Οι Παλαιοί Πρόσκοποι ξεκίνησαν Σάββατο πρωί από το Δημαρχείο Βόλου με προορισμό την προγραμματισμένη τους εκδρομή στο Λιβάδι Ολύμπου. Η διάθεση μας υπέροχη όπως πάντα. Γιατί ; ≪Μια φορά πρόσκοπος, πάντα πρόσκοπος≫.
Τις πληροφορίες τις είχε η υπαρχηγός προγράμματος Λευκοθέα Φωτίου, η οποία μας ενημέρωνε λίγο πριν φθάσουμε στο συγκεκριμένο μέρος.
Το Λιβάδι Ολύμπου συγκεντρώνει στοιχεία : Περιβαλλοντικά, Ιστορικά, Θρησκευτικά, Καλλιτεχνικά και Πολιτιστικά.
Το Λιβάδι βρίσκεται σε υψόμετρο 1200 μ. στις πλαγές του Τιτάριου όρους με θέα την Πίνδο, τα Πιέρια όρη και την Πιερία, τον Όλυμπο, την Ελασσόνα, τα Χάσια, το Σαραντάπορο, το όρος Σάπκα και Σέρβια Κοζάνης. Η καταγωγή των κατοίκων είναι βλάχικη.
Από την Ιστορία γνωρίζουμε ότι το Λιβάδι είναι πατρίδα και γενέτειρα του μεγάλου αγωνιστή του 1821 και Φιλικού Γιωργάκη Ολύμπιου.
Δεν ήταν μόνο άριστος πολεμιστής αλλά είχε μια καρδιά γεμάτη γενναιοψυχία, καλοψυχία και καλοσύνη. Είναι αυτός που είπε τη γνωστή, ιστορική και προφητική γι’ αυτόν ρήση : ≪Ο αγωνιστής για την Ελευθερία ή την κερδίζει μαχόμενος ή την καθαγιάζει πεθαίνοντας≫.
Θαυμάζοντας τα λιθόστρωτα δρομάκια, το αιωνόβιο πλάτανο και τη βρύση με το κρυστάλλινο νερό φτάνεις στην πλατεία όπου βρίσκεται το σπίτι του Γιωργάκη Ολύμπιου που λειτουργεί ως μουσείο και το επισκεφθήκαμε.
Το έντονο θρησκευτικό αίσθημα των Λιβαδιωτών έχει προικίσει το χωριό και την ευρύτερη περιοχή με σειρά ναών, με ξωκλήσια και μοναστήρια πολλά από τα οποία αποτελούν διατηρητέα μνημεία. Ο ναός του Αγ. Χαραλάμπους και το μοναστήρι της Αγ. Τριάδος που σώζεται στο Λιβάδι υπήρξε ένα από τα φημισμένα Κρυφά Σχολεία της χώρας.
Πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα με περίφημα ψηφιδωτά σε χριστιανικούς ναούς φανερώνουν το καλλιτεχνικό πνεύμα των κατοίκων που οι δραστηριότητες τους ανήκουν στην πρωτοβυζαντινή εποχή.
Η λαϊκή παράδοση και τα λαϊκά δρώμενα δεν έπαψαν να συντηρούνται συνεχώς με την πάροδο και να παντρεύονται με την σύγχρονη ζωή και τις απαιτήσεις της.
Την εκδρομή μας διοργάνωσε ο Γιάννης Αθανασίαδης . Το μεσημέρι του Σαββάτου φτάσαμε στο Λιβάδι. Αφού τακτοποιηθήκαμε στον ξενώνα κατευθυνθήκαμε πεζή στο κέντρο του χωριού όπου βρίσκεται ο Συνεταιρισμός Γυναικών όπου και γευματίσαμε με εύγεστα φαγητά. Μετά το φαγητό βρεθήκαμε στην πλατεία του χωριού και επισκεφθήκαμε το Μουσείο που είναι το σπίτι του Γιωργάκη Ολύμπιου. Επιστρέψαμε στο ξενώνα για ξεκούραση.
Το βράδυ δειπνήσαμε και απολαύσαμε στην ταβέρνα του χωριού αγνά παραδοσιακά προϊόντα με κρεατικά ντόπια και νοστιμότατα διότι οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και την γεωργία.
Κατά την επιστροφή μας προς τον ξενώνα αντικρύσαμε μια παρέα μικρών παιδιών που ≪έπαιζαν≫ με ψεύτικα όπλα σημαδεύοντας ο ένας τον άλλο φίλο του. Εκεί σαν γνήσια λυκομάννα, η Γιούλα Αθανασιάδου πλησίασε τα παιδιά και με το λόγο της μετέτρεψε το ≪ανούσιο παιχνίδι≫ τους σ’ ένα ευχάριστο και εκπαιδευτικό, μαθαίνοντας τους το παιχνίδι ≪Γη, Αέρας, Θάλασσα…≫
Τα παιδάκια χάρηκαν και εμείς γυρίσαμε στον ξενώνα πιο ενθουσιασμένοι γιατί ήδη είχαμε κάνει μια καλή πράξη.
Στο σαλόνι του ξενώνα ξεκίνησε η βραδινή μας διασκέδαση με τον Νίκο Τσαούτο να παίζει φυσαρμόνικα, τον Στέφανο Ανδρινό κιθάρα και την καλλίφωνη Μαίρη Μινακίδου συνοδεία και των άλλων στο τραγούδι. Υπέροχη βραδιά !!!
Το πρωί της Κυριακής εκκλησιαστήκαμε στον Ι.Ν. του Αγ. Κωνσταντίνου που λειτουργούσε ο πατέρας Αθανάσιος και στο ψαλτίρι ο ένας από τους τρεις ψάλτες ήταν μαθητής του εκκλησιαστικού λυκείου Βόλου που λειτουργούσε παλιότερα.
Ο προορισμός μας στο Λιβάδι είχε σαν τελευταία επίσκεψη στο Παραδοσιακό Αποστακτήριο “του Ταφούνη” όπου ο υπεύθυνος μας έδειξε όλη τη διαδικασία παραγωγής τσίπουρου.
Η επόμενη στάση μας ήταν στο μοναστήρι της Αγ. Τριάδας, ένας παράδεισος με μοκαμβήλιες, γαρδένιες και πάρα πολλά άλλα ανθοστόλιστα λουλούδια παρά το προχωρημένο φθινόπωρο. Η μοναχή του μοναστηριού μας καλωσόρισε και μας φίλεψε χορτόπιτα και γαλατόπιτα.
Μετά κατηφορίσαμε προς την αρχαίο και ιστορική Δολίχη. Στην περιοχή έχουν βρεθεί επιγραφές, νομίσματα και λείψανα τειχών από οχυρωμένη πόλη.
Στην Δολίχη βρίσκεται ο Βυζαντινός Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που έχει ανακαινισθεί γι’ αυτό και παρουσιάζει ιδιαιτερότητες. Οι τοιχογραφίες ανεπανάληπτης αξίας.
Τον κατατάσσουν χρονολογικά στην μεσοβυζαντινή περίοδο, 10ο έως 12ο αιώνα και παραμένει στο σύνολό του ένα από τα αρχαιότερα και ομορφότερα μνημεία της περιοχής.
Γεμάτοι … πλήρεις σωματικά και ψυχικά ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στο Βόλο.
