“Ντελίβερι μπόι”, “κούριερ”, “πιτσαδόρος”. Νέοι άνθρωποι (αν και τελευταία βλέπω και μεγαλύτερους), συνήθως άνδρες, που “οργώνουν” καθημερινά τους δρόμους προκειμένου να παραδώσουν καφέδες, δέματα, σουβλάκια, πίτσες, κ.λπ. Πληρώνονται 500-600 ευρώ τον μήνα στην καλύτερη, τις περισσότερες φορές “μαύρα”, χωρίς αναγνώριση του επικίνδυνου της δουλειάς τους, χωρίς ασφάλιση, παρά το γεγονός ότι καβαλάνε όλη τη μέρα “παπάκια”. Εργαζόμενοι παντός καιρού, δουλεύουν με βροχή, κρύο, ζέστη, συνήθως όλες τις ημέρες της εβδομάδας και ειδικά τις αργίες και τις γιορτές ή όταν έχει μπάλα. Με άλλα λόγια το να είναι κάποιος ταχυμεταφορέας, είναι μια δουλειά κουραστική, επικίνδυνη και κακοπληρωμένη. Γι’ αυτόν τον λόγο όλοι τους πρέπει να απολαμβάνουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας και σίγουρα έχουν τη συμπάθειά μας.
Στην πόλη μας είναι εκατοντάδες οι επιχειρήσεις που παρέχουν τη μεταφορά των προϊόντων τους στο σπίτι και πολλαπλάσιοι οι εργαζόμενοι στο αντικείμενο. Συχνά πυκνά, γινόμαστε μάρτυρες ειδήσεων ατυχημάτων στα οποία εμπλέκονται ή και είναι θύματα εργαζόμενοι delivery. Συχνότερα είμαστε μάρτυρες μιας επικίνδυνης οδήγησης από αυτούς τους εργαζόμενους ακριβώς, στην απελπισμένη προσπάθειά τους να μεταφέρουν τα σουβλάκια ζεστά και να πετύχουν το μάξιμουμ των διαδρομών, ανταποκρινόμενοι στις απαιτήσεις των πελατών και των καταστηματαρχών, καθώς επίσης στην προσωπική τους προσδοκία για συμπλήρωση του πενιχρού μεροκάματου από τα φιλοδωρήματα.
Συνοπτικά, η εργασία ενός/μιας ταχυμεταφορέα είναι μια περίπτωση επισφαλούς εργασίας, ίσως μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές, που ενσωματώνει την εργασιακή ανασφάλεια και στο πεδίο της ασφαλιστικής κάλυψης, αλλά και στις κάθε αυτό, συνθήκες εργασίας. Αυτές οι συνθήκες έχουν συνέπειες αφενός στους ίδιους τους εργαζόμενους και αφετέρου στους υπόλοιπους, με χαρακτηριστικότερα τα ατυχήματα. Αυτό είναι κάτι που οφείλει να μας ανησυχεί και να μας κινητοποιεί στην κατεύθυνση διατύπωσης προτάσεων.
Πρώτα-πρώτα ατομικά, από όλους μας που είτε χρησιμοποιούμε, είτε όχι τις υπηρεσίες αυτών των εργαζόμενων, με μια αντιμετώπιση στη βάση της κατανόησης και απλών αρχών, όπως:
• Παραχώρηση προτεραιότητας στην κυκλοφορία
• Να είμαστε ευγενικοί με τους εργαζόμενους και να μην ξεχνάμε έστω ένα πενιχρό φιλοδώρημα
• Να μην ξεχνάμε ότι για την ποιότητα του μεταφερόμενου προϊόντος, δεν ευθύνεται ο μεταφορέας
• Να σκεφτόμαστε διπλά να κάνουμε παραγγελίες, όταν οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες (καλύτερα να το επωμιζόμαστε οι ίδιοι)
Ως δημοτική αρχή, σε συνεργασία και διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους (εργαζόμενοι, καταστηματάρχες, Εργατικό Κέντρο) θα αναλάβουμε πρωτοβουλίες:
• για την οργάνωση των εργαζόμενων αυτών σε σωματείο, ώστε να δημιουργηθεί η βάση συλλογικής αντιμετώπισης των προβλημάτων
• για κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που θα εξασφαλίζουν κατά το δυνατόν την προτεραιότητα
• για την ανάπτυξη μιας βάσης δεδομένων του αντικειμένου, ώστε να υπάρχει καταγραφή και αντιμετώπιση συμβάντων
Μέχρι τότε όμως, σας καλώ να μην παραγγέλνετε όταν βρέχει.
