«Κάποτε φυσικά και νομοτελειακά μετά την λεκτική βία έρχεται και η ώρα της σωματικής απειλής και βίας. Πού; Μα φυσικά στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου. Που βέβαια μόνο χώρος Δημοκρατίας δεν είναι και ναός της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ έκφρασης πολιτικού και αυτοδιοικητικού λόγου. Πολύ δε περισσότερο διαλόγου. Κι επειδή είναι τόσο διαβρωμένα τα πάντα , τόσο ευτελισμένοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, τόσο ανύπαρκτοι όσοι είναι υπεύθυνοι από το υπουργείο για τον έλεγχο τήρησης στοιχειωδώς της νομιμότητας ,η μόνη αντίσταση είναι η αλληλεγγύη απέναντι σ’ εκείνον που απειλείται. Και στην συγκεκριμένη στιγμή δεν θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε άλλο από την αποχώρηση ,προκειμένου να καταδικάσω με τον τρόπο μου την απειλή της σωματικής ακεραιότητας των συναδέλφων Οικονόμου και Λαμπρινίδη αλλά και την αποφυγή περισσότερων και χειρότερων τέτοιων “τυχαίων” συμβάντων. Φεύγοντας προσπάθησα να ευαισθητοποιήσω και τους συναδέλφους Θόδωρο Τσαλούχο της ΛΑΣ που δεν αποχώρησε για τους δικούς του λόγους, όπως και τους Δουλόπουλο και Μιτζικό. Δέχθηκα, όπως μάλλον ήταν αναμενόμενο απ’ όλους όσους μίλησα αργότερα εκτός από εμένα, τις ανεξήγητες αλλά χυδαιότατες βρισιές τύπου “στο διάολο να πας” κ.λ.π. του επικεφαλής της παράταξης της Ν.Δ., που βέβαια αξιολογώντας τες λίγο αργότερα τις εξήγησα μια χαρά. Ο φασισμός πάντα είχε ανάγκη από τον πέμπτο τροχό. Και πάντα τον έβρισκε. Συνήθως βέβαια αυτός ο τροχός είχε και κάποια άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πλέον των αμιγώς πολιτικών. Και αυτά συνήθως πάντα έβγαιναν, αργά ή γρήγορα ,στην επιφάνεια» σημείωνε ο δημοτικός σύμβουλος Βόλου, κ. Κώστας Γαργάλας.
