Σε έμπνευση μετουσίωσαν τις δυσκολίες της πρώτης καραντίνας μαθητές της τότε Α’ Γυμνασίου του 4ου Γυμνασίου Νεάπολης της πόλης μας, δημιουργώντας μια σειρά παραμυθιών, με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, την καραντίνα και τις συνέπειες της. Πώς όμως «γεννήθηκε» η ιδέα; Πώς φτάσαμε στο σήμερα αυτά τα παραμύθια να έχουν ως στόχο να στηρίξουν τους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη; Η υπεύθυνη καθηγήτρια των παιδιών, αλλά και οι μικροί συγγραφείς, μιλούν και παρουσιάζουν τα παραμύθια τους στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ».
Όλα ξεκίνησαν με το έναυσμα της φιλολόγου τους, κ. Ιουλίας Χαλαστάρα, όταν τους έδωσε ως θέμα εργασίας, αυτό που στην πορεία αποτέλεσε και τον τίτλο του βιβλίου: «Ο ιός που ένωσε τους ανθρώπους». Με αυτόν τον τρόπο θα έγραφαν το δικό τους κείμενο, τις δικές τους σκέψεις και ιδέες. «Ήθελα να τους δώσω κίνητρο με διασκεδαστικό πάντα τρόπο να ασχοληθούν με τον παραγωγικό λόγο, αλλά και να τους δώσω την ευκαιρία να σκεφτούν πως ό,τι δοκιμασία και να μας τύχει στη ζωή θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να αντιδρούμε αναλόγως, αλλά και να αξιοποιούμε τη δημιουργικότητά μας. Ήθελα με αυτό τον τρόπο να φύγει το άγχος των παιδιών κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, και όλη αυτή η αρνητική ατμόσφαιρα να μετατραπεί σε θετική», δηλώνει η ίδια η κ. Χαλαστάρα.
Αναφορικά με τον τόσο αισιόδοξο τίτλο κατά τη διάρκεια μιας τόσο δύσκολης περιόδου, η ίδια τόνισε ότι σκοπός της ήταν να παρακινήσει τα παιδιά να μην σταθούν μόνο στα αρνητικά στοιχεία. «Για ψυχολογικούς λόγους, κυρίως, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, γιατί ο ιός έδωσε την ευκαιρία σε όλους μας να έρθουμε πιο κοντά και πιο συγκεκριμένα με τις οικογένειές μας», εξήγησε η κ. Χαλαστάρα.
Σημείωσε,μάλιστα ότι δύο από αυτά τα παραμύθια συμμετείχαν σε διαγωνισμό και βραβεύτηκαν, λαμβάνοντας το Α’ και το Γ’ βραβείο, των μαθητών Αγγελικής Τσιουβάκα και Νίκου Κακαζιάνη.
Η κ. Χαλαστάρα συνέχισε λέγοντας ότι κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας η δημιουργικότητα και η θέληση των παιδιών εξελίχθηκε ακόμα πιο πολύ. Έτσι, το βιβλίο μεταφέρθηκε και ψηφιακά, για να φτάσουμε στο σήμερα ο σκοπός των παραμυθιών να γίνεται ακόμα πιο σημαντικός. Φέτος όλα τα παιδιά σκέφτηκαν το βιβλίο να γίνει σε έντυπη μορφή, μέσα από χορηγίες, και με σκοπό την προώθηση στην αγορά και στόχο την αλληλεγγύη και την στήριξη μαθητών και τοπικών φορέων που έχουν οικονομικές δυσκολίες. «Θέλουμε με την έκδοση του βιβλίου να συγκεντρώσουμε χρήματα ή τρόφιμα τα οποία θα δίνουμε στις οικογένειες παιδιών του σχολείου που δοκιμάζονται οικονομικά. Από φορείς έχουμε στο νου μας την «Κιβωτό του Κόσμου», την «Φλόγα», το «Ορφανοτροφείο» και άλλους πολλούς», υπογράμμισε η υπεύθυνη καθηγήτρια.
Ζωή Μαρμαγγιόλη
Ο ιός για τη Ζωή πήρε τη μορφή κάποιου στοιχείου που παρατηρούσε τους ανθρώπους, οι οποίοι ήταν αποκομμένοι μεταξύ τους. Έτσι, πήρε την απόφαση να «βγει προς τα έξω» και να τους ενώσει. «Ο ιός κατάφερε τον σκοπό του και ένωσε τις οικογένειες», θα πει η ίδια η Ζωή, η οποία συμπλήρωσε πως κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού πέρασε πολύ χρόνο με την οικογένειά της, η οποία, μάλιστα, είναι πολυμελής. «Ο σκοπός του ιού επετεύχθη και στη δική μου οικογένεια», θα πει όλο χαρά.
Στάθης Κουλοφωτιάς
«Πριν την καραντίνα θεωρώ ότι πολλές οικογένειες δεν ήταν ενωμένες», εξομολογείται ο Στάθης, σχετικά με την έμπνευση του δικού του παραμυθιού. Μάλιστα, συμπλήρωσε ότι βλέπει τον ιό ως ευκαιρία να ενωθούν τα μέλη της οικογένειας και να περάσουν χρόνο μαζί, κάτι που έγινε πραγματικότητα. Πως βίωσε τη δική του καραντίνα; Όπως όλα τα παιδιά, στην αρχή χάρηκε, καθώς, όπως δήλωσε, «θα είχε πολύ ελεύθερο χρόνο». Στην πορεία όμως κατάλαβε πως η καραντίνα δεν ήταν κάτι ευχάριστο. «Καλά περνάω και μόνος μου, αλλά χρειάζομαι και θέλω να βγαίνω έξω με τους φίλους μου», τονίζει ο ίδιος.
Χριστίνα Κουλοφωτιά
Η Χριστίνα παρουσίασε στο δικό της παραμύθι τον κορωνοϊό ως τέρας, «με μια πιο εξωγήινη μορφή», όπως χαρακτηριστικά είπε η ίδια. Μέσα από τη δική της έμπνευση, όλοι οι γιατροί και οι επιστήμονες ενώνονται, καταφέρνοντας να βρουν «το όπλο» που θα σκοτώσει το τέρας, ενώνοντας πάλι όλους τους ανθρώπους. «Η καραντίνα για εμένα ήταν δύσκολη», εξομολογείται η ίδια, εξηγώντας πως της έλειπε το σχολείο, οι φίλοι της, αλλά πάνω απ’ όλα οι παππούδες της που έμεναν αλλού.
Ευφροσύνη Κυριαζή
Και η Ευφροσύνη δηλώνει ότι πριν την καραντίνα και τον ιό, οι άνθρωποι δεν ήταν ενωμένοι, γεγονός που την ενέπνευσε για το δικό της παραμύθι. «Η καραντίνα ήταν μια δύσκολη περίοδος, καθώς χάθηκε ένα συγγενικό μας πρόσωπο. Επίσης, δεν μπορούσα να συναντηθώ με τους φίλου και τους συγγενείς μου», εξομολογείται η ίδια. Συμπληρώνει δε, αισιόδοξα πως αυτή την περίοδο τα πράγματα είναι καλύτερα και πως θα βελτιωθούν ακόμα περισσότερο.
