«Δεύτερη χρονιά που όλα είναι κενά . Απουσιάζουν τα ροδαλά σου μάγουλα να ξεπροβάλλουν με ένα μοναδικό γεμάτο αγάπη χαμόγελο από το τζάμι σου, με την υπόσχεση πως όλοι θα μαζευτούμε το βράδυ σπίτι σου για να γιορτάσουμε τον πατέρα και παππού μας. ” Ελάτε φέτος γιατί του χρόνου μπορεί να μη μ’έχετε ” . Και τελικά, ενώ φάνταζε ως επιθυμία μακρινός αυτός ο χρόνος , ήρθε . Και τώρα …; Τώρα μένουν οι θύμησες , η αγάπη μέσα στην καρδιά , τα λόγια σου που μας γαλούχησαν και η περηφάνια που είμαστε παιδιά ενός ανθρώπου που μόνο αγάπη ήξερε να δίνει , μόνο χάρες να κάνει , μόνο θυσία για όλους … Στεφανάκο μας , είμαι σίγουρη πως το γλεντάκι σου το έστησες εκεί ψηλά που είσαι και μου χαμογελάς πονηρά . Σα να σ ακούω…βάλτε για μένα τα γιορτινά σας , γιατί η χαρά που μου δίνετε είναι από μόνη της ζωή . Σ αγαπάω πολύ και ξέρω ότι μας το επιστρέφεις πίσω με μια μεγάλη καρδιά και μια μεγαλύτερη αγκαλιά» έλεγε για τον πατέρα της, η αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας, κ. Δωροθέα Κολυνδρίνη.
