Ως τη «σοβαρότερη πολιτική κρίση στην Ισπανία από το επιχειρηθέν πραξικόπημα του 1981», χαρακτηρίζουν οι Financial Times τις εξελίξεις στην Καταλονία. «Όμως, αυτήν τη φορά δεν υπήρχαν ανυπάκουα στοιχεία στο στρατό που προσπάθησαν να θέσουν τέλος σε μια νεοσύστατη δημοκρατία, αλλά η λαϊκιστική απειλή του 21ου αιώνα για την ακεραιότητα της ίδιας της Ισπανίας», γράφει η εφημερίδα.
Η οικονομική ανάκαμψη της χώρας διεκόπη από τις εξελίξεις στην Καταλονία. Μια επιλογή είναι να δοθεί στην περιοχή περισσότερος έλεγχος για τα οικονομικά της και να αναγνωριστούν ευθέως οι Καταλανοί ως «έθνος» παρά ως διάφορες ανώνυμες «εθνικότητες», όπως αναφέρονται στο άρθρο 2 του Συντάγματος.
Ο Μ. Ραχόι ανέφερε τον Οκτώβριο στη Βουλή ότι «το Σύνταγμα δεν είναι ένας αιώνιος νόμος και δεν μπορεί να είναι κάτι τέτοιο», ωστόσο, οι παραχωρήσεις στην περιοχή θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παλαιά αποσχιστικά συναισθήματα που θα αναδυθούν στη Βασκική περιοχή.
«Η μεταρρύθμιση του συστήματος των αυτόνομων κοινοτήτων ενέχει τον κίνδυνο του κουτιού της Πανδώρας, καθώς και άλλες περιοχές θα κινητοποιηθούν για ευρύτερες εξουσίες», αναφέρει ο William Chislett, αναλυτής στο Elcano Royal Institute. Έτερος κίνδυνος είναι ότι η καταλανική κρίση αποσπά τη χώρα από τους οικονομικούς της στόχους. Το ποσοστό ανεργίας στην Ισπανία μειώνεται κατά την τελευταία τριετία, εντούτοις, παραμένει εκ των υψηλότερων στην ΕΕ με 16%, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων και των χαμηλά ειδικευμένων εργαζομένων.
Τα προβλήματα στο εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο σημειώνεται υψηλό ποσοστό πρώιμης αποχώρησης από τα σχολεία θα θέσουν εμπόδια στη μελλοντική παραγωγική ανάπτυξη, σύμφωνα με μια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Όμως, επί του παρόντος, το όλο διακύβευμα είναι η Καταλονία και το αποτέλεσμα που θα υπάρξει είναι δυσδιάκριτο.
