Στον λογιστή μας λέμε τα πάντα, είτε κάποιος είναι μισθωτός, είτε ελεύθερος επαγγελματίας, για να αποφύγει παγίδες και ποινές που μπορεί να είναι καταδικαστικές. Οπότε οι λογιστές-φοροτεχνικοί έχουν μία πλήρη εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά, ακόμη και υπό το πρίσμα της ακρίβειας, και βλέπουν ότι και οι επιχειρήσεις έχουν επιβαρυνθεί με υποχρεώσεις που τις απομυζούν οικονομικά αλλά τους «τρώνε» και χρόνο που θα μπορούσαν να τον χρησιμοποιήσουν πιο παραγωγικά. Όπως άλλωστε τονίζει και ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του συλλόγου οικονομολόγων-λογιστών Μαγνησίας, Αλέκος Κεχαγιάς, το διοικητικό κόστος, άμεσο και έμμεσο είναι πλέον υπερβολικά επιβαρυντικό.
Συνέντευξη: Χρυσόστομος Τρίμμης
«Είναι γεγονός και το βλέπουμε συνέχεια στους πελάτες μας, ότι αλλάζουν τιμολόγια, τιμές, διότι έχουμε αυξημένο κόστος. Ειδικά οι επαγγελματίες του επισιτισμού έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις. οι βιοτεχνίες έχουν πρόβλημα με το κόστος ενέργειας, άλλοι προσπαθούν να καθυστερήσουν να βρουν λύσεις, όμως αυτό τους οδηγεί σε περισσότερα προβλήματα και αναγκάζονται να κάνουν αυξήσεις τιμών» σημειώνει αρχικά ο κ. Κεχαγιάς, αλλά στέκεται στο διοικητικό κόστος που προαναφέραμε.
Χαρακτηριστικά εξηγεί: «Άλλες περιπτώσεις που δεν είναι τόσο γνωστές, αφορούν τον ψηφιακό μετασχηματισμό, που επιβάλλεται κατ’ ουσίαν στην οικονομία, μέσα από την εφαρμογή του φορολογικού ή ασφαλιστικού Δικαίου, είτε πρόκειται για τα myData είτε για το σύστημα «Εργάνη», που οδηγεί σε αύξηση του διοικητικού κόστους των επιχειρήσεων. Κατά ένα μέρος αυξάνει το κόστος λειτουργίας, όμως το ουσιαστικότερο είναι ότι αυξάνει το κόστος λειτουργίας των μικρών επιχειρήσεων όσον αφορά τον χρόνο που διαθέτουν γι’ αυτές τις διαδικασίες. Αυτό το κόστος είναι υπέρμετρο πλέον, για τη διοικητική υποστήριξη των επιχειρήσεων».
Θα μπορούσαν όμως να προσλάβουν οι επιχειρήσεις επιπλέον προσωπικό γι’ αυτές τις διαδικασίες και να μην καταφεύγουν μόνο σε λογιστές-φοροτεχνικούς.
Συμφωνώ, αυτό είναι το ιδεατό, αλλά υπάρχουν δύο θέματα. Ο κλάδος που ασχολείται με τις ψηφιακές δεξιότητες έχει ένα ποσοστό αρνητικής ανεργίας που μπορεί να φτάνει ακόμη και το 30%. Αυτό σημαίνει έλλειψη στην αγορά. Από την άλλη δεν είναι δυνατό για πολλές μικρές επιχειρήσεις να προσλάβουν κάποιον εργαζόμενο για τις διοικητικές λειτουργίες. Αυτό όμως που θα μπορούσε να γίνει είναι η ΔΥΠΑ να δει περιπτώσεις προγραμμάτων ενίσχυσης, ώστε κάποιες επιχειρήσεις να μπορούν από κοινού να προσλάβουν προσωπικό για διοικητική υποστήριξη, ακόμη και εξ αποστάσεως. Θα μπορούσε να ενημερώνει το e-shop κάποιου επαγγελματία, να εκδίδει κάποια τιμολόγια. Θα πρέπει να δούμε αλλαγή νοοτροπίας από πλευρά της ΔΥΠΑ και επιδότηση πρόσληψης εργαζόμενου με ψηφιακές ικανότητες, ακόμη και από κοινού για κάποιες επιχειρήσεις.
Όσον αφορά τα άλλα κόστη, όπως είναι οι εργοδοτικές εισφορές;
Είναι γεγονός ότι τα ποσοστά των ασφαλιστικών εισφορών έχουν τα τελευταία χρόνια μειώνονται λίγο λίγο και συνεχώς. Αυτήν τη στιγμή το μη μισθολογικό κόστος, δηλαδή το κομμάτι των ασφαλιστικών εισφορών που βαραίνουν έναν εργαζόμενο, είναι παρόμοιο με τη φορολογία. Όσο πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές ο εργοδότης, τόσο περίπου εκπίπτει ως έξοδο στην εφορία. Μοιάζει σαν ένα ουδέτερο ποσό από αυτήν την άποψη. Χρειάζεται βέβαια ακόμη περισσότερο να γίνουν πιο ορθολογικά τα δεδομένα, αλλά το διοικητικό κόστος είναι αυτό που επιβαρύνει περισσότερο. Το «Εργάνη» αυξάνει τη γραφειοκρατία υπερβολικά, χωρίς ισοδύναμα μέτρα. Το υπουργείο Εργασίας προσθέτει συνεχώς υποχρεώσεις και αφαιρεί χρόνο από την παραγωγική λειτουργία και από την άλλη δεν καταργεί κάτι άλλο. Πχ η περίφημη ΑΠΔ με τις ασφαλιστικές εισφορές έχει χιλιάδες κωδικούς. Με πρόσφατη διάταξη προστέθηκαν κωδικοί για τις κρατήσεις στους συνταξιούχους που απασχολούνται. Έχουμε έναν ατέλειωτο τόμο με κωδικούς που κάνει δυσλειτουργικό και μη ελέγξιμο το όλο σύστημα. Εκεί θα πρέπει οι αρμόδιοι να δώσουν μεγάλη προσοχή και από εκεί και πέρα να εξορθολογήσουν και τα ποσά των εισφορών.
Ήρθε όμως και το νέο φορολογικό που ζητά ακόμη και από τις μικρές επιχειρήσεις που ζητά να παρουσιάζουν κέρδη όσο είναι και η ετήσια βασική αμοιβή ενός εργαζόμενου…
Είναι ένας νόμος που ψηφίστηκε στο τέλος του 2022. Δεν έχουμε δει ακόμη λεπτομέρειες της εφαρμογής του. Βασίζεται στη λογική ότι μία επιχείρηση δεν μπορεί να έχει κέρδη λιγότερα απ’ όσα έχει ένας υπάλληλος. Θα πρέπει όμως να δούμε και κάποιες περιπτώσεις. Υπάρχουν επαγγελματίες που στα τέλη του εργασιακού τους βίου προς τη σύνταξη σπρώχνουν τις επιχειρήσεις τους και φυτοζωούν. Υπάρχουν περίοδοι με ύφεση, υπάρχουν επιχειρήσεις που δεν μπορούν ν’ ανταποκριθούν σε κάτι τέτοιο. Δεν είναι όλες στην ψηφιακή εποχή. Πώς θα μπορούσαν να έχουν τα ίδια κέρδη με κάποιες άλλες που εκσυγχρονίζεται;
Δεν μπορούμε κάθε επιχειρηματία να τον βάλουμε σε μία προκρούστεια λογική και αναλόγως να τον τραβάμε ή να του κόβουμε τα πόδια. Ο νόμος αφήνει σημεία αμφισβήτησης και γι’ αυτό θα κριθεί συνταγματικά κατά τον τύπο, και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να εφαρμοστεί για όλο το 2023 ενώ ψηφίστηκε στα τέλη του έτους.
Θα μπορούσε να βελτιωθεί το φορολογικό στη μάχη κατά της ακρίβειας;
Θα μπορούσαν να γίνουν κάποια πράγματα αν ήταν μία απόλυτα εξισορροπημένη αγορά. Είναι κατά περίπτωση το κάθε σημείο που θα πρέπει να εξεταστεί. Ως γενικός κανόνας δεν νομίζω να είχε κάποιο αποτέλεσμα. Θα πρέπει να εξεταστεί κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Πχ τα καύσιμα είναι ένα κλασικό παράδειγμα εφαρμογής με τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης. Από την άλλη στον Επισιτισμό αν είχαμε ένα μικρότερο ΦΠΑ θα πρέπει να δούμε και τη νοοτροπία της αγοράς, εννοώντας και τους πωλητές και τους αγοραστές σε σχέση με την έκδοση των αποδείξεων.
