Για τους πάσχοντες από διαβήτη τύπου 1 η καθημερινή ενέσιμη χορήγηση ινσουλίνης είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου. Αμερικανοί ερευνητές σχεδίασαν μια συσκευή που μπορεί πραγματικά να φέρει επανάσταση στην διαχείριση της νόσου.
Επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Κορνέλ της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Μινγκλιν Μα από το Τμήμα Βιολογικής και Περιβαλλοντικής Μηχανολογίας, ανέπτυξε μια έξυπνη μέθοδο εμφύτευσης εκατοντάδων χιλιάδων παγκρεατικών νησιδίων τους ασθενείς. Στον διαβήτη τύπου 1 τα ινσουλινο-παραγωγά παγκρεατικά νησίδια καταστρέφονται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα.
Προχωρόντας ένα βήμα παραπέρα το επίτευγμά τους οι ερυενητές, κατάφεραν να καλύψουν τα παγκρεατικά κύτταρα με μια λεπτή επίστρωση υδρογέλης ώστε να είναι προστατευμένα και το σημαντικότερο είναι ότι, τα προσκόλλησαν πάνω σ’ έναν ιστό/νήμα από πολυμερές υλικό ώστε να μπορούν να αφαιρεθούν ή να αντικατασταθούν εύκολα όταν πια δεν θα είναι χρήσιμα.
Οι επιστήμονες εμπνεύστηκαν από τον τρόπο που οι σταγόνες του νερού στέκονται πάνω στον ιστό της αράχνης. Το πολυμερές υλικό που χρησιμοποίησαν για να δομήσουν το νήμα είναι καλύτερο και από τον ιστό της αράχνης καθώς η υδρογέλη απλώνεται σ’ αυτό ομοιόμορφα.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η εμφύτευση του νήματος θα μπορεί να γίνει λαπαροσκοπικά στην περιτοναϊκή κοιλότητα αλλάζοντας την αναγκαιότητα της καθημερινής χορήγησης ινσουλίνης σε ενέσιμη μορφή, αφού τα μεταμοσχευμένα νησίδια θα βοηθούν το πάγκρεας να παράγει την απαιτούμενη ινσουλίνη.
