Οι τελευταίες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, απεδείχθησαν ότι πλέον έχουν τελειώσει με την μορφή που τις γνωρίζαμε από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Κουρασμένοι οι πολίτες από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της σκληρής λιτότητας που επικράτησε τα τελευταία χρόνια στη χώρα, δεν έχουν το κουράγιο να προχωρήσουν σε απεργίες και να χάσουν κομμάτι του πενιχρού μισθού τους. Τα συνδικάτα, θα πρέπει να κάνουν τώρα την ύστατη προσπάθεια της για να σωθούν και να παραμείνουν υπερασπιστές των δικαίων των μελών τους. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις έχασαν την δυναμική τους πλέον. Το μαζικό κίνημα δεν υπάρχει με την μορφή που το γνωρίσαμε, άρα πρέπει να βρεθούν νέες μορφές αντίστασης, εναντίον αυτών που θέλουν να μειώσουν την ζωή μας. Π.χ., οι δημόσιοι υπάλληλοι να προχωρούν σε λευκές απεργίες. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να κάνουν μποϋκοτάζ σε επιχειρήσεις που απολύουν προσωπικό ή μειώνουν μισθούς. Οι δημοσιογράφοι να μην αναφέρονται σε γεγονότα που οι κυβερνήσεις θέλουν να προπαγανδίσουν ή με ενιαία εξώφυλλα να στηρίζουν απόψεις εναντίον αποφάσεων τους. Υπάρχουν ασφαλώς και άλλοι τρόποι, αν υπάρξει προβληματισμός.
