Καλημέρα και Καλή Τεσσαρακοστή, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. 5 Μαΐου το δικό μας, το Πάσχα των Ορθοδόξων, 31 Μαρτίου το Πάσχα των Καθολικών. 5 εβδομάδες απόσταση φέτος. Προσπάθησα πολύ να κατανοήσω πώς προκύπτουν αυτές οι διαφορές από την στιγμή που και τα δύο δόγματα καθορίζουν ως βάση μέτρησης την πρώτη εαρινή πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, δεν κατάφερα τίποτε. Κι αν έχετε γερά νεύρα, μπορείτε να προσπαθήσετε κι εσείς να καταλάβετε: στην διαδικτυακή Βικιπαίδεια, με λήμμα «Ορθόδοξο Πασχάλιο», υπάρχει ένα εκτεταμένο και πολύ αναλυτικό ιστορικό-αστρονομικό-δογματικό-ημερολογιακό άρθρο κι άμα καταλάβετε πάρτε ένα τηλέφωνο και σ’ εμένα – ειλικρινά το λέω. Κι επειδή η Πρωτομαγιά πέφτει Μεγάλη Τετάρτη, η αργία έχει ήδη μεταφερθεί την Τρίτη 7 Μαΐου, τουτέστιν η κλασική τετραήμερη αργία του Πάσχατος φέτος γίνεται πενθήμερη!
Μέγα θέμα έχει ανακύψει με την βαμβακοκαλλιέργεια στον κάμπο της Θεσσαλίας μας. Υδροβόρος καλλιέργεια το βαμβάκι, χαμηλά οι υδροφόροι ορίζοντες, κίνδυνος υφαλμύρωσης των υδάτων, ευτυχώς που ήρθαν οι Ολλανδοί της HVA και τα διαπίστωσαν! Εγώ, ο άσχετος περί τα γεωπονικά, τα έχω ακούσει αυτά από τα χρόνια του ’80-’90, τότε που έτρεχα στα αναπτυξιακά συνέδρια διοργάνωσης ΠαΣοΚ, απανταχού της Θεσσαλίας, εκπροσωπώντας το Τεχνικό Επιμελητήριο. Τότε που, παράλληλα με αυτά, αφειδώς και ανελλιπώς έτρεχαν οι κρουνοί των επιδοτήσεων, και η έκταση της Ελλάδας είχε περίπου διπλασιαστεί – αυτά τα μάθαμε κομματάκι αργότερα, τότε που οι Ευρωπαϊκοί μηχανισμοί επέβαλαν μνημόνια και οι Έλληνες πολιτικοί ήταν, ως είθισται, άπαντες αθώοι, αλλά και οι ίδιοι οι πολλαπλώς ωφελημένοι αγρότες σφύριζαν αδιάφορα. Είναι παλιό και γνωστό, λοιπόν, το πρόβλημα, και λύση, προφανώς, δεν υπάρχει. Αφήστε που άκουσα έναν νεόκοπο σοφολογιώτατο (όχι Ολλανδό) να υπερθεματίζει για την δημιουργία «βιομηχανίας παραγώγων βάμβακος» στην Ελλάδα, τουτέστιν κλωστουφαντουργίες, εριουργεία, μεταξουργεία, τέτοια που είχε δεκάδες η Ελλάδα κι έκλεισαν όλα, μη αντέχοντας στον κινέζικο, τον ινδικό, τον τούρκικο, τον μπαγκλαντεσιανό κλπ. ανταγωνισμό – τελείως ό,τι θέλει λέει κανείς σ’ αυτή τη χώρα.
Δεύτερο πολύ σοβαρό θέμα η πλημμυρισμένη Κάρλα. Πρόταση της HVA «να μην πειραχτεί το πλημμυρικό πεδίο» και η όποια στράγγιση των περισσευάμενων υδάτων να γίνει σε τουλάχιστον ενάμιση χρόνο μέσω της υπάρχουσας σήραγγας στον Παγασητικό Κόλπο. Τι ωραία τι καλά, όλα είναι ανθηρά. Κι ο Παγασητικός, με τον οποίο κανείς δεν ασχολείται, και κυρίως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Δήμοι Βόλου, Νοτίου Πηλίου και Αλμυρού, πώς δέχεται όλο αυτό το φορτίο; Άχνα δεν ακούω, και το καλοκαίρι με βήμα ταχύ πλησιάζει, πολύ φοβάμαι νέες αλληλο-μηνύσεις με το ΠΑΚΟΕ, σχετικά με την καθαρότητα και εν γένει καταλληλότητα των υδάτων προς κολύμβησιν. Αμέσως πρέπει να υπάρξει μηχανισμός παρακολούθησης της ροής στην σήραγγα και ελέγχου της ποιότητας του νερού, αλλιώς ίσως πρέπει να την ξανα-φράξουμε την σήραγγα, όπως τότε, το 1987, που μας έφερνε τα μολυσμένα λύματα της οινοπνευματοποιίας Χατζηδήμα.
Και βέβαια κάπου πήρε το μάτι μου μια ακόμη «καινοτόμο» πρόταση περί κατασκευής ενός οδικού τούνελ από την Κάπουρνα (Γλαφυρές) μέχρι το Καμάρι, προκειμένου να διασυνδεθεί και με τον εξαιρετικής σημασίας οδικό άξονα Στόμιο-Πουρί (μη χάσουμε…) και στο πλαίσιο του εμβληματικού αυτού έργου (!) να κατασκευαστεί και μία σήραγγα προς το Αιγαίο! Είπαμε, ό,τι θέλει λέει κανείς σ’ αυτή τη χώρα.
Αλλά και για μέσα στον Βόλο κάτι είδα περί «σχέδιο αστικής κινητικότητας», δεν έχω ακόμη πλήρη εικόνα, δεν έμαθα και το βασικό, ποιος το εκπόνησε αυτό το σχέδιο, από κάτι ορολογίες-αγγλικούρες μού δημιουργήθηκαν κάποιες υποψίες, θα δούμε. Πάντως, με την πρώτη γρήγορη ματιά, διαπλατύνσεις πεζοδρομιών στην Δημητριάδος να θυμίσω στον/στην Επιστήμονα ότι υπήρχαν μέχρι το 2014, τότε που ενέσκυψε η λαίλαπα του Άρχοντα και των σοφών συμβούλων του, και κατεστράφησαν προς όφελος της πράσινης λεωφοριολωρίδας. Τότε αφαιρέθηκαν και οι κορύνες, αν θυμάστε. Θα τα ξαναπούμε αυτά, πιθανώς να έρχονται ωραίες ημέρες σε τούτη την ταλαίπωρη πόλη… Κι από την άλλη μεριά οι σύγχρονες εξελίξεις της Πολεοδομίας και της Συγκοινωνιολογίας ζητούν «συμμετοχικό σχεδιασμό» για την διαμόρφωση των πόλεων, δηλαδή συμμετοχή στις αποφάσεις της Διοίκησης των κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων, των ομάδων πολιτών, ακόμη και μεμονωμένων ατόμων. Μελαγχολώ. Τα μάλα, συμπολίτες. Ερωτήθηκα σχετικά και απάντησα ότι η μία και μοναδική περίπτωση συμμετοχικού σχεδιασμού που ξέρω (και συμμετείχα ενεργά) ήταν στον Δήμο Νέας Ιωνίας, η διαμόρφωση της Περιοχής Ήπιας Κυκλοφορίας στην οδό Καραμπατζάκη, 1990-1994. Ένα έργο πρωτοποριακό, για ολόκληρη την Ελλάδα, που καταστράφηκε εμμονικά το 2020 και η καταστροφή του γιορτάστηκε με Αρχοντικά κλαρίνα στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Θλίψη, μόνο.
Επίσης διαβάζω ότι οι Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι, που το 2017 αγόρασαν πολύ φτηνά την ελληνική ΤΡΕΝΟΣΕ, ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, αφού πάρουν και μια μεγάλη αποζημίωση από τον ΟΣΕ λόγω διαφυγόντων κερδών, που προέκυψαν από τις ζημιές τις οποίες προκάλεσαν ο Δανιήλ και ο Ηλίας του Σεπτεμβρίου 2023. Όσο για το έγκλημα στα Τέμπη, ούτε αυτοί έχουν κάποια ευθύνη. Απλώς θα φύγουν, και το άξιο Ελληνικό Δημόσιο θα αναζητήσει άλλους «εταίρους» για να λειτουργήσουν τα Ελληνικά Τραίνα, διότι το ίδιο δεν μπορεί, τώρα που βρίσκεται, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, στην κορυφή της Ευρώπης, ενώ μπορούσε τότε που, επί Χαρίλαου Τρικούπη, ήταν απολύτως πτωχευμένο. Θλίψη.
Τέλος και για σήμερα, για 1187η φορά. Να παραμείνουμε υγιείς ως την επόμενη (τουλάχιστον) εβδομάδα. Γεια σας.
Στην φωτογραφία ο ακόμη βρώμικος Ελευθέριος Βενιζέλος με την παρέα του, στο πάρκο ιδιοκτησίας Δήμου Βόλου (πλην καφετέριας!!…).
