Μόνο ως…κεραυνός εν αιθρία, δεν ήρθε η είδηση για την παρέμβαση της Εισαγγελίας για ακόμη μία υπόθεση που αφορά στη ΔΕΥΑΜΒ. Για πολλούς (όχι για εμάς) θεωρούνταν ανεξήγητη η νηνεμία που είχε επέλθει στις σχέσεις της διοίκησης με τους εργαζόμενους, οι οποίοι έπιναν νερό στο όνομα του Αχιλλέα (όχι όλοι) και έβριζαν συστηματικά τον Σκοτινιώτη τον μνημονιακό που τους έκοψε τους μισθούς. Ανεξάρτητα από το έργο που έκανε ή δεν έκανε πάντως ο Σκοτινιώτης, ο πρώην δήμαρχος πλήρωσε σε μεγάλο βαθμό με την ήττα του, τα όσα υφίσταντο εκείνη την περίοδο η χώρα εξαιτίας των μνημονίων. Φρόντισε ωστόσο, όπως έχω διαβάσει σε εκτενείς αναλύσεις, να κατοχυρώσει την επιχείρηση και τους εργαζόμενους, πιστώνοντας τα σχετικά κονδύλια, στην περίπτωση που οι δεύτεροι δικαιώνονταν δικαστικά αργότερα. Αυτό ήταν και το θεσμικά σωστό βέβαια. Δεν ξέρω αν υπάρχει κανείς αρκετά αφελής να πιστέψει ότι κάποιος δήμαρχος προβαίνει σε αχρείαστες περικοπές μισθών, εκτός αν θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά. Οι εργαζόμενοι από την πλευρά τους, λογικό ήταν να διεκδικήσουν τα χρήματά τους. Κέρδισαν τις διαμάχες, αλλά ο Αχιλλέας αρνούνταν αρχικά να τους δώσει τα χρήματα, ενώ χρησιμοποίησε αυτή την οφειλή σε συνδυασμό με τις οφειλές προς την ΕΡΓΗΛ, για να προωθήσει την λύση και εκκαθάριση της ΔΕΥΑΜΒ, θεωρώντας ότι μπορεί να απαλλαγεί από αυτές. Τόσο ήξερε, τόσο έκανε. Εν τέλει η δικαστική απόφαση που εκδόθηκε από τον Άρειο Πάγο ανέτρεψε τα δεδομένα για τις μισθολογικές περικοπές, απορρίπτοντας την αγωγή των εργαζομένων. Ο Μπέος και η παρέα του όμως είχαν, για λόγους που εκείνοι γνωρίζουν, καταβάλει τα περίπου 2,5 εκ. ευρώ στους εργαζόμενους, τα οποία τώρα καλούνται να τα επιστρέψουν. Αναμφίβολα πρόκειται για μια δυσάρεστη εξέλιξη, για την οποία κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει. Είναι όμως ακόμη μία απόδειξη της κακοδιοίκησης της ΔΕΥΑΜΒ, από ένα σωρό πολιτικούς κλόουν, οι οποίοι ενεργούν χωρίς γνώση και πρόνοια για μια κοινωφελή επιχείρηση τέτοιου μεγέθους.
