«Ρεστοράν μετά συζύγου. Μικρό κορίτσι γύρω στα 3 μπαίνει ασυνόδευτο στο μαγαζί και σκαρφαλώνει σε διπλανό τραπέζι μόνο του. Έτσι απλά. Κανείς δεν ασχολείται από τους θαμώνες. Κάποια (λέω κάποια) στιγμή το αναζητά η μητέρα του. “Πάμε έξω καρδούλα μου”. “Μαμά, δεν θέλω… κρυώνω”. Γελώντας η μητέρα στον ιδιοκτήτη εξηγεί ότι η ίδια είναι εμβολιασμένη, ενώ ο άντρας της ανεμβολίαστος, γιατί τον έχει επηρεάσει η μητέρα του. Βγαίνω έξω, τον βλέπω, εύκολα συνομήλικος. Κάπου έλεος ρε παλικάρια με την μάνα σας μέχρι τα 40 – κι εμάς μάνα μας γέννησε δηλαδή – δεν την έχουμε την μάνα για επιτροπή λοιμώξεων. Ένεκα όλου αυτού, το ζευγάρι ήταν στον εξωτερικό χώρο του μαγαζιού που ψιλοξύριζε, το κούτσικο έτρωγε (με μπουφάν με γούνα) πατάτες τηγανιτές και τουρτούριζε και ο μπαμπάς του έλεγε “έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι;”. Στο τρία χρόνων. Και το μικρό είχε γίνει σαν τον Τζακ στον Τιτανικό. Κόκκαλο. Τον ανεμβολίαστο, λοιπόν, τον μπορώ. Τον μαλάκα όχι. Να, ορίστε. Το είπα» έλεγε ο συμπολίτης γιατρός, κ. Γιώργος Χαρίτος.
