«Τελευταίο αποτύπωμα μιας άλλης εποχής ο κινηματογράφος «Νίκη» στη Νέα Ιωνία, αποτύπωμα ενός πολιτισμού και μιας περιόδου που διαμόρφωσε όμως το σήμερα. Κινηματογράφος που αγοράστηκε με χρήματα των Δημοτών του τότε Δήμου της Νέας Ιωνίας και θα μπορούσε με μη ιδιαίτερα κοστοβόρες παρεμβάσεις να γίνει εστία πολιτισμού και πάλι , στέκι δημιουργίας και ανάδειξης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Κέντρο πιθανώς κινηματογράφου, φωτογραφίας , θεματικής βιβλιοθήκης, εργαστήρι ανάδειξης και παρουσίασης του έργου νέων καλλιτεχνών του Βόλου ,κι όχι μόνον, ίσως ίσως και έδρα ενός Ιδρύματος προσφυγικής μνήμης της Νέας Ιωνίας . Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν. Επιλέχθηκε όμως από την ανιστόρητη Δημοτική Αρχή η κατεδάφισή του για να δημιουργηθούν 20 όλες κι όλες θέσεις στάθμευσης. Και πως το αιτιολόγησε; Ελάφρυνση λέει της κυκλοφοριακής επιβάρυνσης της Λ. Ειρήνης. Μας δουλεύει κιόλας δηλαδή καθώς όποιος ζει ή περνά από το σημείο εκείνο αντιλαμβάνεται απολύτως το δούλεμα. Και σε επισήμανσή μου πως θα υπάρξουν αντιδράσεις και συνεπώς ξανασκεφτείτε την πρόταση που καταθέτετε , επαναπροσδιορίστε τη στάση σας και πράξτε το χρέος σας απέναντι στην ιστορία, κατηγορήθηκα και ως μελλοντικός υποκινητής και «ύποπτος» συγκρότησης ομάδας κρούσης. Λες κι ο τροχός της ζωής και της ιστορίας χρειάζεται την αφεντιά μας για να κινηθεί. Τόσο ανιστόρητοι. Σ’ αυτό το σημείο συμφώνησε και υποστήριξε με τη δική του τοποθέτηση κι ο επικεφαλής της ΛΑΣ , Αποστόλης Νάνος, και συμπλήρωσε το παράδειγμα που ανέφερα με το παράδειγμα του Κραυσίδωνα και την ανατροπή των σχεδίων τότε για επικάλυψή του. Να σημειώσω την τοποθέτηση του Τέλη Δουλόπουλου που καθώς κι εκείνος ήταν αντίθετος με την κατεδάφιση υπενθύμισε πως τα κριτήρια διατήρησης ενός κτηρίου δεν είναι μόνο αρχιτεκτονικά αλλά κυρίως ιστορικά. Όπως δηλαδή συμβαίνει και τον κινηματογράφο ΝΙΚΗ. Αλλά σε ποιον να το πεις και ποιος να το καταλάβει;» έλεγε ο δημοτικός σύμβουλος Βόλου, κ. Κώστας Γαργάλας.
