Στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι τράπεζες μπορούν και αξιοποιούν αποτελεσματικά πηγές επιρροής, όπως ομάδες συμφερόντων ή πολιτικές διασυνδέσεις για να κερδίσουν ευνοϊκή μεταχείριση, είτε στις περιπτώσεις που είναι υπο-κεφαλαιοποιημένες, είτε σε περίπτωση κινδύνου που απαιτείται κρατική στήριξη, εμπεριέχει ερευνητική εργασία (Working Paper) που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Οι συντάκτες της έκθεσης, Μαγδαλένα Ιγκνατόφσκι, Σάρλοτ Βέργκερ και Ζόσεφ Κόρτε, παραθέτουν αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με τις συνθήκες που καθορίζουν την αποτελεσματικότητα των πηγών επιρροής, πιο απλά πότε το περίφημο «lobbying» είναι αποτελεσματικό.
Σύμφωνα με την έκθεση όσο περισσότερα χρήματα διαθέτει κανείς για «lobbying» τόσο αυξάνει την πιθανότητα της «προτιμησιακής» ρυθμιστικής μεταχείρισης. Ωστόσο επισημαίνεται πως ακόμη και μικρές δαπάνες ομάδων συμφερόντων μπορούν να αποδειχθούν αποτελεσματικές.
Η έκθεση που στηρίζεται στην μελέτη 780 αμερικανικών τραπεζών, αποκαλύπτει την ισχύ των πρώην πολιτικών προσώπων στο χώρο του «lobbying». Όπως αναφέρεται, η άσκηση επιρροής γίνεται πιο αποτελεσματική όταν χρησιμοποιούνται ως λομπίστες πολιτικά πρόσωπα.
«Η αποτελεσματικότητα της εγγύτητας στην αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή αυξάνεται με το ποσό των εισφορών που οι εκλεγμένοι νομοθέτες λαμβάνουν από το χρηματοπιστωτικό κλάδο», αναφέρει η ερευνητική εργασία, προσθέτοντας πως όταν πρόκειται για αποφάσεις κλεισίματος σοβαρά προβληματικών τραπεζών η αποτελεσματικότητα της πολιτικής επιρροής δοκιμάζει τα όρια της.
Οι ερευνητές αναφέρουν πως η αμερικανική νομοθεσία απαιτεί από τις επιχειρήσεις να αναφέρουν τις δαπάνες τους που σχετίζονται με «lobbying», κάτι που δημιουργεί ένα επίπεδο διαφάνειας σε αντίθεση με οπουδήποτε αλλού. «Η αναγκαστική διαφάνεια θα μπορούσε να αλλάξει τη συμπεριφορά των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ σε σχέση με τις επιχειρήσεις σε άλλες χώρες που δεν έχουν καμία υποχρέωση αναφοράς», σημειώνεται στην έκθεση.
Οι συντάκτες της έκθεσης παραδέχονται πως δεδομένου ότι η άσκηση πίεσης λαμβάνει χώρα πίσω από κλειστές πόρτες και σε άλλα μέρη του κόσμου, ο αντίκτυπος των δραστηριοτήτων άσκησης πιέσεων μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερος από αυτόν που καταγράφουν στην έρευνά τους.
Τέλος, σημειώνουν πως ο βαθμός στον οποίο οι εποπτικές και ρυθμιστικές αρχές είναι ευαίσθητες στις δραστηριότητες των ομάδων συμφερόντων εξαρτάται από την εγγενή τους δομή, π.χ., από τον τρόπο που τα ιδρύματα αυτά χρηματοδοτούνται.
Για παράδειγμα, εάν ένα εποπτικό όργανο εν μέρει χρηματοδοτείται από τον ίδιο τον χρηματοπιστωτικό κλάδο, θα μπορούσε να είναι πιο επιρρεπές στις δραστηριότητες των ομάδων συμφερόντων, σε σχέση με έναν φορέα με τις ίδιες αρμοδιότητες που χρηματοδοτείται από το κράτος.
