Του Βασίλη Χαλαστάρα
Η φετινή ΔΕΘ συνοδεύτηκε από μια δέσμη εξαγγελιών που παρουσιάστηκαν ως ανάσα για εκατομμύρια πολίτες. Μειώσεις φόρων, κίνητρα για νέους, ρυθμίσεις για εισοδήματα και μέτρα στέγασης αποτέλεσαν τον κορμό των ανακοινώσεων. Ωστόσο, αν κανείς εξετάσει πιο προσεκτικά το περιεχόμενο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ωφελημένοι είναι λίγοι, ενώ η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία μένει ξανά στο περιθώριο.
Η ακρίβεια συνεχίζει να πιέζει αφόρητα τα νοικοκυριά. Οι τιμές στα τρόφιμα παραμένουν στα ύψη, οι λογαριασμοί ενέργειας καίνε, και τα καύσιμα αδειάζουν τα πορτοφόλια. Ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο εργαζόμενος του κατώτατου μισθού, η οικογένεια που παλεύει με δόσεις και ενοίκια, δεν βρήκαν στα εξαγγελθέντα μέτρα ουσιαστική απάντηση. Οι φοροελαφρύνσεις μπορεί να φέρουν κάποιο κέρδος σε συγκεκριμένες κατηγορίες, αλλά δεν αντιμετωπίζουν την καθημερινή πίεση που βιώνουν εκατομμύρια πολίτες.
Αντί να υπάρξουν άμεσες παρεμβάσεις για συγκράτηση τιμών στα βασικά αγαθά, στήριξη στις ευάλωτες ομάδες και ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος, η κυβέρνηση περιορίστηκε σε μέτρα που περισσότερο θυμίζουν λογιστικές ασκήσεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι το αφήγημα της στήριξης των πολλών καταρρέει στην πράξη: οι λίγοι κερδίζουν, οι πολλοί συνεχίζουν να μετρούν ευρώ για να φτάσουν στο τέλος του μήνα.
Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από εντυπωσιακές εξαγγελίες στη Θεσσαλονίκη, αλλά από πολιτικές που θα κάνουν τη διαφορά στο ράφι του σούπερ μάρκετ, στο πρατήριο καυσίμων και στον λογαριασμό του ρεύματος. Όσο αυτά τα προβλήματα μένουν άλυτα, η αίσθηση ότι τα μέτρα είναι για λίγους θα δυναμώνει, και η απογοήτευση της κοινωνίας θα βαθαίνει.
