Μοναδική πάντως εγγύηση, για να αποφύγουμε τις ψευδαισθήσεις και να σωθούμε από τα ψυχολογικά υποκατάστατα του δοτού και μεταφυσικού προοδευτισμού, είναι η στροφή κάθε κρατικής συλλογικότητας στις εθνικές της αξίες, στις ιδεολογικές και θρησκευτικές της ιδιαιτερότητες και σε κάθε ρεαλιστική μορφή δημοκρατικής ανάπτυξης της πραγματικότητας.
Μια πραγματικότητα που πρέπει να σταθεί εμπόδιο στον αμοραλισμό της πολιτικής, στην κραυγαλέα και αταξική κοινωνική ανισότητα, στην παραλυμένη και οργανωτικά ανάπηρη διοίκηση, στην κυριαρχία κάθε επίμονου φοροφυγά, στην επίορκη διοικητική υπαλληλία που «λαδώνεται» και σε κάθε τι που καθιστά αυτό το μέλλον της υπό ανάπτυξη πραγματικότητας, καθηλωμένο στα συμφέροντα, οποιουδήποτε ιδεολογικού μονόδρομου και οποιασδήποτε φασιστικής κομματικής ή κοινωνικής συμπλεγματικής νομενκλατούρας.
Δεν αρκεί ο αυτοβαυκαλισμός, ούτε η αναγνώριση κάθε πολιτικής ομολογίας από τα χατζηαβατικά τσουτσέκια της ενσυνείδητης κληρονομικής διαδοχής και η προσπάθεια τους ότι στο μέλλον θα τα διορθώσουν, τους αρκεί να βάλουν στο χέρι την μόνη αυθεντική σφραγίδα γνησιότητας της συνέχειας κάθε Έλληνα πολίτη, την ψήφο του.
Και μετά;
Συγνώμη…! Κάναμε λάθος!
Δυστυχώς ακολουθούμε ευρωπαϊκές οδηγίες!
Ποιος το είπε;
Κάθε πολιτική καρακάξα κι ένα καζάνι πίσσα. Τα πούπουλα αγαθό εν επάρκεια.
Ο λαός τις λύσεις τις έχει στα χέρια του.
