευσε το 1944 ο τότε Υπουργός Τύπου και Πληροφοριών, στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος του Γ. Παπανδρέου, Γεώργιος Καρτάλης.
“Η Ελλάς ζητά να της παρασχεθή η δυνατότης να προστατεύει εαυτόν από πάσης επιδρομής. Να τροποποιηθούν τα προς βορράν σύνορά της, εις τρόπον ώστε να ελέγχωνται παρ’ αυτής αι θύραι εισβολής. Ούτω:
1. Τα προς την Αλβανίαν σύνορα δέον να περιλάβουν την Βόρειον Ήπειρον. Η ελληνικότης αυτής ανεγνωρίσθη δια διεθνών πράξεων, ως η μυστική συνθήκη του Λονδίνου του 1915 και η συμφωνία Τιτόνι-Βενιζέλου του 1919, ήτις καθώρισε και τα όριά της. Η μόνη φυσική δίοδος προς Θεσσαλονίκη, η κειμένη μεταξύ Πίνδου και Γράμμου, διασφαλίζεται μόνον εάν το ΝΑ τμήμα της περιφερείας Πόγραδετς περιέλθει εις την Ελλάδα. Η περιοχή αυτή έχει κεφαλαιώδη σημασία δια την ασφάλειαν της Β. Ελλάδος, ως επίσης δια τας στρατιωτικάς και εμπορικάς συγκοινωνίας μεταξύ ανατολικής και δυτικής Ελλάδος.
2. Τα φυσικά σύνορα μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδος είναι τα διαχωρίζοντα άλλοτε την Ανατ. Ρωμυλίαν ή Β. Θράκην από την κυρίως ή Ν. Θράκην. Ολόκληρος δηλαδή ο όγκος της Ροδόπης δέον να περιέλθη εις την Ελλάδα με τους πληθυσμούς των Πομάκων, οι οποίοι διάκεινται εχθρικώς προς τους Τούρκους.
Για να αποφευχθεί ο οικονομικός μαρασμός της Ελλάδας διεκδικεί:
1. Να παραχωρηθεί ο χώρος, ο οποίος είναι αναγκαίος εις την Ελλάδα δια να ζήση και ο οποίος ήτο πάντοτε ευρύτερος από τα όρια της Ελλάδος. Έλλειψις επαρκούς γης και πρώτων υλών, εν συνδυασμώ με μιαν πληθυσμιακήν διόγκωσιν, δημιουργούν εις την Ελλάδα κατάστασιν οικονομικής ασφυξίας.
2. Το δικαίωμα εγκαταστάσεως και εργασίας, κατωχυρωμένον δια διεθνούς συμφωνίας, εις την τέως Ανατ. Ρωμυλίαν, εις Ρουμανίαν, όπου ακόμη υπάρχουν ανθούσαι ελληνικαί κοινότητες, εις Εγγύς και Μέσην Ανατολήν και ανατολικά παράλια Αφρικής, όπου άλλοτε οι Έλληνες απετέλουν τας σπουδαιοτέρας ευρωπαϊκάς παροικίας, αλλά και σοβαρόν εκπολιτιστικόν παράγοντα.
3. Το δικαίωμα της ελευθέρας ναυσιπλοϊας των ελληνικών πλοίων εις τους λιμένας Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Τούτο θ’ απετέλει αντάλλαγμα, έναντι των αγορών τας οποίας πραγματοποιούμεν εξ αυτών.
4. Το δικαίωμα συμμετοχής α) εις την Επιτροπήν του Δουνάβεως, λόγω των σημαντικών εμπορικών και ναυτιλιακών συμφερόντων, τα οποία έχει η Ελλάς εις τας εκβολάς του ποταμού τούτου β) εις την Επιτροπήν του Σουέζ, λόγω της σημασίας την οποία έχει η διώρυξ δια την ελληνικήν ναυτιλίαν .
5) Η παραχώρησις οικονομικών προνομίων εις Αλβανίαν. Ειδικώς εις την Ελλάδα θα πρέπει να δοθή το προνόμιον της εκμεταλλεύσεως των αλβανικών πετρελαιοπηγών, καθότι η Ελλάς είναι η μόνη βαλκανική χώρα η οποία στερείται καυσίμου ύλης.
Η Ελλάς ζητή να ζήση ήσυχος και χωρίς τον φόβον επιδρομών. Εάν τα δικαιώματα ταύτα της Ελλάδος αναγνωρισθούν και πρέπει να αναγνωρισθούν, ένα μεγάλο βήμα έχει γίνει δια την παγίωσιν της Ειρήνης εις την Νοτιοανατολικήν Ευρώπην. Η δε ανάπτυξις του πνεύματος αμοιβαίας κατανοήσεως μεταξύ των λαών της περιφερείας ταύτης θα φέρη ασφαλέστερον προς μιαν ομοσπονδιακήν ενότητα τούτων, παρ’ ότι ένα τεχνητόν κατασκεύασμα, το οποίον η αθεράπευτος νοσηρά βουλγαρική φαντασία εμφανίζει σήμερον ως πανάκεια των βαλκανικών δεινών.”
O λόγος του Γεώργιου Καρτάλη είναι διαχρονικός. Καθορίζει τα φυσικά όρια της Ελλάδος και του Ελληνισμού, προβλέπει τις γεωγραφικές συνιστώσες της οικονομικής του επιβίωσης. Με ευρωπαϊκή μόρφωση, ασυνήθιστη οξυδέρκεια, επέμεινε στην ανάγκη της εθνικής συμφιλίωσης, για την οποία αγωνίστηκε σε όλα τα μέτωπα. Έμεινε σταθερός στην ιδέα της ανεξάρτητης εθνικής πολιτικής και αξιοπρέπειας, όταν όλοι έσπευδαν να βρουν ισχυρούς ξένους προστάτες για να ικανοποιήσουν την προσωπική τους φιλοδοξία. Τα λόγια του Κων/νου Μητσοτάκη “Ο Καρτάλης συνεδύαζε πολλά προσόντα: ήταν ένας πολύ καλλιεργημένος άνθρωπος με βαθιά παιδεία, είχε προσωπική ευπρέπεια και ήθος, με παράδοση και με εκπληκτικές ικανότητες” απηχούν την άποψη όχι μόνο των συνοδοιπόρων, αλλά και των αντιπάλων του.
Ας συγκρίνουμε πού βρισκόμαστε σήμερα. Πόσο μειονεκτεί η σημερινή εξωτερική και οικονομική πολιτική απέναντι στην οριοθέτηση του Γ. Καρτάλη και πόσο επικίνδυνη είναι η υποχώρηση σε οποιοδήποτε δικαίωμα και αναγκαιότητα για την επιβίωση του ελληνικού λαού. Πόσο βαριές επιπτώσεις έχει η υποχωρητικότητα στα εθνικά δικαιώματα και η εξάρτηση από ξένους Προστάτες για το αμφίβολο μέλλον και τις δυσκολίες της καθημερινότητας του Έλληνα.
Και ένα ερώτημα: Αφού οι Προστάτιδες Συμμαχικές Δυνάμεις δεν ικανοποίησαν τα δίκαια αιτήματα της Ελλάδας στα 1944, όταν οι Έλληνες είχαν θυσιάσει τα πάντα υπέρ της Δημοκρατίας, της Ειρήνης και της Συμμαχικής Πίστης, όταν τα υπερασπίζονταν μεγάλοι Έλληνες πολιτικοί, γιατί να τα ικανοποιήσουν σήμερα, όταν την Ελλάδα κυβερνούν έλασσονες πολιτικοί και η συνεισφορά μας στους Συμμάχους είναι πολύ μικρότερη;
