O Mανουέλ Μακρόν και η Μαρίν Λεπέν θα διεκδικήσουν στις 7 Μαΐου την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Όπως είναι φυσικό, οι ιδέες και τα πολιτικά τους προγράμματα δεν έχουν τίποτα κοινό: ένας ευρωπαϊστής αντιμετωπίζει την υποψήφια που δεν έκρυψε ποτέ την αντιπάθειά της στην ΕΕ και το ευρώ.
Ο Μακρόν είναι μόλις 39 ετών, υπήρξε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Ολάντ ενώ εργάστηκε επί σειρά ετών στον τραπεζικό τομέα. Τμήμα της ελίτ στη συνείδηση της κοινωνίας.
Δεν έχει παιδιά, έχει όμως μια σύζυγο 63 ετών, την Μπριζίτ Τρονιό, η οποία υπήρξε καθηγήτριά του. Η ίδια έχει τρία παιδιά από τον πρώτο της γάμο.
Ο κεντρώος υποψήφιος και ιδρυτής του κόμματος En Marche (τα αρχικά του συμπίπτουν με τα αρχικά του ονοματεπώνυμού του) έχει κατηγορηθεί πολλές φορές ότι δεν έχει ξεκάθαρο πρόγραμμα για το πώς βλέπει τη Γαλλία.
Ωστόσο, στην οικονομία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα: υπόσχεται να τηρήσει τη δέσμευση που ισχύει για όλες τις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης για έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕΠ, ευέλικτη εβδομάδα εργασίας σε επίπεδο ωραρίου (πάνω από 35 ώρες για τους νεότερους και κάτω από 35 ώρες για τους μεγαλύτερους), όπως και κατάργηση 120 χιλιάδων θέσεων εργασίας στο Δημόσιο.
Έχει επίσης ταχθεί υπέρ της μείωσης των φόρων, αλλά και «α λα καρτ» συνταξιοδότησης, ανάλογα με τα χρόνια εργασίας.
Ο Μακρόν τονίζει επίσης την ανάγκη ενίσχυσης των νέων τεχνολογιών, αλλά και των νέων επαγγελμάτων και στρέφει την προσοχή του στα «μυαλά» που έφυγαν από τη Γαλλία τα τελευταία χρόνια και μετακόμισαν σε άλλες χώρες με μεγαλύτερες πιθανότητες ανάπτυξης καινοτόμων ιδεών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι επισκέφθηκε τη Βρετανία στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και ενώπιον ενθουσιώδους ακροατηρίου Γάλλων εργαζομένων τούς ζήτησε να γυρίσουν στη Γαλλία μετά το Brexit.
Στα καυτά ζητήματα της ασφάλειας που απασχολούν όλο και περισσότερο την κοινωνία, είναι υπέρ της διατήρησης της Ζώνης Σένγκεν, ζητά ενίσχυση της Frontex και τη δημιουργία κοινού συστήματος ανταλλαγής πληροφοριών με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ.
Δεν συμμερίζεται τις απόψεις για αφαίρεση της ιθαγένειας από τους καταδικασθέντες για τρομοκρατικές επιθέσεις, ενώ εκτιμά ότι η παρουσία προσφύγων θα ενισχύσει μακροπρόθεσμα την οικονομία. Εκφράζει ακόμα σοβαρές επιφυλάξεις για τη διατήρηση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, σημειώνοντας ότι προκύπτουν και ζητήματα ατομικών ελευθεριών.
Για τον εκλογικό νόμο που ισχύει στις βουλευτικές, τάσσεται υπέρ της αλλαγής του: από το σύστημα των δύο γύρων δεν απορρίπτει την ιδέα ενός περισσότερο αναλογικού συστήματος, που θα βοηθήσει μικρότερα ή νεότερα (σαν το δικό του) κόμματα.
Η Μαρίν Λεπέν είναι 48 ετών, κόρη του Ζαν Μαρί Λεπέν (ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου και διεκδικητή της προεδρίας της Γαλλίας). Σπούδασε Νομικά, έκανε δύο γάμους και έχει τρία παιδιά. Σήμερα συζεί με τον Λουί Αλιό, δικηγόρο και αντιπρόεδρο του Εθνικού Μετώπου.
Η Λεπέν είναι γνωστή για τις θέσεις που έχει στο θέμα της μετανάστευσης, των αλλοδαπών που ζουν στη Γαλλία και του Ισλάμ.
Στις τελευταίες εκλογές, όμως, επιχείρησε να αλλάξει ελαφρώς την ατζέντα στρεφόμενη σε κοινωνικά ζητήματα: αναφέρθηκε στη διατήρηση ενός Κράτους-Πρόνοια, σε επιδόματα σε ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης.
Στην οικονομία είναι πιο κοντά στις ιδέες του προστατευτισμού που προωθεί στις ΗΠΑ ο Τραμπ: έχει μιλήσει για την επιβολή φόρου 3% στις εισαγωγές, με στόχο τα χρήματα αυτά να δοθούν σε εργαζόμενους που λαμβάνουν κάτω από 1.500 ευρώ μηνιαίως.
Δεσμεύεται να διατηρήσει το 35ωρο και να κατεβάσει το όριο συνταξιοδότησης στα 60 έτη.
Επίσης, έχει δηλώσει ότι θέλει να εθνικοποιήσει τις εταιρείες που διαχειρίζονται τους αυτοκινητοδρόμους, να αυξήσει τα κονδύλια για τις Ένοπλες Δυνάμεις, την έρευνα και τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Θέλει επίσης να γίνει δημοψήφισμα για την ΕΕ με στόχο την έξοδο, ενώ για την ίδια η Ζώνη Σένγκεν είναι «κόκκινο πανί» και πρέπει να μην δεσμεύει τη Γαλλία: κοινώς η χώρα θα κλείσει τα σύνορά της και οι έλεγχοι θα είναι πλέον αυστηροί.
Όσο για τη ρήξη με την ΕΕ, θεωρεί ως αντίβαρο τη βελτίωση των σχέσεων και την προσέγγιση με τη Ρωσία του Πούτιν.
Σκληρή στα θέματα μετανάστευσης με περιορισμό της εισόδου νέων, άμεση απέλαση όσων έχουν καταδικαστεί για ποινικά αδικήματα, μη πρόσβαση των παράνομων σε υπηρεσίες Υγείας και προτίμηση σε Γάλλους πολίτες σε θέματα εργασίας, θέσεων σε σχολεία, επιχορηγήσεων κλπ.
Για όσους έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες, προτείνει να αφαιρείται αμέσως η γαλλική ιθαγένεια.
Ίσως το μόνο κοινό σημείο των δύο υποψηφίων είναι η βούλησή τους για ανανέωση της πολιτικής ζωής. Ακόμα και αυτό όμως το προωθούν με διαφορετικό τρόπο και κυρίως με διαφορετικό λεξιλόγιο.
