Τα καλοκαίρια για τους περισσότερους κατοίκους στην περιφέρεια είναι συνδεδεμένα με παραστάσεις, θέατρο και συναυλίες. Φέτος το καλοκαίρι είναι διαφορετικό, καθώς ελάχιστες είναι οι παραστάσεις που θα ταξιδέψουν στην Ελλάδα. Όαση μέσα σ’ αυτή την πρωτόγνωρη συγκυρία και η θεατρική παράσταση ART που ενθουσίασε τους Βολιώτες θεατές το βράδυ της Τρίτης, που ανέβηκε στην Εξωραϊστική. Με αφορμή την παράσταση, ο αγαπημένος και πολυτάλαντος ηθοποιός Θανάσης Τσαλταμπάσης μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για τα νέα καλλιτεχνικά δεδομένα, για την παράσταση που κερδίζει τους θεατές, όπου έχει εμφανιστεί αλλά και για το πόσο εύκολο ή όχι, είναι να κερδίσει ο ηθοποιός το γέλιο του κοινού σε δύσκολες και συναισθηματικά φορτισμένες περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε.
Η παράστασή σας είναι από τις λίγες που επισκέφθηκαν την πόλη μας, μέσα σ’ αυτή τη συγκυρία που έχει δημιουργηθεί…
Ναι, έτσι είναι δυστυχώς. Είναι ένα καλοκαίρι λίγο περίεργο για όλους μας, παρόλα αυτά εμείς βγαίνουμε με χαρά κι ετοιμάσαμε μια πολύ όμορφη παράσταση μαζί με τον Σταμάτη Φασουλή και τους δύο υπέροχους συναδέλφους, τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη και τον Θανάση Κουρλαμπά, μία παράσταση που ήδη όσες φορές την παίξαμε την έχουμε ευχαριστηθεί κι εμείς και ο κόσμος. Οι παραγωγοί φέτος δυσκολευτήκαν να ποντάρουν σε μια τόσο αμφίβολη περίοδο. Τα “Αθηναϊκά Θέατρα” ήταν μέσα σ’ αυτούς που τολμήσανε και είμαστε χαρούμενοι γι’ αυτό κι ας είναι η προσέλευση λιγότερη, αυτό ήταν αναμενόμενο. Για μας όμως είναι επιτυχία και μόνο που “βγαίνουμε” και η χαρά που δίνουμε στον κόσμο και φυσικά που παίρνουμε κι εμείς από αυτόν και κουράγιο για να συνεχίσουμε δεν μετριέται σε νούμερα.
Ποιος είναι ο στόχος της παράστασης;
Είναι ένα έργο που ανήκει στο είδος της κωμωδίας, ένα γαλλικό έργο γραμμένο από την Γιασμίνα Ρεζά, η οποία είναι μάστορας στο είδος της. Ο μεγάλος σκοπός φυσικά είναι το γέλιο, αλλά ένα γέλιο που προέρχεται από καταστάσεις, προκύπτει από την πολύ δυνατή φιλία των τριών ηρώων, που κλονίζεται εξαιτίας ενός λευκού πίνακα, για τον οποίο ένας από τους τρεις χρυσοπληρώνει για να τον πάρει, γιατί θεωρεί ότι κατά κάποιο τρόπο είναι τέχνη. Κι εκεί ξεκινά μία μεγάλη κουβέντα κι όχι μόνο, που καταλήγει σε πάρα πολλά πράγματα και καταστάσεις. Όμως το γέλιο, είναι το σπουδαίο αυτής της παράστασης, η οποία όμως κρύβει και μηνύματα , που δεν θα τα αποκωδικοποιήσω, γιατί είμαι και της άποψης ότι η ίδια η παράταση μπορεί να μιλήσει στην ψυχή και στο μυαλό του θεατή κι ο καθένας να αποκομίσει τα δικά του μηνύματα και να το πάρει όπως πιστεύει. Η τέχνη έτσι κι αλλιώς για μένα είναι υποκειμενική, μπορεί να υπάρχει μία αντικειμενικότητα στα πράγματα, αλλά κυρίως η τέχνη είναι υποκειμενική και καλό είναι να μιλάει στην ψυχή του θεατή κι όχι να την αναλύουμε εμείς οι ηθοποιοί εκτός σκηνής. Πρέπει πάνω στην σκηνή να δίνουμε αυτό που πρέπει.
Οι φιλίες, για τις οποίες μιλήσατε κι εσείς για την παράσταση, περνούν διακυμάνσεις και στην πραγματική ζωή…
Βεβαίως κι εκεί είναι το μεγαλείο του έργου. Το έργο, ενώ το έχει γράψει μία γυναίκα, είναι σαν να το έχει γράψει ένας άντρας γιατί μιλά και αναλύει τη φιλία τριών αντρών και είναι σαν να το έχει βιώσει αυτό, καθώς είναι τόσο καλογραμμένο το κείμενό της κι επειδή υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει η φιλία, όχι μόνο η αντρική αλλά γενικότερα, όλοι βλέποντας την παράσταση θα βλέπουν τον εαυτό τους και φυσικά όχι μόνο οι άντρες, αλλά και οι γυναίκες, καθώς η φιλία δεν έχει φύλο. Στην παράσταση η φιλία επικοινωνείται με την αντρική φιλία, αλλά και οι γυναικείες φιλίες με έναν άλλο τρόπο, είναι αντίστοιχες. Εκφράζονται ίσως λίγο διαφορετικά, γιατί από τη φύση μας έχουμε κάποιες διαφορές οι άντρες με τις γυναίκες , αλλά νομίζω ότι όλοι θα δουν κάτι σ’ αυτό, κάτι θα καθρεφτιστεί κι αυτό έχει το ενδιαφέρον σ’ αυτή την παράσταση.
Πόσο δύσκολο είναι να καταφέρνει κάποιος να κάνει τον θεατή να γελάσει σε μια περίοδο που μόνο ευχάριστη δεν είναι;
Εγώ θεωρώ ότι πάντα είχε ανάγκη από γέλιο ο άνθρωπος και μάλιστα σε δύσκολες καταστάσεις ίσως το αποζητά και περισσότερο και είναι ακόμη πιο έτοιμος να γελάσει. Βλέπω ότι ο θεατής έρχεται με πολύ καλή διάθεση στο θέατρο. Εμείς τον σεβόμαστε τον θεατή κι επειδή είμαι κωμικός πιστεύω ότι την κωμωδία πρέπει να την έχεις στη φύση σου. Σαφέστατα μελετάω και κοπιάζω γι’ αυτό, η σκηνή είναι μάθημα για μένα για το πως να κάνω ακόμη πιο εύκολο το γέλιο προς τον θεατή, αλλά νομίζω ότι το έχει ανάγκη το γέλιο και επίσης το καταφέρνουμε γιατί έχουμε ένα κείμενο πάρα πολύ καλογραμμένο κι επειδή έχουμε χημεία μεταξύ μας, που ήταν εκρηκτική από την πρώτη στιγμή καθώς φάνηκε από τις πρώτες πρόβες ότι ταιριάζουμε πολύ και φάνηκε “εύκολο” να κερδίσουμε τον θεατή. Για να πετύχουμε βέβαια αυτό το “εύκολα” εδώ και ενάμιση μήνα κοπιάσαμε με τις πρόβες μας, αλλά είχαμε ένα μάστορα, τον Σταμάτη Φασουλή, χρόνια θεατράνθρωπος και στην κωμωδία έχει κάνει χιλιόμετρα, οπότε είμαστε πολύ ασφαλείς σ’ αυτό το κομμάτι. Πιστεύω ότι οι θεατές θα γελάσουν σίγουρα, αλλά με ωραίο τρόπο, γιατί υπάρχουν γέλια και γέλια και το θέατρο οφείλει να είναι πολύ προσεκτικό στον τρόπο που δίνει και την κωμωδία, αλλά και τη συγκίνηση.
Είστε όμως κι εσείς ένας άνθρωπος που δοκιμάζεται και στο θέατρο και γενικότερα σε αυτά που αναλαμβάνετε
Εγώ παθιάζομαι με τη δουλειά μου και όσο επαγγελματίας κι αν είμαι κρατάω πολύ γερά την παιδικότητα , τον αυθορμητισμό και τον ρομαντισμό με τον οποίο ξεκίνησα κι από παιδάκι που θέλησα να γίνω ηθοποιός προσπαθώ να είμαι έτσι, η ουσία μου να είναι έτσι όπως όταν ήμουν εννιά χρονών και πρωτοέπαιξα και μαγεύτηκα και είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Με τον ίδιο ζήλο βγαίνω στη σκηνή και με την ίδια έγνοια, γιατί το τρακ και το άγχος με έναν τρόπο μπορούν να ελεγχθούν καλύτερα τώρα απ’ ότι τον πρώτο καιρό, αλλά υπάρχει πάντα έγνοια πριν βγω στη σκηνή και θέλω να δίνω το καλύτερό μου στον κόσμο και στον θεατή. Θέλω κάτι να αποκομίζει από αυτά που βλέπει και γι’ αυτό το χαίρομαι και το απολαμβάνω και προσπαθώ να κάνω και διαφορετικά πράγματα, να μην επαναλαμβάνομαι, δηλαδή να ξέρει κάποιος που θα έρθει σε μια παράσταση που παίζω ότι με κλειστά τα μάτια, θα δει κάτι ωραίο.
