«Σοφία Μπεκατώρου…τόλμησε , άκουσον άκουσον, να ταιριάξει τα κομμάτια του θρυμματισμένου και κατακερματισμένου ψυχικού της πάζλ και μετά από χρόνια βρήκε τη δύναμη να ξαναζήσει τον εφιάλτη μιας ταπείνωσης που φέρεται να υπέστη. Την αλήθεια ή όχι του γεγονότος θα την κρίνει η Δικαιοσύνη. Αυτό όμως που με προβλημάτισε και με οδήγησε στην εν λόγω κατάθεση της άποψης μου είναι μια ισοπεδωτική και εν γένει ολοκληρωτική αντίληψη κάποιων μαχητών του πληκτρολογίου άλλως δε της παραδοχής της αβασάνιστης συνυπευθυνότητας ως επιστέγασμα κατάλοιπων του παρελθόντος.
Μια όμορφη, μορφωμένη, δυναμική, επιτυχημένη γυναίκα και δη δημοφιλής που τόλμησε να εξομολογηθεί ενδόμυχο πόνο ίσως εν δυνάμει «προκαλεί» και ασμένως ενοχοποιείται εν είδει λαϊκού δικαστηρίου αλλά είναι και αυτή η σεξουαλικότητα του άρρενος που χτίστηκε τόσο καλά στο υποσυνείδητο μιας κοινωνίας που βολεύτηκε με μια γυναίκα να σιωπά και να υπομένει για να αποφύγει την κοινωνική κατακραυγή.
Κάθε φορά που μια γυναίκα ή ένας άνδρας βιάζεται σωματικά ή ψυχικά, κάθε φορά που μια συμπεριφορά από όποιο φύλο και αν αναδύεται ως στάση ζωής ταπεινώνει ή και αυτοταπεινώνει, κάθε φορά που μια κοινωνία αναγκάζει με τα συρματοπλέγματα της την σιωπή ως λύση ανάγκης , κάθε φορά που ο ωχαδελφισμός αποτελεί δίαυλο σκέψης, κάθε φορά που ο συνάνθρωπος μας αντιμετωπίζεται χρησιμοθηρικά, είναι τότε που καταλύεται και καταβαραθρώνεται το οικοδόμημα της Δημοκρατίας , ο θεμέλιος λίθος της κοινωνικής συνοχής και ο Ανθρωπισμός-υγιής συναισθηματισμός ως κοσμοθεωρία, που αποτελεί και την ειδοποιό μας διαφορά από τα υπόλοιπα έμβια όντα. Σε μια κοινωνία αντιερωτική, αντιρομαντική και αντιδημοκρατική δε μπορεί να ανθίσει ούτε ο έρωτας , ούτε ο ρομαντισμός, ούτε το συναίσθημα , ούτε η δημοκρατία.
Γιατί, για τη σφυρηλάτηση όλων των προαναφερθέντων απαιτούνται και τα δύο φύλα εναρμονισμένα! Ως συναρωγοί, συνοδοιπόροι και με υγιή συναισθήματα που μετουσιώνονται σε στάση και κατ επέκταση συμπεριφορά ζωής μπορούμε να εξελιχθούμε μέσα από τη συνεργατικότητα , την αγάπη, τη φιλία, τον έρωτα , το διάλογο , την ελευθερία των επιλογών και την ελεύθερη βούληση, χωρίς τον εκβιασμό και τον εξαναγκασμό απ΄οπου και αν προέρχονται. Άνθρωπος που εκ..βιάζει με όποιο μέσο ή τρόπο και ζει πίσω από σκιές και μεθοδολογίες ανήκει σε άλλη κοινωνία πλην της ανθρώπινης.
Κανένας άνθρωπος που σέβεται την υπόσταση του δεν εκβιάζει καταστάσεις, δεν επιβάλλει επιθυμίες, δεν απειλεί, δε παλεύει με υπόγειες διαδρομές και ποταπές μεθόδους. Από πολιτισμένους ανθρώπους έχει ανάγκη τούτη δα η κοινωνία και όχι από μισάνθρωπους. Η κρίση μου αναφέρεται στη στάση μας απέναντι σε καταστάσεις και όχι στην αλήθεια η μη του καταγγελθέντος» το μήνυμα της αντιπεριφερειάρχη Μαγνησίας, κ. Δωροθέας Κολυνδρίνη.
