«Στο ζαβό τον τόπο», έλεγαν οι παλιοί, «το Μάη μήνα βρέχει». Αυτό το έλεγαν για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι για τα διάφορα αγροτικά προϊόντα οι βροχές είναι απαραίτητες νωρίτερα, το Μάρτιο δηλαδή και τον Απρίλιο. Γι’ αυτό μια άλλη παροιμία λέει: «Αν κάνει ο Μάρτης δυό νερά και ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνο το ζευγά πόχει πολλά σπαρμένα».
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η δομή της ατμόσφαιρας το Μάιο είναι τέτοια, που συνήθως οι βροχές συνοδεύονται από χαλάζια και εκτεταμένες καταστροφές.
Έτσι λοιπόν η ευλογημένη και γενικώς ευπρόσδεκτη βροχούλα το Μάιο έχει δύο χαρακτηριστικά. Πρώτον δεν είναι απαραίτητη και δεύτερον συνήθως είναι καταστροφική.
Τα παραπάνω τα θυμάμαι συχνά, αγαπητέ μου αναγνώστη, βλέποντας την ανοησία που δέρνει το λαό μας τα τελευταία 40 χρόνια, που εγώ τον παρατηρώ. Αλλά αυτή τη φορά τα θυμήθηκα για τη στάση του απέναντι στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Για μια ακόμα φορά η έναρξη του σχολικού έτους βρήκε τους μαθητές να συρρέουν στα Γενικά Λύκεια όπου στοχεύουν τα «ανώτερα».
«Και σ΄ ανώτερα» ακούς παντού με την παραμικρή επιτυχία ή «επιτυχία». Με πολύ προθυμία όλοι δίνουμε αυτή την ευχή. Αλλά τι είναι ανώτερο; Μια βλακώδης προπαγάνδα έχει εμπεδώσει στον κόσμο την άποψη ότι ευφυΐα και πρότυπο είναι ο Αϊνστάιν. Κοντά σε αυτόν όσοι είναι καλοί στις θετικές επιστήμες. Και οι άλλοι; Στον Καιάδα!
Με διάφορες τέτοιες ανόητες προλήψεις δεν έχουμε σαν χώρα τεχνίτες και επαγγελματίες. Επειδή εμείς ασχολούμασταν με «ανώτερα» και θέλαμε «θέσεις», όταν ήλθαν οι Αλβανοί έλεγαν ότι γνωρίζουν τα πάντα, και τους δίναμε δουλειές και γελούσαμε με την άγνοια και την ασχετοσύνη τους. Τώρα «στου κασίδη το κεφάλι» έγιναν τεχνίτες ενώ τα παιδιά μας, επιδιώκοντας τα ανώτερα είναι άνεργα ή … ντελιβεράδες με πτυχία και διδακτορικά.
Όπως είπαμε και στην αρχή. «Στο ζαβό τον τόπο …» Περιττά και καταστροφικά.
Είμαστε στην Ευρώπη. Ποιος από εμάς είδε πως κατευθύνει ο Ευρωπαίος τα παιδιά του; Όχι για να τους αντιγράψουμε. Απλά να έχουμε μια ιδέα. Υπάρχει ευρωπαϊκός οργανισμός με έδρα τη Θεσσαλονίκη και το Βερολίνο που δίνει στατιστικά στοιχεία για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σε αυτά φαίνεται ότι στις μεγάλες και υγιείς οικονομίες της Ευρώπης τα ποσοστά μαθητών που επιλέγουν την Επαγγελματική Εκπαίδευση είναι μεγάλα. Γερμανία 75 % των μαθητών στην Επαγγελματική και 25% στη Γενική! Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία 50 -50.
Εμείς ουραγοί. Αγωνιζόμαστε να φτάσουμε το αντίθετο της Γερμανίας. Το πολύ 25 % στα Επαγγελματικά Λύκεια και 75 % (και βάλε) στα Γενικά!
Δηλαδή: Αυτό που για τους άλλους είναι «λεωφόρος», πράγμα που σημαίνει κοινή επιλογή της πλειοψηφίας των μαθητών, σ’ εμάς είναι επιλογή για λίγους!!!
Με τα διάφορα «ανώτερα» και «πιο ανώτερα» φτάσαμε να κλείνουν τα ελληνικά πολυκαταστήματα και το εμπόριο να το «αρμέγουν» οι Γερμανοί με τα Lidl, Praktiker, οι Σουηδοί με τα Ikea και λοιπά.
Αλλά οι Γερμανοί έχουν βάλει στόχο να ηγεμονεύουν στην Ευρώπη. Να παίρνουν τις πρώτες ύλες από τους άλλους, να τις μεταποιούν –άρα ισχυρή και προηγμένη βιομηχανία, που σημαίνει εξειδικευμένο επαγγελματικό προσωπικό, και να τις προσφέρουν – εξελιγμένα εμπορικά συστήματα, στους άλλους «εταίρους», ελέγχοντάς τους σε όλα.
Εμείς τι στόχους έχουμε; Οι ηγέτες μας διαγωνίζονται ποιος θα είναι ρωσόφιλος, ποιος γερμανόφιλος, ποιος αμερικανόφιλος.
Πατάνε, βέβαια, και στην κενότητα και επιπολαιότητα τη δική μας που θέλουμε «ανώτερα» και έχουμε χάσει και τα έτοιμα. Η Ελλάδα προ του 1940 αγόραζε όπλα από τη Γερμανία ανταλλάσσοντάς τα με γεωργικά προϊόντα (σταφίδα και λοιπά). Τώρα πόσοι νέοι γνωρίζουν γεωργικές εργασίες;
Έτσι, λοιπόν: Ο πρωτογενής τομέας χαμένος. Η βιομηχανία ανύπαρκτη. Το εμπόριο σε ξένα χέρια. Πού θα πάμε;
Με τις ακατάλληλες και ανόητες ηγεσίες, που τάζουν να κάνουν τη χώρα παράδεισο χωρίς δουλειά και κόπο και την επιπολαιότητα τη δική μας οδηγούμε τους μαθητές, τα παιδιά μας δηλαδή, σε αδιανόητα αδιέξοδα.
Συνιστούμε και παρακαλούμε τους γονείς να ψάχνουν τα πράγματα και να ρωτούν. Να κλείσουν τα αυτιά τους στις ανοησίες του τύπου «στα ΕΠΑΛ πάνε αλήτες» και να προσγειωθούν. Μην περιμένουμε από το πλαδαρό κράτος μας επαγγελματικό προσανατολισμό. Πρέπει να νοιαστούμε μόνοι μας για τα παιδιά μας.
Δεν είναι κακό τα παιδιά τους να μάθουν τέχνες και επαγγέλματα. «Έργον ουδέν όνειδος. Αεργίη τόνειδος». Καμιά εργασία δεν είναι ντροπή, αλλά ντροπή είναι η αργία, το άσκοπο καθισιό, έλεγε πριν 3000 χρόνια περίπου ο Ησίοδος.
Άλλωστε δική μας είναι και η απόφασή και η ευθύνη των επιλογών μας για τα παιδιά μας.
Και δικό μας θα είναι το κόστος αν επιλέξουμε το περιττό και το καταστροφικό, όπως είδαμε στην αρχή.
