«Επιτέλους ανασάναμε, το παρελθόν διαγράφηκε! Ακόμη μια φορά η τύχη μας απάλλαξε από την αγωνία και τους ασυγκράτητους στεναγμούς και μας βάφτισε ειρωνικά κάπως «Μακεδόνες», γλυτώνοντας μας από τον αμείλικτο αφανισμό. Μυσταγωγικά, βέβαια, αλλά με περηφάνια και υπεράνω κάθε λαθεμένης σκέψης. Ευτυχώς όμως που μας έμειναν τα αγάλματα, οι πατιναρισμένες ταμπέλες της πάλαι ποτέ “Μακεδόνισσας γης” και η ξεβρακωμένη υπόληψη του λαού μας, που δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στην ικανότητα των άθεων τεράστιων εκπλήξεων, με τον βάναυσο ρεαλισμό και το μεταφυσικό ύφος. Τα μελλοντικά γεγονότα όμως τώρα αρχίζουν να μυρίζουν και αρχίζουν να εισέρχονται στο εμβαδόν του δικού μας παρόντος. Να εισέρχονται στα δικά μας προσωπικά όρια και να θέλουν να μας επιβάλλουν την καταραμένη βασιλική τους παρουσία. Προδοτικά και άπνευστα χωρίς καν να μας ρωτήσουν! Σκαρφάλωσαν ευγενικά στην ανοχή μας και πόνταραν στην αποθάρρυνση, στην σιωπή και στην κατάργηση των πονεμένων μας κραυγών. Πόνταραν στην κρίση, στην ανέχεια και στο θλιβερό υποκατάστατο της τόλμης μας, στην αυτοσαρκαζόμενη αμφιβολία. Κι εμείς όμως; Ευγενικά αρνηθήκαμε, εκφράζοντας τις πιο θερμές μας ευχαριστίες. Δεν χρειάζεται Ατλαντίδα, ούτε καν Τιτανικός! Βυθιζόμαστε μόνοι μας χωρίς συνοδεία. Μας βούλιαξαν η απατηλή ψευδαίσθηση και η κοντή μυθοπλασία μιας πολυδιάστατης αριστερίστικης ανάγνωσης» σημειώνει ο συμπολίτης, κ. Κώστας Παρδάλης.
