Στην Τσαγκαράδα, μέσα στα βράχια, πάνω από την θάλασσα, υπάρχει το σπηλαιώδες εκκλησάκι της Παναγίας Μεγαλομάτας. Το προσωνύμιο αυτό της Παναγίας οφείλεται στο γεγονός ότι στην εικόνα που υπήρχε στο εκκλησάκι τα μάτια της Παναγίας ήταν ασυνήθιστα μεγάλα.
Δίπλα στο εκκλησάκι -επίσης σε μεγάλο κοίλωμα του βράχου- υπάρχουν ερείπια κτίσματος, που μαρτυρούν την ύπαρξη κελιών ,πολύ παλιά βέβαια,αν κρίνουμε και από την επιγραφή στο οριζόντιο δοκάρι επάνω από ένα παράθυρο-πόρτα. Με δυσκολία διαβάζουμε (περισσότερο υποθέτουμε) ”.. ΤΩ ΠΑΝΩΣΙΩΤΑΤΩ ΚΩ ΔΑΒΙΔ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΤΟΣ ΑΧΝς” (1656).
Για την θρυλούμενη ύπαρξη μοναχού στην σπηλιά αναφέρει και ο Κώστας Λιάπης στο βιβλίο του ”Ώρες του Πηλίου”.
Το εκκλησάκι προσεγγίζεται μόνο διά ξηράς.
Κάτω από αυτό, στον βραχώδη κολπίσκο, υπάρχει σπηλιά, που προσεγγίζεται με βάρκα, στο βάθος της οποίας τρέχει γλυκό νερό και έχει και μερικούς σταλακτίτες. Παλιότερα φώλιαζαν και αγριοπερίστερα.
Νότια και δίπλα ακριβώς του κολπίσκου αυτού είναι η πανέμορφη παραλία της Φακίστρας.
Πηγή: Μαρία Παναγιώτου, σελίδα στο Facebook Μοναστήρια- Εκκλησίες
