Με δεδομένο πως ήμουν ένας από εκείνους που στάθηκαν απέναντι στην πολιτική χυδαιότητα και στην ασύμμετρη βαρβαρότητα που έχει διαφεντέψει στην πόλη με την κυριαρχία των Μπέος&partners, η απόφαση συμπόρευσης με την Λαϊκή Συσπείρωση δεν είναι ούτε τυχαία ούτε αβασάνιστη. Είναι κατάληξη σκέψης και βιωματικής ταυτόχρονα.
Τί είναι αυτό λοιπόν που έφερε τον Μπέος &partners στα 2014;
Κατά την άποψή μου είναι η στοχευμένη από τις συστημικές δυνάμεις αποστέωση του πολιτικού λόγου, η επιβολή του Καλλικράτη επί της λαϊκής βούλησης, η βίαιη μετάλλαξη της «αυτοδιοίκησης» σε απλή διοίκηση- διαχείριση αλλά και η ασθενής , για πάρα πολλούς λόγους, πληροφόρηση της κοινωνίας του Βόλου του διαφορετικού λόγου δυνάμεων που είχαν σαφές αριστερό και κοινωνικό πρόσημο. Σε μια κοινωνία που εν μέσω Μνημονίων έβραζε και εξακολουθεί να βράζει (όποιος δεν το βλέπει είναι πολιτικά τυφλός), με επικράτηση τελικά ενός λαϊκισμού κι όχι ενός καθαρού αριστερού αυτο-διοικητικού λόγου, η εμφάνιση δήθεν αντισυστημικών φαινομένων ,τύπου Μπέος&partners, βρήκαν πρόσφορο έδαφος. Πολύ δε μάλλον καθώς εργαλειοποιήθηκαν κατά συγκυρία οπαδικά της στιγμής συναισθήματα, που κυριάρχησαν της έλλογης σκέψης και της νηφάλιας επιλογής.
Τι είναι αυτό όμως που το 2019 έδωσε ξανά την δημοτική εξουσία στον ίδιο σχηματισμό των Μπέος&partners;
Είναι όλα τα προηγούμενα με ένα επιπρόσθετο στοιχείο. Η μετεξέλιξη της δημοτικής αρχής σε «καθεστώς» που υπηρετεί με απροκάλυπτο τρόπο τα μεγάλα συμφέροντα. Και ως ανταπόδοση φυσικά έλαβε την πολλαπλή και σε πολλαπλά επίπεδα αμέριστη στήριξή τους. Αν σ΄ αυτά προστεθεί και ο ανορθολογικός αυτο-διοικητικά τρόπος λειτουργίας της απερχόμενης δημοτικής αρχής, αλλά πολύ αποτελεσματικός και που πολλά κοινά έχει με την λειτουργία κλειστών ομάδων του Ιταλικού Νότου, τότε εξηγείται με πιο ολοκληρωμένο τρόπο το αποτέλεσμα του 2019.
Τι κάνουμε λοιπόν;
Διορθώνοντας τα λάθη και επαναπροσδιορίζοντας την πολιτική και αυτο-διοικητική του στόχευση πρέπει να πάρει κανείς την απόφαση με απολύτως πολιτικά κριτήρια κι όχι με έναν αόριστο και επιφανειακό λόγο, που στηρίζεται μόνο στην καταγγελία της έκφρασης ή στον τρόπο διοίκησης που φυσικά και είναι διάτρητος στην περίπτωση των Μπέος&partners. Αν λειτουργούσαν πραγματικά οι θεσμοί υπερασπίζοντας το Δημόσιο συμφέρον κι όχι αυτό των μεγάλων οικονομικών παραγόντων, θα έπρεπε για την περίπτωση του Βόλου να ιδρύσουν άμεσα ιδιαίτερο Τμήμα, που θα ασχολούταν αποκλειστικά με την εξέταση της περίπτωσής του. Ούτε όμως επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγινε αυτό , καθώς οι Μπέος&partners έκαναν πολύ καλά την δουλειά του (μεταναστευτικό, «επενδύσεις» , καύση απορριμμάτων από την ΑΓΕΤ της Lafarge-Holcim κλπ) ούτε και φυσικά επί ΝΔ που ενθέρμως αλλά «άνευ χρίσματος» (?) πριμοδοτεί και κρατά με νύχια και δόντια όρθιο το καθεστώς Μπέος&partners. Γιατί είναι εκείνη η τοπική εξουσία, που από την μια κάνει πρόθυμα την «δουλειά», υποταγμένη στην πολιτική της ΝΔ και των μεγαλοοικονομικών παραγόντων και από την άλλη με τον λαϊκισμό και την αμέριστη οικονομική στήριξη που της παρέχεται για έργα βιτρίνας, καταφέρνει να καθηλώσει και να παραπλανήσει ,οδηγώντας τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε μια άνευ προηγουμένου στην τοπική μας ιστορία αποχαύνωση. Στρατηγικός συστημικός στόχος εξάλλου. Οπότε ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί το πολιτικό φαινόμενο Μπέος&partners, δεδομένου πως εν τω μεταξύ έχει εμφανίσει και την πραγματική πολιτική ταυτότητά του συμμαχώντας με πρόσωπα, ως υποψήφιους της, που είναι θαυμαστές ηγετικών στελεχών της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής ή υποψηφίων του νεοεμφανιζόμενου και ίδιας πολιτικής μήτρας μορφώματος των Σπαρτιατών, είναι ένας. Η ενίσχυση πολιτικών σχηματισμών που μπορούν να παραθέσουν πραγματικό και ρεαλιστικό πολιτικό και αυτο-διοικητικό λόγο, με σαφές πολιτικό πρόσημο και με συγκεκριμένες προτάσεις που αφορούν όχι μόνο στη τοπική μας πραγματικότητα αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή δημιουργώντας δίκτυο αυτό -διοικητικών κινήσεων.
Κρίσιμα ζητήματα και γιατί με την Λαϊκή Συσπείρωση.
Οικιστική Πολιτική. Η ματιά υπό την οποία χαράζεται η πολιτική πρόταση του αύριο από την Λαϊκή Συσπείρωση είναι απόλυτα οραματική, εξαιρετικά ευδιάκριτη αλλά και εύκολα υλοποιήσιμη. Μόνο αποφάσεις θέλει. Το παράδειγμα απομάκρυνσης του στρατοπέδου Γεωργούλα από τον αστικό ιστό της Νέας Ιωνίας και του Βόλου , δεδομένης της επικίνδυνης μετεξέλιξης του σε Νατοϊκή Βάση και με το πολεμικό κλίμα να εντείνεται στην Ευρώπη, και η μετεγκατάστασή του σε άλλο σημείο εντός ορίων του Δήμου , δεν είναι μια ευκαιριακή σκέψη. Έρχεται από πολύ μακριά και βλέπει ακόμα μακρύτερα χωρίς τις παρωπίδες του λαϊκισμού κι ακόμα χειρότερα του πολιτικού οπορτουνισμού. Έτσι θα απελευθερωθούν τεράστιοι χώροι για χρήσεις που προβλέπονται από το νέο ΓΠΣ και που προορίζονται για πράσινο, για κοινόχρηστοι χώροι, Υπηρεσίες, Έρευνα, εκπαίδευση, μικρά Τοπικά εμπορικά Κέντρα κλπ, με πολλαπλά και πολλαπλάσια οικονομικά οφέλη για τον λαό και την περιοχή, απ’ ό,τι με την ύπαρξη του Στρατοπέδου. Και βέβαια για να μην γίνει η Νέα Ιωνία και ο Βόλος μια νέα Τρούμπα του 1960 αλλά ούτε και άμεσος πολεμικός στόχος. Αν όλα τα προηγούμενα είχαν δρομολογηθεί στον χρόνο που έπρεπε τώρα όλη η περιοχή της Νέας Ιωνίας θα είχε ένα άλλο πολεοδομικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόσωπο. Ένα άλλο παράδειγμα, οι αποχαρακτηρισμοί χώρων δεσμευμένων για πράσινο και σχολεία, ιδιοκτησίας Τραπεζών ή μεγαλο-ιδιοκτητών έρχονται να καταδείξουν τον χαρακτήρα της σημερινής δημοτικής αρχής που λειτουργεί απροκάλυπτα υπέρ των πλουσίων και εις βάρος των λαϊκών συμφερόντων κι από την άλλη της δύναμης εκείνης που υπερασπίζεται το συμφέρον της πόλης. Και μην γυρίσει κανείς να πει πως υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις που ορίζουν μια τέτοια διαδικασία γιατί υπάρχουν και οι νόμοι που επιτρέπουν τον επαναχαρακτηρισμό τους, όπως επανειλημμένα έχει η Λαϊκή Συσπείρωση προτείνει.
Περιβαλλοντική πολιτική. Η ενίσχυση του πρασίνου της πόλης και ταυτόχρονα η οργανωμένη αυτονόητη ανάγκη λειτουργίας δημοτικού φυτωρίου προς ελαχιστοποίηση του κόστους είναι ακόμα ζητούμενο εν έτη 2023. Η ανάδειξη από την Λαϊκή Συσπείρωση με απολύτως θεσμικό τρόπο και εντός του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου της εγκληματικής τροποποίησης Φάμελλου (ΣΥΡΙΖΑ) , συνέχεια της συμφωνίας Μανιάτη (ΠΑΣΟΚ), ως προς την αύξηση των ποσοτήτων καύσης μέσα από την απελευθέρωση μεταφοράς τους με πλοία από την ΑΓΕΤ, έρχεται να δείξει το ποιος χρησιμοποιεί, για ποιον λόγο και για ποιου όφελος την πληροφορία. Και ξεμπρόστιασε, μαζί φυσικά και με άλλες δυνάμεις από εκείνη την στιγμή και μετά, την απίστευτη και καταστροφική πολιτική της δημοτικής αρχής Μπέος&partners, που θέλοντας να εξυπηρετήσει την Lafarge Holcim προγραμμάτισε και την κατασκευή εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων και «παρασκευής» SRF! Η σύγκλιση με δυνάμεις σε κινηματικό επίπεδο που είχαν την ίδια στόχευση είναι η απόδειξη της επιλογής των συμμαχιών με συγκεκριμένο πλαίσιο και ευδιάκριτο το πολιτικό πρόταγμα. Το ίδιο ισχύει και με την νέα βόμβα που θέλουν να εναποθέσουν στον Παγασητικό , το LNG.
Κυκλοφοριακή πολιτική. Η σταθερή θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης ως προς την ανάγκη ολιστικής πρώτα ανάλυσης και μετά αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού σε όλη την πόλη είναι η μόνη σωστή κατεύθυνση. Λύσεις για την αλλαγή του κυκλοφοριακού περιβάλλοντος και την ουσιαστική αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο κέντρο αλλά και στις υπόλοιπες περιοχές της πόλης δεν μπορεί να έρχονται μέσα από φορομπηχτικές πολιτικές επιλογές ή ξεπούλημα δημοτικής περιουσίας. Απόλυτο παράδειγμα η πρόταση που αφορά στην στάθμευση εντός πόλης. Η δωρεάν δυνατότητα σε επιλεγμένα από μελέτη σημεία αλλά με κανόνες , έλεγχο και με σεβασμό στις ανάγκες των ανθρώπων, ιδιαιτέρως εκείνων που έχουν προβλήματα κίνησης έδιναν και δίνουν το στίγμα μιας πολιτικής που δεν έχει την οικονομία στο κέντρο της αλλά τον άνθρωπο. Η πολιτική πρόταση για δωρεάν απόδοση προς τον δημότη ή έστω με ελαχιστότατο τίμημα που θα καλύπτει μόνο τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης του Πάρκιγκ της Φιλελλήνων, της «επένδυσης» των δέκα περίπου εκατομμυρίων, που βγήκαν από την τσέπη του κάθε δημότη ούτε που συζητήθηκε από τις λοιπές συστημικές δυνάμεις. Αντιθέτως την ίδια στιγμή η απερχόμενη δημοτική αρχή είναι εκείνη που επεκτείνει το Σύστημα της Ελεγχόμενης Στάθμευσης σ’ ένα τεράστιο τμήμα της πόλης ,με τίμημα βαρύ και φυσικά παραδίδει το σύνολο της διαχείρισης σε ιδιωτική εταιρία.
Παιδεία. Η διαρκής και συστηματική υπεράσπιση της αξιακής αρχής για την άνευ διακρίσεων και καταβολής τροφείων λειτουργία των βρεφονηπιακών και παιδικών δημοτικών σταθμών για να μην εξαιρεθεί κανένα παιδί ,καμιάς οικογένειας από την υπηρεσία του Δήμου, είναι ένα από τα στοιχεία που προσδιορίζουν με έναν απόλυτο τρόπο την κατεύθυνση της πολιτικής της Λαϊκής Συσπείρωσης. Από την άλλη Μπέος&partners ούτε που ενδιαφέρονται για τέτοια ζητήματα αφού διόλου πιασάρικα είναι. Ούτε μια νέα σχολική αίθουσα στα εννέα χρόνια. Και μιας και ο λόγος, πόσοι αιώνες αλήθεια με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις θα απαιτηθούν μέχρι να ξεκινήσει ο αντισεισμικός έλεγχος των ήδη κατασκευασμένων με παλαιούς κανονισμούς Σχολικών Μονάδων;
Εργασία. Η έμπρακτη υπεράσπιση από τις δυνάμεις Λαϊκής Συσπείρωσης Βόλου μέσα κι έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο όχι μόνο του δικαιώματος στην μόνιμη εργασία αλλά και της κατάργησης κάθε μορφής μεσαίωνα και ελαστικών σχέσεων εργασίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις έχει ήδη καταγραφεί με ξεκάθαρο τρόπο στην συνείδηση των πολιτών. Οι άμεσες προσλήψεις προσωπικού για να εξυπηρετηθεί καλύτερα ο πολίτης και να μην οργιάζουν οι εργολαβίες εις βάρος των λαϊκών συμφερόντων αλλά και της τσέπης του δημότη καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες στον Δήμο και τις Υπηρεσίες του, είναι σταθερή επιλογή. Από την άλλη η δημοτική αρχή Μπέος&partners «οργανώνοντας» ολόκληρο τμήμα εργασιακής «εκμετάλλευσης» μέσα από τον νόμιμο θεσμό των «διμήνων, των τετραμήνων κλπ», επαναφέρει τον χρόνο άσκησης της πολιτικής στα 1950 και στον θεσμό των κοινωνικών φρονημάτων. «Είσαι δικός μας; Θα ζήσεις. Δεν είσαι; Φρόντισε να γίνεις για να ζήσεις». Και εκ τρίτου απόψεις που εκφράζονται από επίδοξους αντικαταστάτες των Μπέος&partners που δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα, όπως και στην περίπτωση ξεπουλήματος του Λιμανιού του Βόλου περιέγραψαν, να δοθούν τμηματικά λειτουργίες και δομές με την μορφή της εξαιρετικής λεκτικά επιλογής, αυτής της «υποπαραχώρησης» αρμοδιοτήτων.
Τιμολογιακή πολιτική. Η Λαϊκή Συσπείρωση είναι αταλάντευτα προσανατολισμένη διαχρονικά στο να διεκδικεί την κατάργηση μιας σειράς τελών -χαρατσιών όπως το ΦΠΑ στην Ύδρευση- Αποχέτευση θεωρώντας και τα δυο αγαθά κι όχι εμπορεύματα ή το τέλος παρεπιδημούντων για τις μικρές επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή που η δημοτική ομαδούλα Μπέος&partners υπερβαίνοντας ακόμα και το φαντασιακό στέλνει φουσκωμένους λογαριασμούς νερού καταγραφής τριμήνου με ημερομηνία καταγραφής ένα μήνα πριν την λήξη του. Αναγκάζοντας τον πολίτη να περάσει από τον «μπάρμπα» για να εξυπηρετηθεί. Και να δημιουργείται επιπλέον και η αίσθηση υποχρέωσης.
Υποδομές. Πώς να μιλήσει κανείς και τί να πει μετά την αποκάλυψη της ανοχύρωτης πόλης από πυρκαγιές και πλημμύρες ! Ακόμα η πόλη μαζεύει τα κομμάτια της, κάτοικοι επουλώνουν πληγές ενώ η δημοτική αρχή περί εορτών τυρβάζει! Οργάνωση αντιμετώπισης κρίσεων απροσδιόριστη και έργα υποδομής ανύπαρκτα. Ούτε ένα μέτρο νέου αγωγού ομβρίων εδώ και εννιά χρόνια. Η Λαϊκή Συσπείρωση από τους πρώτους και με δομημένο λόγο, εδώ και χρόνια, μιλά για την ανάγκη προσανατολισμού των έργων στην ουσία έστω κι αν αυτή δεν φωτίζεται τα Χριστούγεννα από λαμπάκια. Σώζει όμως ζωές και διασφαλίζει περιουσίες των δημοτών που είναι απείρως ουσιοδέστερο από την πολιτική των δέκα γιορτινών ημερών λαϊκής παραίσθησης.
Και ο κατάλογος συνεχίζεται και είναι τεράστιος. Η υπόθεση Καραμπατζάκη και Ζάχου, όπως επίσης και η ύπαρξη μιας άλλης οπτικής για την καθημερινότητα του δημότη που απαιτεί αγώνες, συνθέσεις και συγκλίσεις με όσες δυνάμεις έχουν κοινούς στόχους ή συγγενείς επιδιώξεις και όραμα, είναι μια του καταλόγου. Τα αδέσποτα μια άλλη. Όπως επίσης η σταθερή υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα υπηρεσιών και υποδομών, όπως η διαχείριση απορριμμάτων συμπεριλαμβανομένης της ανακύκλωσης, που πολλοί ξεχνούν να την μνημονεύσουν ως στοιχείο δημοτικής δραστηριότητας που δεν είναι προς πώληση. Αυτός ο κατάλογος συγκροτεί τον οδικό χάρτη για την πορεία της πόλης αλλά κι έναν άξονα μιας ολόκληρης πολιτικής και αυτο-διοικητικής πρότασης. Αυτός όμως είναι και ο κατάλογος που μπορεί να οδηγήσει κάποιον με τα δικά μου χαρακτηριστικά στο να υποβαθμίσει, χωρίς διόλου να ξεχάσει την ιστορία του και να τιθασεύσει την όποια θυμική αντίδραση προσωπικού ή πολιτικού «ρεβανσισμού» για τα όσα έχει (μαζί με άλλους συναγωνιστές) υποστεί από το καθεστώς Μπέος&partners. Και με πολιτικό, έντιμο και έλλογο τρόπο να λειτουργήσει αποκλειστικά με γνώμονα το συμφέρον της πόλης και να συμπορευθεί μ’ έναν χώρο, που ενώ αγωνίζεται για το «ακατόρθωτο» του αύριο ,παλεύει με συνείδηση και συνέπεια για το σήμερα. Υπερασπιζόμενος, με τις όποιες αδυναμίες του, όσα ακόμα έχουν απομείνει. Και μ’ ένα όραμα που μπορεί να φαντάζει ως όνειρο μα ούτε θολό είναι ούτε και παραπλανητικό. Καθώς το ορίζει με σαφήνεια και καθαρότητα, όπως έκανε και σε πόλεις άλλες όπως η Πάτρα. Η παρουσία εξάλλου όλων όσων συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης, από τον πρώτο και επικεφαλής Αποστόλη Ριζόπουλο έως και τον έσχατο του ονομαστικού καταλόγου, μπορούν να το διασφαλίσουν.
Επίλογος. «Δεν είναι που ο καιρός μας πάει κόντρα, είναι που εμείς δεν είχαμε καλό σκαρί». Αυτό να κατασκευάσουμε, υπερασπίζομαι κι εγώ.
Και για τον Δήμο Βόλου στο καρνάγιο της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΒΟΛΟΥ.
