«Μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε με την ιδέα, πως η σημαία ανήκει στους αριστούχους μαθητές/τριες. Προνόμιο των αριστούχων να τη σηκώνουν, οι υπόλοιποι ας διάβαζαν περισσότερο. Η τεμπελιά δεν επιβραβεύεται… Ήταν η εποχή που εύκολα έμπαιναν ταμπέλες στους μαθητές/τριες. Ήταν τα χρόνια που οι κοντοί και αυτοί που δεν είχαν καλό βηματισμό δεν έκαναν παρέλαση. Ήταν τα μαθητικά χρόνια, που αν δεν είχες καλή φωνή, δε συμμετείχες στην χορωδία του σχολείου. Και αν δεν είχες υποκριτικές ικανότητες και ευκολία στην αποστήθιση δεν έπαιρνες μέρος στις σχολικές γιορτές. Για όλα υπήρχαν κριτήρια που έφερναν διαχωρισμούς και περιθώριο. Τα χρόνια πέρασαν και οι αντιλήψεις της σύγχρονης Παιδαγωγικής έφεραν αλλαγές στη σχολική ζωή. Η συμμετοχή των μαθητών/τριών στις σχολικές γιορτές και παρελάσεις δεν υπακούει σε φραγμούς και ταμπέλες. Όλα τα παιδιά συμμετέχουν. Η σημαία συνέχιζε να είναι σύμβολο αριστείας. Πόσοι και πόσοι αριστούχοι δεν αισθάνθηκαν απογοήτευση, όταν η κλήρωση τους άφησε έξω… Πόσοι και πόσοι γονείς δεν κατηγορούσαν άδικα τους εκπαιδευτικούς για αδικίες και μαγειρέματα. Η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με την απόφαση της να γίνεται κλήρωση μεταξύ όλων των μαθητών/τριών έδωσε στη σημαία την αυτονόητη αξία του εθνικού συμβόλου. Δυστυχώς η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας την επαναφέρει ως αριστείο και μαζί τη λανθάνουσα αντίληψη που υπάρχει σε όλους μας για κύρια και δευτερεύοντα μαθήματα. Ο εκπαιδευτικός κόσμος γνωρίζει καλά την πίεση που δέχονται οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων να βάλουν άριστα σε μαθητές/τριες που αριστεύουν στα «κύρια» μαθήματα (Γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσικά, Ιστορία), όχι όμως και στα άλλα. «Να χάσει τη σημαία αυτός που είναι κεφάλι στα Μαθηματικά;» Αλήθεια, η σημαία, το εθνικό σύμβολο είναι προνόμιο μόνο των αριστούχων μαθητών/τριών; Εμείς οι εκπαιδευτικοί στο διάβα της ζωής μας βλέπουμε τις διαδρομές των μαθητών/τριών μας στο στίβο της ζωής. Παιδιά που δεν είχαν καλές σχολικές επιδόσεις, σήμερα είναι άριστοι επαγγελματίες, έχουν δημιουργήσει όμορφες οικογένειες, είναι έντιμοι πολίτες. Αυτοί/ες δεν ήταν άξιοι/ες να σηκώσουν την ελληνική σημαία; Η ΣΗΜΑΙΑ είναι εθνικό σύμβολο και ανήκει σε όλους/ες και όχι μόνο στους αριστούχους. Είναι μέγα παιδαγωγικό λάθος να δίνεται ως αριστείο. Είναι λιγότερο Έλληνες/Ελληνίδες οι μη «άριστοι» μαθητές/τριες; Το ιερό πανί με το γαλάζιο τ’ ουρανού και με τ’ άσπρο του αφρού του κύματος στο ακρογιάλι γίνεται πεδίο τριβών και αντιπαραθέσεων, γίνεται έπαθλο γονικών ονείρων. Πόσο φτωχοί τελικά είμαστε απέναντι στην Ιστορία, απέναντι στους αγώνες των προγόνων μας…» καυτηριάζει ο συμπολίτης εκπαιδευτικός, κ. Γεράσιμος Τσιμπλούλης.
