Εκδόθηκε το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη από τις εκδόσεις «Λιβάνη», με τίτλο «Μέτοικοι καιροί» και το οποίο κυκλοφορεί από σήμερα στα βιβλιοπωλεία.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του εκδοτικού οι τρεις μικρομεσαίοι, ο Ανέστης, ο Μηνάς και ο Δρόσος, βρίσκονται μέσα στην καταστροφική λαίλαπα της μνημονιακής προσαρμογής της Ελλάδας, από το 2011 μέχρι το 2014. Ένα καφενείο, ένα παράρτημα ασφαλιστικής εταιρείας, ένα κατάστημα ρούχων σε μια στοά στο κέντρο της Αθήνας, προβολή στον εικοστό πρώτο αιώνα των παλιών της γειτονιών με τις κοινές αυλές, με τα ίδια χαμόγελα και πίκρες και τον ίδιο αγώνα για επιβίωση, με τη διαφορά ότι το δικό τους αύριο διαγράφεται πιο δύσκολο από το χθες.
Οι «Μέτοικοι καιροί» είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που παρακολουθεί τη ζωή όχι μόνο των τριών πρωταγωνιστών μα και των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά τους, των αγαπημένων τους, των φίλων, των γνωστών τους. Μιας μικρής αντιπροσωπευτικής κοινωνίας του κόσμου των μικρομεσαίων, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν όρθιες τις επιχειρήσεις τους, τις δουλειές τους, και παράλληλα να διαχειριστούν τη δραματική αλλαγή που έχει επέλθει στη ζωή τους. Μια αλλαγή η οποία έχει καταρρίψει όλο το οικοδόμημα που έχουν χτίσει οι ίδιοι ως άτομα αλλά και η κοινωνική οργάνωση στην οποία έζησαν ως τώρα. Το συλλογικό κατακερματίζεται, οι πολιτειακές δομές ρηγματώνονται, οι πολιτικές αποφάσεις που ορίζουν τη ζωή τους μεταστρέφονται εχθρικά προς τους πολίτες, τους εργαζόμενους, τους μικροεπιχειρηματίες.
Ο καθένας τους είναι μόνος απέναντι στην επερχόμενη καταστροφή και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού. Θα καταφέρουν να σταθούν όρθιοι; Μόνη πυξίδα το αξιακό σύστημα του καθενός και η μεταξύ τους αλληλεγγύη, μέσα σε ένα περιβάλλον με αστάθμητους παράγοντες που υπαγορεύονται έξωθεν.
Έτσι, καταρρίπτονται μία μία οι βεβαιότητες του καταστηματάρχη Δρόσου για το καλοκουρδισμένο «δίκαιο» σύστημα, όταν οι δομικές του αδικίες στρέφονται ενάντια στον ίδιο. Τον παρακολουθούμε σε έναν αγώνα να υπερβεί τις νομοτελειακές συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίο υπηρέτησε ως τώρα ως «φιλήσυχος» πολίτης και οικογενειάρχης, και βλέπουμε σε κάθε του μικρή του επανάκαμψη τη ματαιότητα μπροστά σε μια προοικονομημένη, προδιαγεγραμμένη καταστροφή.
Ο Μηνάς, από την άλλη, είναι ένας άλλος καθημερινός μικρός κρίκος του συστήματος, που όμως διακατέχεται από μια διαρκή εσωτερική σύγκρουση, αποτέλεσμα της αυτογνωσίας του αλλά και της γνώσης για το ποια συμφέροντα υπηρετεί η ασφαλιστική του εταιρεία. Καταφέρνει να κυνηγήσει το όνειρό του, με σύμμαχό του την αγάπη αλλά και τις ικανότητες της Δάφνης. Κι αυτό το κυνήγι του ονείρου μοιάζει με την «Ιθάκη», που δίνει και στους δυο τους ένα «ωραίο ταξίδι».
Ο Ανέστης, ο καφετζής, επιβιώνει οριακά από τη μνημονιακή καταιγίδα, λόγω της φύσης της δουλειάς του, όσο και λόγω του αέρα ανανέωσης που φέρνει στο μαγαζί η «αντάρτισσα» βοηθός του η Ειρήνη. Όμως δεν ξέρουμε αν θα επιβιώσει από την άλλη μάστιγα, τη μάστιγα της διαπλοκής των οικονομικών ολιγαρχών με την εξουσία, καθώς είναι κρυφός συνεργάτης των δικηγόρων Μερή και Βερέμη, που αγωνίζονται για να αποκαλύψουν και να οδηγήσουν στην καταδίκη ένα μεγάλο κύκλωμα με ξέπλυμα χρήματος και παιδεραστία. Στον ανένδοτο αγώνα των δύο δικηγόρων ο Ανέστης βρίσκεται σύμμαχος και το διαπλεκόμενο κύκλωμα θα προσπαθήσει να τον χρησιμοποιήσει ως μοχλό εκβιασμού προς τους δύο δικηγόρους.
Στους «Μέτοικους καιρούς» οι πρωταγωνιστές δεν είναι ήρωες, δεν είναι αντισυμβατικοί, αν εξαιρέσουμε τους δύο δικηγόρους που έχουν τάξει τη ζωή και το έργο τους στο δίκιο. Είναι οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που εικονογραφούν τον μικρομεσαίο χώρο στη μνημονιακή Ελλάδα, των οποίων ο αγώνας για την επιβίωση, οι προσδοκίες για την αγάπη και την οικογένεια, για το μεροκάματο που στο τέλος της μέρας συνοδεύεται με χαμόγελο εκφράζουν συλλογικές, διαχρονικές ανθρώπινες ανάγκες και αξίες. Οι οποίες όχι μόνο δεν είναι αυτονόητες, αλλά καταπατώνται από ένα δοτό και αυταρχικό σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των διεθνών οργανισμών και των ολιγαρχικών κέντρων εξουσίας.
Οι δραματικές ανατροπές, οι τεράστιες αβεβαιότητες, η ανασφάλεια, ο φόβος και η αγωνία που επέρχονται βίαια στη ζωή τους προκαλούν τον αναστοχασμό, την ενδοσκόπηση και την εσωτερική σύγκρουση με το έτερο εγώ τους – αυτό με το οποίο όλοι φοβόμαστε να αναμετρηθούμε κατάματα, στα ίσα. Ελεύθεροι και ταυτόχρονα αιχμάλωτοι στους δαίμονες και τους θεούς που κρύβουμε μέσα μας, σε μια διαρκή πάλη μαζί τους αλλά και ενίοτε σε μια διαρκή απώθηση και αφασία. Με περιορισμένα δικαιώματα, που μας τα βάζουν οι δυνατοί και οι κακοί του κόσμου αλλά πολλές φορές κι ο ψεύτης εαυτός μας…
Ο Νίκος Σκορίνης γεννήθηκε στην Παλαιόβρυση Λακωνίας. Άρθρα του δηµοσιεύονται συχνά στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Το 2012 κυκλοφορεί το πρώτο µυθιστόρηµά του, ∆υτικοανατολικά της Γης, αρχικά από τις εκδόσεις Καµπύλη, µε τρεις συνεχόµενες ανατυπώσεις. Επανεκδίδεται το 2017 από τις εκδόσεις Λιβάνη. Το µυθιστόρηµα έχει ξεπεράσει τα 12.000 αντίτυπα και ετοιµάζεται η τηλεοπτική µεταφορά του.Το 2016 εκδίδεται το δεύτερο µυθιστόρηµά του, Ακύµαντοι, από τις εκδόσεις Λιβάνη. Σηµειώνει µεγάλη εµπορική επιτυχία και παίρνει τον δρόµο της θεατρικής του µεταφοράς, σε σκηνοθεσία Θέµη Μουµουλίδη. Η παράσταση έχει παραδοθεί ψηφιοποιηµένη στο υπουργείο Πολιτισµού. (Το θεατρικό έργο ήταν προγραµµατισµένο να ανέβει στο θέατρο «Άλµα» τον Μάρτιο του 2019. ∆ύο µέρες πριν από την επίσηµη πρεµιέρα έκλεισαν τα θέατρα, εξαιτίας της πρώτης καραντίνας. Ανεβαίνει τελικά την άνοιξη του 2022.)
Τον ∆εκέµβρη του 2019 παρουσιάζεται στο Ίδρυµα «Μιχάλης Κακογιάννης» το τρίτο µυθιστόρηµά του, Όπου κι αν πας να µη χαθείς. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη και ανατυπώνεται συνεχώς, πλησιάζοντας ήδη τα 20.000 αντίτυπα. Και αυτό µεταφέρεται στη θεατρική σκηνή, στο «Από Μηχανής Θέατρο», από τον σκηνοθέτη ∆ηµήτρη Μυλωνά. Πρεµιέρα, 8 ∆εκέµβρη 2021.
