«Στην αρχή του “ολικού” (ο Θεός να το κάνει) λοκνταουν, είχαμε πει ότι είναι καταδικασμενο να αποτύχει. Και φυσικά απέτυχε. Με 83% πληρότητα στις ΜΕΘ ξεκινήσαμε, φτάσαμε αισίως το 89% στην Αττική και τα κρούσματα τραβούν ξανά την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα. Οι πολιτικοί ταγοί αυτού του τόπου αδυνατούν να εννοήσουν το προφανές: Δεν έχει νόημα να επινοείς συνεχώς νέα μέτρα που ο κόσμος αφενός δεν κατανοεί και αφετέρου αδυνατεί (ή δεν επιθυμεί καν) να τα ακολουθήσει. Όλα τα μέτρα από εδώ και μπρος θα αποτύχουν για τρεις λόγους. Ο κόσμος έχει κου-ρα-στει.
Ο καιρός πολύς, το ταμείο μείον και η τρομολαγνεία καθημερινά να εναλλάσσεται με αόριστες υποσχέσεις για “καλύτερες ημέρες” που κάποτε ίσως έρθουν. Η ψυχική κόπωση του κόσμου, λοιπόν, θα είναι η “λυδία λίθος” που κατευθύνεται στο δόξα πατρί ενός κακού εξαρχής σχεδίου.Ο κόσμος δεν φοβάται (πια). Και ιδίως οι νέοι. Σε σχέση με πέρυσι τον Μάρτιο, όλοι έχουμε πολλούς γνωστούς που έχουν περάσει τον ιό “ελαφρά”. Αυτό υποβαθμίζει τον ιό στην συνείδηση του κόσμου, μολονότι οι ηλικιωμένοι συνεχίζουν να πλήττονται άσχημα. Ουσιαστικός έλεγχος δεν υπάρχει, είτε είναι ανέφικτος.
Πόσες φορές μπορώ να στείλω “6” την ημέρα; Πενήντα; Εκατό; Μπορώ να στείλω “6” και να πάω σπίτι ενός φίλου και να πιούμε ένα κρασί; Ναι. Μπορούν το ίδιο με μένα να κάνουν άλλοι δέκα και να μαζευτούμε όλοι μαζί; Ναι. Ποιος θα με ελέγξει; Κανείς. Να κατανοήσουμε, λοιπόν, ότι στο τέλος της ημέρας κάθε νέο μέτρο (πια) δεν στοχεύει την πανδημία αλλά την οικονομία ΜΟΝΟ. Συγγνώμη, αλλά έτσι είναι. Επιμένω, λοιπόν, σε μια πάγια μου θέση : Ανοίξτε μας. Με συνεχείς ελέγχους παντού. Αυστηρά, αλλά ανοικτά. Μόνο έτσι θα κερδίσουμε πίσω τον κόσμο. Και ίσως τότε να έχουμε μια πιθανότητα. Τώρα δεν έχουμε καμία. Γενικώς. Εάν δεν σκεφτείς “έξω από το κουτί”… θα μείνεις μέσα στο κουτί για πάντα. Νισάφι» σημειώνει ο συμπολίτης γιατρός, κ. Γιώργος Χαρίτος.
