Δεν πρόλαβαν να περάσουν δύο…τέρμινα και ήρθε μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να αποκαλύψει το εύρος του εμπαιγμού που υφιστάμεθα ως πολίτες, προκειμένου να μη θιγούν τα «αφηρημένα ιερά τοτέμ» της αυτοδιοίκησης . Όχι λόγω κομματικών αγκυλώσεων. Όχι βέβαια! Αλλά για να μην αλλοιωθεί η λαϊκή βούληση που τους τοποθέτησε στις θέσεις που εκλέχθηκαν. Αναφέρομαι σε αποφάσεις του ΣτΕ που κάνουν δεκτές τις προσφυγές αιρετών που εξέπεσαν του αξιώματός τους (δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι) λόγω οφειλών προς τους Δήμους που ήθελαν να υπηρετήσουν. Ενώ ορίζεται ρητά από το νόμο ότι η όποια οφειλή δεν μπορεί να ξεπερνά τα 300 ευρώ, ο ένας μετά τον άλλο οι…αφηρημένοι αιρετοί προσφεύγουν στο ΣτΕ και δικαιώνονται, καταρρίπτοντας τις αποφάσεις των οικείων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων του νομού τους. Εδώ έχουμε το εξής οξύμωρο. Θέτουν υποψηφιότητα για την αυτοδιοίκηση άνθρωποι που εν δυνάμει μπορεί να διοικήσουν έναν δήμο, διαχειριζόμενοι προϋπολογισμούς κάποιων εκατομμυρίων ευρώ, που δεν μπορούν να διαχειριστούν τα προσωπικά τους οικονομικά και να τακτοποιήσουν τις μικροοφειλές τους, ώστε να μην κινδυνεύσουν με έκπτωση σε περίπτωση εκλογής τους. Στην περίπτωση Μπέου βέβαια, η εκτίμησή μου είναι, ότι πρόκειται απλώς για προκλητική αδιαφορία και όχι για αμέλεια, διότι πίστευε ότι κανείς δεν θα έφθανε στο σημείο που έφθασε ο Παπαπέτρος, να επιδιώξει την έκπτωση ενός δημάρχου που έλαβε ένα υψηλό ποσοστό πάνω του 50%. Και όμως, έγινε. Και ορθώς έγινε, εφόσον το προβλέπει ο νόμος. Διότι το «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» που έχει εκστομίσει ο Μπέος σε διάφορες περιπτώσεις, ακούγεται σαν ανέκδοτο αφού ο ίδιος είναι που το παραβιάζει πρώτος.
