Το μεγάλο πολιτικό δίλημμα της σημερινής σκοτεινής εποχής μας, είναι το ζήτημα Δημοκρατίας. Τέσσερις βασικοί πυλώνες για να λειτουργήσει μια Δημοκρατία απουσιάζουν βροντερά. Έλεγχος, διαφάνεια, λογοδοσία, αλήθειες.
Ο ελληνικός λαός πίστεψε πως η παράταξη, που εδώ και πέντε χρόνια κυβερνά θα είχε αλλάξει, θα είχε εκσυχγρονιστεί. Απεναντίας, όμως πρόκειται για μία παράταξη, που μέσα της έχει ριζώσει για τα καλά η κουλτούρα της πελατειακής σχέσης, δείχνοντας αδυναμία να μάθει από τα λάθη της.
Προσπαθεί με κάθε τρόπο, να «σκοτώσει» τη πολιτική και τις ιδέες της και ως έρμαιο των μεγάλων συμφερόντων αδιαφορεί παντελώς για την μέγιστη δημοκρατική πρόκληση, που είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των πολλών.
Η αυτονομία της πολιτικής και των ιδεών της πρέπει να αποτελεί σήμερα τη μέγιστη πολιτική μάχη, που έχουν ή και έχουμε να δώσουμε, όσοι θέλουμε να πιστεύουμε ακόμη, πως η πολιτική είναι το εργαλείο, που θα βελτιώσει τις ζωές και τα συμφέροντα του λαού.
Μια σπουδαία επανάσταση, ώστε ο πλούτος, η γνώση και η εξουσία να μην καταλήξει στα χέρια λίγων.
Ο αγώνας για τα Τέμπη δεν είναι αγώνας μόνο για την 28ή του Φλεβάρη. Είναι και θα είναι ένας διαχρονικός αγώνας μέχρι να επέλθει η τελική δικαίωση. Γιατί χρωστάμε μια Ελλάδα αξιών. Έτσι πρέπει να οραματιζόμαστε και για αυτό να πολεμούμε καθημερινά και αδιάλειπτα. Η φωνή όλων των συγγενών των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών, πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για όλους μας. Είναι η απέλπιδα προσπάθεια της Δημοκρατίας μας, για Δικαιοσύνη και Κράτος Δικαίου.
Να μπει ένα τέλος στο πολιτισμικό, κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα, ενός αδιεξόδου προϊόν μιας στρατηγικής πολιτικής ιδεοληψίας και φιλοσοφίας, που ενισχύει την ανισότητα και αδιαφορεί κάθε μέρα και περισσότερο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το έγκλημα της συστηματικής συγκάλυψης αφύπνισε τα δημοκρατικά αντανακλαστικά ενός λαού, που βρισκόταν σε λήθαργο σε μια μεταμνημονιακή εποχή, αλλά ήταν αρκετό για να μας υπενθυμίσει πως έχει τιμή σαν πετάς με τον καιρό να είναι κόντρα, και ο αγώνας για κράτος δικαίου, ισότητα και αξιοπρέπεια είναι αέναος.
Η αναπάντεχη αυτή τραγωδία μας υπενθύμισε με το πιο άσχημο τρόπο τα πραγματικά ζητήματα, που είναι η επιστροφή των αυτονόητων σε μια δημοκρατία. Κράτος Δικαίου, Δικαιοσύνη και Ελευθερία Τύπου, ώστε αυτή η χώρα να γλιτώσει οριστικά από την ηθική χρεοκοπία στην οποία έχει περιέλθει. Πρόκειται για την μέγιστη πολιτική μάχη της γενιάς μας, και πρέπει να δοθεί και θα κερδηθεί.
*Υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου
