Η αποκέντρωση των υπηρεσιών προς την Τοπική Διοίκηση αποτελεί βασικό πυλώνα της αντιλαϊκής πολιτικής που έχουν εφαρμόσει όλες οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Στην πραγματικότητα πρόκειται για απαλλαγή της κεντρικής διοίκησης από την υποχρέωση εξασφάλισης και κάλυψης των κοινωνικών αναγκών, με χρηματοδότηση από τον Κρατικό Προϋπολογισμό (ΚΠ), με στόχο να επιβληθεί νέα φοροαφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, μέσω των ανταποδοτικών τελών στους δήμους και με προγράμματα ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών.
Έτσι, προκειμένου να γίνει αποδεκτή αυτή η μεθόδευση, η απαλλαγή του αστικού κράτους από την υποχρέωση για ενιαία – δωρεάν – δημόσια και ισότιμη παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, αξιοποιείται ένα μείγμα δράσεων και χρηματοδοτήσεων, με παραχώρηση της ευθύνης κοινωνικής πολιτικής στην Τοπική Διοίκηση, με «ολίγη» από χορηγίες, τον λεγόμενο «κοινωνικό εταιρισμό» από τα κλεψιμαίικα των επιχειρηματικών ομίλων, με μπόλικο «εθελοντισμό» και με τη λεγόμενη «αλληλέγγυα κοινωνική οικονομία», με ΜΚΟ, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΑΜΚΕ, κ.ά., που, πολλές απ’ αυτές, προσφέρουν με το αζημίωτο τις δήθεν «κοινωνικές ευαισθησίες» τους. Αποτέλεσμα αυτών η υποβάθμιση, η διαφοροποίηση, η κατηγοριοποίηση, η κατάργηση του ενιαίου σχεδιασμού και φυσικά η αναζήτηση πόρων από τη «διπλή», στην ουσία, φορολογία στα λαϊκά στρώματα.
Ήδη στους δήμους έχει περάσει η αρμοδιότητά για τη συντήρηση των σχολικών κτιρίων και των υποδομών τους, η καθαριότητα των σχολείων και μέρος της Προσχολικής Αγωγής πριν από το νηπιαγωγείο, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, αθλητικοί χώροι χωρίς την αντίστοιχη χρηματοδότηση (βλ. Πανθεσσαλικό, στην συγκεκριμένη περίπτωση «το τερπνόν» για την κυβέρνηση που απαλλάχτηκε από το κόστος συντήρησης και λειτουργίας του σταδίου και «δια του ωφέλιμου» για τον Μπέο, που η ομάδα του απέκτησε γήπεδο με 1500 € το μήνα). Τα αποτελέσματα αυτής της «αποκέντρωσης» έχουν ήδη φανεί εδώ και χρόνιαμε την εγκατάλειψη υποδομών και την υποβάθμιση υπηρεσιών: Σοβάδες πέφτουν στα κεφάλια των παιδιών, ακατάλληλα κτήρια και υποδομές εκπαίδευσης, αθλητικοί χώροι σε εγκατάλειψη (π.χ. ΕΑΚ Βόλου), γονείς – νέα ζευγάρια σε απόγνωση, πουδεν βρίσκουν σταθμό για παιδιά και καλούνται, αν βρουν κι αν έχουν, να πληρώσουν πολλά για να διασφαλίσουν τη φιλοξενία των παιδιών τους, κ.ά..
Οι νέες αλλαγές που προωθούνται στην κατεύθυνση της επέκτασης της «αποκέντρωσης» και της «ανταποδοτικότητας», φαίνεται να επικεντρώνονται σε έναν νέο κύκλο μεταφοράς αρμοδιοτήτων με άξονα τους τομείς της Υγείας, με αιχμή την Πρωτοβάθμια Φροντίδα, της Παιδείας και της πολιτικής προστασίας. Από το 2016, στην απόφαση του Συνεδρίου της η Κεντρική Ένωση Δήμων (ΚΕΔΕ) διεκδικούσε τη «μεταφορά συγκροτημένων δομών στην τοπική αυτοδιοίκηση», ιεραρχώντας τα Κοινωνικά Ιδρύματα, τα Νηπιαγωγεία,τα Γραφεία του ΟΑΕΔ και τις Δομές Πρόληψης και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, περιλαμβανομένων των Κέντρων Υγείας (ιδίως των αστικού τύπου).
Οι εξελίξεις αυτές πατάνε στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.Τα αποτελέσματα αυτών των κατευθύνσεων τα έχουμε δει και σε διεθνές επίπεδο, σε διάφορες χώρες. Για παράδειγμα, η ενίσχυση της αυτονομίας των σχολείων με την αποκέντρωση στους δήμους, είχε αποτέλεσμα αυτοί να αδυνατούν να πληρώσουν τους εκπαιδευτικούς τους, να κλείνουν σχολεία επειδή δεν μπορούν να τα συντηρήσουν, να μετακυλίουν με κάθε τρόπο το κόστος της Εκπαίδευσης στους γονείς.
Απέναντι σ’ αυτές τις εξελίξεις, η δημοτική αρχή Βόλου, έχει αποδειχτεί το «καλό παιδί» του συστήματος. Υλοποιεί την πολιτική, τώρα της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλίες που ενισχύουν την αποκέντρωση, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών. Στις παρεμβάσεις της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΒΟΛΟΥ, για μια σειρά ζητήματα, που αφορούσαν τις ελλείψεις υποδομών – προσωπικού και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών, όπως και για διάφορα τοπικά κοινωνικά προβλήματα, όπως για τη τραγική κατάσταση στο νοσοκομείο, ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας «ποιούσε την νήσσαν». Όπως έκανε και για τα ζητήματα των υποδομών στην εκπαίδευση, («Πάρτε γιογιό ή βάλτε σερβιέτες» είχε πει ο Μπέος στους εκπαιδευτικούς για τις ελλείψεις σε χώρους υγιεινής). Ενίοτε, δηλώνει αναρμόδια, «πετώντας το μπαλάκι» στην κεντρική κυβέρνηση και στην περιφέρεια, ενώ στα πλαίσια της εφαρμογής της αποκέντρωσης, δηλώνει ότι ο δήμος είναι επιχείρηση και το «τζάμπα τελείωσε».
Απέναντι στην εξόφθαλμη αντιδραστική – αντιλαϊκή πολιτική της δημοτικής αρχής Βόλου έρχονται οι εξίσου αντιδραστικές και αντιλαϊκές, και ταυτόχρονα προκλητικά «εκσυγχρονιστικές» θέσεις της «ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΟΛΟ». Στην πραγματικότητα Μπέος και Παπαπέτρος, διαγκωνίζονται για το ποιος θα κερδίσει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των επιχειρηματικών ομίλων στην πόλη, για έχει την στήριξή τους στις επερχόμενες εκλογές. Έτσι, αντίθετα από τη «επαμφοτερίζουσα» συμπεριφορά της δημοτικής αρχής Βόλου, ο Παπαπέτρου έδωσε τα διαπιστευτήριά του στους επιχειρηματικούς ομίλους, λέγοντας ότι ποτέ δεν «στοχοποίησε» καμιά βιομηχανία, ούτε την ΑΓΕΤ (π.χ. για την καρκινογόνα καύση των σκουπιδιών). Και η συνέχεια δόθηκε με τα διαπιστευτήρια στους ομίλους της υγείας, δια της πρότασης της «Συμμαχίας» για την υγεία και την πρόνοια.
Και τι δεν έχει ο «μπαξές»! Μόνο ενιαία δημόσια δωρεάν υγεία δεν έχει! Έχει μπόλικο άρωμα αποκέντρωσης των υπηρεσιών υγείας, με κάλυψη των δαπανών από τη διπλή δημοτική φορολόγηση των λαϊκών οικογενειών, με διευκολύνσεις για προώθηση ασθενών σε ιδιωτικές κλινικές για ακτινοθεραπείες και χειρουργεία (!), παράδοση αρμοδιοτήτων πρωτοβάθμιας υγείας σε Αστικές μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες (ΑΜΚΕ), κ.ά. Μια πρόταση, κυριολεκτικά που διατυπώνεται στα πλαίσια της πιο αντιδραστικής πολιτικής, της κατάργησης παραπέρα της δημόσιας δωρεάν υγείας και του ενιαίου χαρακτήρα της, της προώθησης, σύμφωνα και με τα κυβερνητικά σχέδια, της σύμπραξης με τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στην υγεία.
Οι προτάσεις της «Συμμαχίας» βέβαια ήταν αναμενόμενες. Τηρούν κατά γράμμα την πολιτική των κομμάτων που στηρίζουν την παράταξη, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο αποδείχτηκε και από την παρουσίαση των θέσεων για την πυροπροστασία. Η τοποθέτηση Παπαπέτρου, δε είναι τυχαία! Ο Παπαπέτρου «ξέχασε» να αναφερθεί στις αμέτρητες πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, στο γεγονός ότι η προστασία της ζωής αντιμετωπίζεται με τη λογική του «κόστους» για να εξυπηρετηθούν τα «οφέλη» των επιχειρηματικών ομίλων. Τοποθετήθηκε για τα μέτρα που πρέπει να λάβει η τοπική διοίκηση, πλέκοντας εντέχνως το «γαϊτανάκι» στη γραμμή της αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων της πολιτικής προστασίας. Θέση την οποία έχουν και τα κόμματα που τον υποστηρίζουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στην παρουσίαση των θέσεων του, αναρωτήθηκε «αν έπρεπε ο δήμος, με δικές του δαπάνες (δηλ. από τα επιπλέον χαράτσια που πληρώνουν οι Βολιώτες στα ανταποδοτικά), να επεκτείνει τη λήψη μέτρων προληπτικών».
Πηγαίνοντας προς τις εκλογές, οι χυδαίες δηλώσεις και οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, που θα ενταθούν, δεν μπορούν να συσκοτίσουν το γεγονός ότι «Μπέος» και «Παπαπέτρος», υποψήφιοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα, στα βασικά συμφωνούν. Ουσιαστικά επιδιώκουν η συζήτηση να περιστραφεί, στο ποιος δήθεν είναι πιο «ικανός» στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος «αυτοϊκανοποιείται» περισσότερο από τις δηλώσεις και τις τοποθετήσεις του, το σίγουρα είναι ότι Μπέος και Παπαπέτρος, πίσω από τις ψευτοαντιπαραθέσεις επιχειρούν να κρύψουν «κάτω από το χαλί» την στρατηγική που ακολουθείται στους δήμους, προσπαθώντας να εγκλωβίσουν εργαζόμενους και να «αποστειρώσουν» τη συζήτηση από το πώς όλες οι αστικές κυβερνήσεις επιχείρησαν και επιχειρούν να μετατρέψουν την Τ.Δ. σε διοίκηση υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου, εις βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων, που καλούνται να πληρώσουν, πάλι, τον λογαριασμό!
