Πως αυτό που κοίταξε ο ίδιος και ο Περικλής Αμανατίδης ήταν πρώτιστα να δημιουργήσουν μία δυνατή ομάδα αγωνιστικά και μετά να έχουν μαζί με τη διοίκηση ανοικτά τα μάτια και τα αυτιά τους, ώστε να μην μπορέσει κανείς να τη βλάψει με τα οποιαδήποτε μέσα, τονίζει ο Θωμάς Μακρής σε μακροσκελή συνέντευξη που παραχώρησε στο Magnesiasports.
Ακόμη στάθηκε ιδιαίτερα στα στεγανά που υπήρχαν φέτος στην ομάδα και πως όλα τα προβλήματα λύνονταν εσωτερικά.
Ο 41χρονος τεχνικός διευθυντής του Ολυμπιακού Βόλου επισημαίνει επίσης ότι κανείς παίκτης δεν έχει ακόμη συμφωνήσει, καθώς υπάρχει ρευστότητα σε ό,τι αφορά την κατηγορία που θα αγωνιστεί η ομάδα, κάτι που εξαρτάται από την αναδιάρθρωση, αλλά με όσους έχει μιλήσει ο ίδιος, έχει εισπράξει θετική διάθεση. Μάλιστα, κάνει γνωστό ότι σκοπός είναι να διατηρηθεί ένας μεγάλος αριθμός παικτών από το φετινό ρόστερ, αφού μπορούν να ανταποκριθούν και στη Football League, που θα παραμείνει ως δεύτερη τη τάξει κατηγορία.
Πολύ θετικά εκφράζεται για τον Περικλή Αμανατίδη, ο οποίος, όπως υποστηρίζει, κατάφερε ακόμη και ο 24ος παίκτης να αισθάνεται ότι δε συμπληρώνει απλώς το ρόστερ, ενώ σε ό,τι αφορά το μεγάλο αστέρι της ομάδας, Βαγγέλη Μάντζιο, τονίζει ότι ποτέ δε συμπεριφέρθηκε σαν ντίβα.
Αναφέρει ακόμη ότι νιώθει την ίδια χαρά σε σχέση με το πρωτάθλημα που είχε κατακτήσει ως παίκτης με τον Ολυμπιακό Βόλου το 98-99 στη Γ’ Εθνική, ενώ θεωρεί ότι ακόμη και ο φροντιστής της ομάδας ήταν MVP, θέλοντας να δείξει ότι σε μία ομάδα πρέπει άπαντες να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό, για να επιτευχθεί ο στόχος. Στο τέλος λέει κάτι που θα συζητηθεί, καθώς αποκαλύπτει ότι η ΕΠΣΘ βοήθησε τον ίδιο και την ομάδα με το παραπάνω τη σεζόν που τελείωσε.
Αναλυτικά, η συνέντευξη του Θωμά Μακρή στο Magnesiasports:
Ανέλαβες καθήκοντα από τα μέσα της περσινής σεζόν, που η ομάδα βρισκόταν σε μία άσχημη φάση, και συνέχισες και φέτος που πανηγυρίσατε το πρωτάθλημα… Πώς έχεις βιώσει προσωπικά όλη αυτήν την πορεία;
«Η περσινή σεζόν ήταν πολύ δύσκολη και η ομάδα είχε φτάσει σε θέσεις υποβιβασμού. Εμένα προσωπικά με φώναξε ο Νίκος Τσεκούρας, όταν έφυγε ο κ. Μποτσιβάλης και μου είπε να μαζευτούμε και να βάλουμε πλάτη. Κάναμε τότε κάποιες κινήσεις με 5-6 παίκτες που ήρθαν στην ομάδα. Πήρα τηλέφωνο τον Στάθη Ρόκα, γιατί θέλαμε ένα παιδί που έχει συνδέσει το όνομά του με την ομάδα. Τον θέλαμε και για λόγους αγωνιστικούς αλλά και για τα αποδυτήρια. Διαπιστώσαμε ότι υπήρχε μία “αναρχία” στα αποδυτήρια, όταν αναλάβαμε, και έπρεπε να υπάρχει μία εμβληματική φυσιογνωμία που με την παρουσία του θα έχει μαζί του τους παίκτες. Σημαντικό ρόλο έπαιξε τότε και ο Λάκης Μπακάλης, βοήθησε και αυτός από την πλευρά του, για να φτιάξουμε και πάλι τα αποδυτήρια. Ο Κόλα είχε συμφωνήσει την τελευταία μέρα των μεταγραφών και ενώ είχε κλείσει στον Αλμυρό μετά από μία επικοινωνία που είχα εγώ μαζί του. Τον έπεισα ότι για την καριέρα του είναι καλύτερο να έρθει στον Ολυμπιακό. Έτσι ήρθε και αυτός μαζί με τους Διβανέ, Καμπλιώνη, Χρήστου και Σάββα.
Η ομάδα βρισκόταν σε μία από τις πιο άσχημες περιόδους της και βαθμολογικά και λειτουργικά. Στην ουσία δε λειτουργούσε τίποτα. Με τέτοια κατάσταση ακόμη και τα παιδιά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν χάνονταν κι αυτοί και ήταν απογοητευμένοι. Ήμασταν δίπλα στον προπονητή και σε συνδυασμό με τις επιτυχημένες και στοχευμένες μεταγραφικές επιλογές, που βοήθησαν και αγωνιστικά αλλά και στα αποδυτήρια, το κλίμα γρήγορα άλλαξε και από κει και πέρα πήραμε τις πολυπόθητες νίκες, για να παραμείνουμε στην κατηγορία.
Αφού λοιπόν πέρσι τελειώσαμε τη σεζόν, έχοντας ανέβει ομάδα ένα Γολγοθά, αλλά τα καταφέραμε, αμέσως σχεδιάσαμε την επόμενη χρονιά, που ήταν στόχος ξεκάθαρος ο πρωταθλητισμός, γιατί η ομάδα δεν θα άντεχε να είναι ξανά στην ίδια κατηγορία και να βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Το πρώτο μέλημα λοιπόν ήταν ένας βασικός κορμός από το ήδη υπάρχον ρόστερ να παραμείνει. Η πρώτη επαφή ήταν μ’ αυτά τα παιδιά, γιατί ξέραμε ότι μπορούν να βοηθήσουν τα μέγιστα. Η δεύτερη κίνηση ήταν ο προπονητής που ήδη είχε κι αυτός μία εικόνα από το ρόστερ και δεν είπε “όχι” σε αυτές τις ανανεώσεις. Από εκεί και πέρα καταρτίσαμε μία λίστα παικτών και καταφέραμε να πάρουμε το 90% από αυτούς που είχαμε ως πρώτη επιλογή».
Είχες κάνει μία δήλωση φέτος στην αρχή της χρονιάς ότι με τον προγραμματισμό που κάνατε ελαχιστοποιήσατε τις πιθανότητες αποτυχίας. Πιστεύεις ότι βγήκες αληθινός;
«Ήταν μία δήλωση που δεν έγινε στον αέρα. Το σκεπτικό μας ήταν να εντάξουμε ποδοσφαιριστές που από τη μία θα έκαναν κλικ στον κόσμο αλλά και που θα ταίριαζαν αγωνιστικά στην ομάδα και τη φιλοσοφία της. Πήραμε παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις, για να διαθέτουμε πλουραλισμό και έτσι είχαμε δύο επιλογές σε κάθε θέση και πολλές φορές και τρεις, για να μη χάνει τη δυναμική της η ομάδα, όταν υπήρχαν κάποιοι τραυματισμοί.
Είχαμε επίσης δουλέψει σε όλα τα άλλα επίπεδα, ώστε η ομάδα να είναι άκρως επαγγελματική. Οι άνθρωποι για παράδειγμα που πλαισίωσαν το προπονητικό τιμ ήταν δοκιμασμένοι και έμπειροι, γνωρίζοντας το ρόλο τους και τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν. Οι παίκτες ήταν επαγγελματίες, ο καθένας έκανε τη δουλειά του και εμείς τους προσφέραμε όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες, για να αντεπεξέλθουν. Εμείς λοιπόν θέλαμε η ομάδα να είναι δυνατή εντός γηπέδου αλλά παράλληλα να είναι και προστατευμένη σε σχέση με το τι θα μπορούσε να προκύψει στην πορεία. Σε ένα πρωτάθλημα όταν υπάρχει ανταγωνισμός, ο καθένας μπορεί να λειτουργήσει με όσα μέσα μπορεί. Το πρώτο μέλημά μας ήταν να έχουμε μία ισχυρή ομάδα, αλλά είχαμε ανοιχτά και τα μάτια μας και τα αυτιά μας σε οτιδήποτε μπορεί να μπει εμπόδιο σε αυτή την προσπάθεια. Η δική μου θέση αλλά και ξεκάθαρα του Περικλή Αμανατίδη ήταν να φτιάξουμε την ομάδα όσο γίνεται πιο δυνατή αγωνιστικά και από κει και πέρα όλα τα υπόλοιπα θα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα και δε θα αποτελούσαν μία δικαιολογία για μας σε μία περίπτωση αποτυχίας. Δε θα θέταμε ποτέ ως δικαιολογία ότι μας πολέμησαν. Γι’ αυτό επικεντρωθήκαμε κυρίως να έχουμε μία ισχυρή ομάδα, αλλά είχαμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά, όπως είπα, αν προέκυπτε κάτι, για να το αντιμετωπίσουμε. Η ομάδα έδειξε από το καλημέρα μία δυναμική και με τα φιλικά που έκλεισε και με την προετοιμασία που έγινε. Επιλέξαμε δυνατούς αντιπάλους για να δούμε και τη δική μας δύναμη».
Στις δύσκολες στιγμές πώς αντιδράσατε;
«Δύο φορές έγινε αυτό μέσα στη χρονιά. Η μία ήταν μετά το ματς με τον Φωκικό εκτός έδρας, αλλά εκεί λες ότι κοιμήθηκε ο Θεός με τόσες ευκαιρίες που κάναμε. Δεν πήραμε αυτό που έπρεπε να πάρουμε ως ομάδα, παρόλ’ αυτά έστω και στις καθυστερήσεις ισοφαρίσαμε. Αυτός ο βαθμός αποδείχθηκε χρυσάφι. Την επόμενη μέρα τονίσαμε στους ποδοσφαιριστές ότι είμαστε ευχαριστημένοι από την προσπάθεια που έγινε και ότι δεν υπήρξε η αδιαφορία από την πλευρά τους. Υπάρχει το ενδεχόμενο στο ποδόσφαιρο να παίζεις καλά και να μην παίρνεις αυτό που δικαιούσαι.
Βέβαια υπάρχει και το αντίστροφο, να μην είσαι καλός αλλά να πάρεις ένα παιχνίδι λόγω εμπειρίας και επειδή έχεις δύο τρεις παίκτες πρωτοκλασάτους που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως συνέβη και με μας φέτος, καθώς δεν ήμασταν σε όλα τα παιχνίδια top. Υπήρχε ένα διάστημα που είχαμε τη λεγόμενη “κοιλιά”, αλλά φάνηκε στα συγκεκριμένα παιχνίδια η εμπειρία κάποιων παικτών που είχαν παραστάσεις από μεγαλύτερες κατηγορίες. Είχαμε δηλαδή τους ποδοσφαιριστές να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους και κερδίσαμε κάποια παιχνίδια που δεν ήμασταν τόσο καλοί, σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα. Η “κοιλιά” αυτή ήταν φυσιολογική, γιατί κάποια στιγμή ορισμένοι παίκτες θα έβγαζαν κάποια κούραση. Συνέβη αυτό, αλλά δεν το πληρώσαμε. Μαζευτήκαμε, συζητήσαμε και βρήκαμε τη λύση. Η ομάδα φορμαρίστηκε ξανά και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Η δεύτερη φορά που χρειάστηκε και κάναμε μία κουβέντα με την ομάδα ήταν μετά το παιχνίδι με τα Μετέωρα, που εκεί κάναμε μία κακή εμφάνιση, σύμφωνα με τις δικές μας δυνατότητες. Είχαμε και λίγο ατυχία, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία. Χάσαμε από δικά μας λάθη και εκεί υπήρξε μία μεγάλη απογοήτευση και από τον κόσμο και από κάποιους που ήταν πιο κοντά στην ομάδα. Εμείς ξαναμπήκαμε στα αποδυτήρια μαζί με τον προπονητή και τονίσαμε ότι η προσπάθεια θα πάει μέχρι τέλους και πως δε θα παίρναμε το πρωτάθλημα από τις πρώτες πέντε αγωνιστικές. Σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος κοιτούσαμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και όταν πλησιάζαμε στο ματς που θα έκρινε τον τίτλο κόντρα στη Νίκη και το ξέραμε από την αρχή αυτό , δε βιαζόμασταν, παρότι κυνηγούσαμε τον αντίπαλο. Εκεί δείξαμε αυτό που έπρεπε ως καλύτερη ομάδα που είμαστε και πιστεύω δίκαια μετά κατακτήσαμε την κορυφή και το πρωτάθλημα».
Πολύς λόγος είχε γίνει στο ντέρμπι με τη Νίκη για τη φάση του πρώτου γκολ. Ποια είναι η άποψή σου;
«Ήταν μία δύσκολη φάση, όμως υπάρχει η γνώμη και από επίσημα χείλη ανθρώπων που ασχολούνται με τη διαιτησία ότι το γκολ ήταν κανονικό. Ήταν μία δύσκολη φάση που μπορεί να συμβεί. Εγώ θεωρώ με μία δεύτερη ματιά και όπως το είδαμε μετά ότι το γκολ ήταν καθαρό και προήλθε από λανθασμένη πάσα προς τα πίσω του παίκτη της Νίκης και έτσι βρέθηκε σε θέση βολής ο Ζγκούρι. Βάλαμε όμως γρήγορα και δεύτερο γκολ, είχαμε τον έλεγχο του παιχνιδιού και ακόμη και στο δεύτερο ημίχρονο που μείναμε νωρίς με δέκα παίκτες δε θυμάμαι να μας απείλησε η Νίκη με κάποια ευκαιρία, ώστε να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Και στα τρία μεταξύ μας παιχνίδια με τη Νίκη μαζί με αυτό του Κυπέλλου είχαμε καλύτερη εικόνα από αυτήν και υπερτερήσαμε.
Μπορεί το πρωτάθλημα να κρίθηκε στην ισοβαθμία, αλλά και η Νίκη έφτιαξε μία αξιόλογη και ανταγωνιστική ομάδα, ήταν και αυτή ένα όνομα στην κατηγορία, ξέραμε ότι μαζί θα διεκδικήσουμε τον τίτλο και ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στις λεπτομέρειες μεταξύ μας και έτσι έγινε στο τέλος.
Εύχομαι καλή επιτυχία στη Νίκη Βόλου στον δεύτερο αγώνα μπαράζ και μακάρι να είναι μαζί μας στην επόμενη κατηγορία, γιατί δίνουν άλλη αίσθηση τα μεταξύ μας ματς με τόσο κόσμο. Βάσει της εικόνας της στο πρωτάθλημα αξίζει την άνοδο. Στη Νίκη έκαναν μεγάλη προσπάθεια και ο πρόεδρός τους είναι άνθρωπος που αγαπάει την ομάδα και την πονάει».
Θα ήθελα να μου “φωτίσεις” λίγο παραπάνω το δικό σου ρόλο στην ομάδα που είναι κάπως αφανής για τον πολύ κόσμο.
«Πρωταγωνιστές στην ομάδα είναι οι ποδοσφαιριστές. Εμάς το μέλημά μας ήταν να μην τους λείψει τίποτα, να είμαστε κοντά τους σε όποιο πρόβλημα υπάρχει, γιατί εκτός από ποδοσφαιριστές είναι και άνθρωποι και μέσα σε μία οικογένεια, όπως είναι η ομάδα, να προσπαθήσουμε να το λύσουμε. Στόχος ήταν να είναι ο κάθε ποδοσφαιριστής απερίσπαστος στη δουλειά του και να μην τον απασχολεί οτιδήποτε άλλο. Όχι ότι δεν υπήρξαν προβλήματα ή δεν υπήρξαν κάποιες κόντρες μέσα στην ομάδα. Είχαμε όμως κάποια στεγανά και από την πρώτη στιγμή που επιλέξαμε τους αρχηγούς και κάναμε συζήτηση μαζί τους, τους τονίσαμε πως οτιδήποτε και αν απασχολήσει κάποιον μέσα στο ποδοσφαιρικό τμήμα, πρέπει να γίνει μία σωστή διαδικασία. Τα προβλήματα δε λύνονται έξω συζητώντας τα σε μία καφετέρια, αλλά μέσα στην ομάδα.
Σε αυτό συνέβαλαν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, καθώς δεν ήταν από τα παιδιά που θα βγαίνουν να μιλήσουν έξω. Ό,τι πρόβλημα υπήρξε το λύσαμε εσωτερικά μέσα σε ένα γραφείο στα αποδυτήρια, όποτε χρειάστηκε και με την παρουσία του προπονητή ή κάποιων ανθρώπων της διοίκησης. Από κει και πέρα πάρθηκαν οι κατάλληλες αποφάσεις με γνώμονα το καλό της ομάδας.
Ακόμη κι εμείς πολλές φορές μεταξύ μας είτε με τον Περικλή Αμανατίδη είτε με τον Ευριπίδη Τσιμπανάκο σε meeting που κάναμε, είχαμε διαφωνίες, αλλά μετά από συζήτηση, καταλήγαμε σε αυτό που ήταν σωστό να γίνει για την ομάδα. Αυτό είναι υγεία. Δεν έλεγε κανείς “ αποφασίζω και διατάζω”, πηγαίναμε σε μία λογική διαλόγου και καταλήγαμε σε αυτό που έπρεπε για το καλό της ομάδας.
Με τους παίκτες είχαμε μία τακτική να τους συμβουλεύουμε πώς έπρεπε να αντιμετωπίσουν κάποια πράγματα και να αφουγκραστούν όλη τη διαδικασία γύρω από την ομάδα, γιατί εκτός από ποδοσφαιριστές που γνώριζαν από πρωταθλητισμό και την πίεση του, υπήρχαν και κάποια άλλα παιδιά που δεν το είχαν βιώσει όλο αυτό. Κάποια στιγμή τους έπεσε βάρος και αισθάνθηκαν πολύ άγχος.
Και όταν υπήρχαν διαφωνίες με τους αρχηγούς, το συζητούσαμε σ’ ένα γραφείο και βρίσκαμε τη λύση. Ο ποδοσφαιριστής πάντα είναι παιδί και το θυμάμαι και εγώ από τον εαυτό μου. Πάντα θα ζητάει κάτι και πάντα θα θέλει να έχει κάποιους ανθρώπους δίπλα του. Εμείς αυτό κοιτούσαμε και αυτό κάναμε. Εκτός του ότι είχαμε τεράστια εμπιστοσύνη στους ποδοσφαιριστές, δε θέλαμε να πάμε σε μία λογική να κάνουμε τον αστυνόμο ή εγώ ή ο Περικλής Αμανατίδης, αν κάποιος για παράδειγμα δε θα τηρεί τα ωράρια βάσει του εσωτερικού κανονισμού. Είχαμε πει στους παίκτες ότι επειδή ζούμε σε μία πόλη που τους ξέρει ο κόσμος, δε θα μπαίναμε ποτέ στη διαδικασία να ψάξουμε ποιος βγήκε το βράδυ ή όχι. Ο καθένας ανέλαβε τις ευθύνες του.
Επίσης όταν υπήρχε κάποιος τραυματισμός, κοιτούσαμε εκτός από τον δικό μας γιατρό, να έχουμε και μία δεύτερη γνώμη, για να επανέλθει ο ποδοσφαιριστής όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να είναι κοντά στην ομάδα.
Ακόμη ελέγχαμε τις κάρτες των παικτών και τις ενδεχόμενες τιμωρίες. Για παράδειγμα πριν το παιχνίδι με τη Νίκη που παίζαμε στη Στυλίδα, είχαμε πέντε παίκτες στο όριο καρτών. Ξέραμε πόσο σημαντικό ήταν στο παιχνίδι με τη Νίκη να μη λείπουν κάποια παιδιά. Η Νίκη τότε έχει μία μεγάλη απουσία με τον Μέτσε, που είναι βαρόμετρο για το κέντρο της.
Σημαντικό ήταν ότι ενώ διαθέταμε 24 ποδοσφαιριστές, ποτέ κανένας δεν ένιωσε ότι είναι αναπληρωματικός και πάντα όσοι ήταν στον πάγκο ή στην εξέδρα έδιναν ώθηση σε αυτούς που έπαιζαν. Είχε δημιουργηθεί ένα τέτοιο κλίμα, που και ο 24ος παίκτης βοηθούσε.
Μία από τις άσχημες στιγμές σε όλη τη χρονιά ήταν η αποχώρηση του Λεάντρο. Κάποιοι παίκτες τότε στεναχωρήθηκαν και κάποιοι άλλοι παίκτες το πήραν πιο ψύχραιμα. Ήταν σίγουρα ένας βασικός παίκτης, ένας παίκτης-κολώνα, αλλά τονίστηκε στους ποδοσφαιριστές ότι η ομάδα δεν είναι χτισμένη πάνω σε έναν ποδοσφαιριστή και για αυτό υπήρχε και το ρόστερ των 24 παικτών, ώστε κάποιος άλλος να τον αναπληρώσει. Έτσι πήρε την ευκαιρία του και ο Παπαϊωάννου και απέδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει, ενώ και ο Στάθης Ρόκας βοήθησε, όποτε χρειάστηκε, στη θέση αυτή. Επί της ουσίας δε φάνηκε η απουσία του Λεάντρο».
Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Περικλή Αμανατίδη;
«Πριν ανακοινωθεί επίσημα η συμφωνία του με τον Ολυμπιακό Β., είχαμε βρεθεί μαζί και κουβεντιάσει για το τι ήθελε σχετικά με την ομάδα. Είδαμε πού υπάρχει ταύτιση μεταξύ μας και πού δεν υπάρχει. Είναι ένας προπονητής που δεν τον γνώρισα τώρα. Όταν την περίοδο 2000-2001 ήταν προπονητής στον Αγροτικό Αστέρα και μετά στους Νέους Πόρους, ήθελε να με πάρει ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα του. Έδειχνε ότι ήταν ένας άνθρωπος που δουλεύει. Είναι πολύ εργατικός, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ με την ομάδα και τους παίκτες. Είχε το άγχος να είναι οι ποδοσφαιριστές αφοσιωμένοι μόνο στην προπόνηση.
Είναι από τους προπονητές που μπορεί να πάρει το 100% από τον κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά και ήταν μεγάλη επιτυχία του αυτό που είπα και πριν, ότι ακόμη και ο 24ος παίκτης ένιωθε ότι μπορεί να παίξει στην εντεκάδα και δε συμπλήρωνε απλώς το ρόστερ. Με τη δουλειά του κάθε μέρα κέρδιζε τους παίκτες και αυτοί πίστευαν όλο και περισσότερο στην ομάδα. Πορευτήκαμε με τη φιλοσοφία ότι μόνο με τη δουλειά και με την πίστη στην άνοδο αυτή θα έρθει. Για αυτό ζούσαν όλοι, ώστε να φτάσουμε στο τέλος του πρωταθλήματος και να πανηγυρίσει η ομάδα και ο κόσμος την άνοδο».
Ποια είναι η εκτίμησή σου για το αν θα παραμείνει στην ομάδα, διότι έκανε μία δήλωση ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμη;
«Μιλάμε καθημερινά. Πρώτα περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει με το θέμα της αναδιάρθρωσης και που θα ανήκει η ομάδα. Ήδη κάποια πράγματα είναι δρομολογημένα σε ορισμένους τομείς, αλλά τα πράγματα πρέπει να γίνουν πιο συγκεκριμένα με βάση το πού θα αγωνιστεί η ομάδα. Πιστεύω ότι θα ξεκαθαρίσει σύντομα αυτό το θέμα. Όλοι είναι ευχαριστημένοι από αυτό που έκανε φέτος ο προπονητής στον Ολυμπιακό Βόλου και δεν υπάρχει κανένας που να έχει εκφραστεί αρνητικά, όπως και για τους συνεργάτες του».
Κάποιες κατευθύνσεις για τον προγραμματισμό σίγουρα υπάρχουν, έτσι δεν είναι;
«Σκοπός είναι να διατηρηθεί ένας μεγάλος αριθμός παικτών από το φετινό ρόστερ, γιατί μπορούν να ανταποκριθούν, ακόμη κι αν παίξουμε στη δεύτερη κατηγορία».
Πιστεύεις ότι δε θα αλλάξουν και πολλά πράγματα στο διοικητικό κομμάτι;
«Απ’ ό,τι ακούω και από ό,τι γνωρίζω πιστεύω ότι θα είναι έτσι. Αν θα μπουν άλλοι δύο-τρεις επιχειρηματίες, για να βοηθήσουν την ομάδα, αυτό το ξέρει καλύτερα ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη και η διοίκησή του. Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα, με την οποία πολλοί θέλουν να ασχοληθούν και να τη βοηθήσουν. Οπότε πιστεύω ότι σε αυτό το κομμάτι δε θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Εγώ πιστεύω ότι πολλοί είναι αυτοί που περιμένουν να δουν τι θα γίνει με το θέμα της αναδιάρθρωσης, προκειμένου να αποφασίσουν αν θα ασχοληθούν με τον Ολυμπιακό Βόλου. Αν τελικά παίξουμε στη Football League, που θα είναι η δεύτερη κατηγορία, τότε είναι λογικό, εφόσον θα απέχουμε ένα σκαλοπάτι από τη Super League, να υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, λόγω καλύτερης προοπτικής της ομάδας. Όλα όμως είναι ρευστά, γιατί περιμένουμε τις αποφάσεις».
Πήρες ένα πρωτάθλημα ως ποδοσφαιριστής με τον Ολυμπιακό Βόλου, όταν ανεβήκατε από τη Γ’ στη Β’ Εθνική τη σεζόν 98-99, και τώρα ένα ως τεχνικός διευθυντής. Είναι το ίδιο συναίσθημα;
«Η χαρά του πρωταθλητή είναι η ίδια. Η διαφορά είναι ότι ο παίκτης έχει να κάνει μόνο με τον εαυτό του και τον προπονητή του, ενώ τώρα η θέση που έχω έχει να κάνει με όλους τους ποδοσφαιριστές και με τον οργανισμό του Ολυμπιακού Βόλου. Είναι μία τελείως άλλη διαδικασία. Είναι όμως δύο πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό που νιώθω την ίδια χαρά. Θυμάμαι κάποια μικρά παιδιά που τότε πανηγύριζαν μ’ εμάς το 1999. Τους ίδιους ανθρώπους είδα και τώρα να πανηγυρίζουν. Αυτό σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός έχει διαχρονικά τον κόσμο του και τη δυναμική του και τους φιλάθλους που τον στηρίζουν. Φέτος από την αρχή σε όποια εκδήλωση και να κάναμε, ο κόσμος μας στήριξε. Και στα παιχνίδια ήταν παρών και θα μπορούσε να είναι ακόμη περισσότερος. Βέβαια εμείς αυτό που κοιτάξαμε ήταν να έρθει κοντά μας ο κόσμος, βλέποντας μία ομάδα να έχει υγεία και εντός και εκτός γηπέδου. Πιστεύω ότι ο κόσμος ανταποκρίθηκε, αγκάλιασε την ομάδα και το έδειξε σε όλα τα παιχνίδια».
Είναι δεδομένη η συναισθηματική σχέση που έχεις με τον Ολυμπιακό, αλλά ποτέ δε σε έχω ακούσει να πουλήσεις οπαδιλίκι. Είναι συνειδητή επιλογή αυτή;
«Η ιστορία έχει αποδείξει ότι κάποιος που μπορεί να φιλήσει τη φανέλα, είναι ο πρώτος που έχει πουλήσει μία ομάδα. Είναι κάποιοι που το κάνουν βέβαια, επειδή το νιώθουν, αλλά και πολλοί που το κάνουν, για να είναι αρεστοί στους φιλάθλους ιδίως τους οργανωμένους. Ο κόσμος πιστεύω ότι καταλαβαίνει ποιος είναι ο Ολυμπιακός, ποιος έχει αισθήματα για την ομάδα, αν τη βοηθάει και αν δε βάζει το εγώ του πάνω απ’ αυτήν. Για μένα αυτό είναι το βασικό και όχι να φιλήσω μία φανέλα. Η διαδρομή του καθενός δείχνει αν είναι κοντά σε μία ομάδα.
Σέβομαι την ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου. Είμαι από 10 χρόνων παιδάκι στην ακαδημία της και μετά ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και προπονητής. Ωστόσο το οπαδιλίκι είναι κάτι μακριά από μένα.
Κάποια στιγμή και ειδικά σε μία ομάδα που λογίζεται ως ερασιτεχνική μπορεί να κάνεις κάτι εθελοντικό και παραπάνω από αυτό που σου αναλογεί, αλλά δεν υπάρχει κανένας εξαναγκασμός. Ο καθένας θα το κάνει, γιατί θέλει και το γουστάρει. Είμαι της άποψης ότι πρέπει να υπάρχει αγάπη για μία ομάδα, από την άλλη, για να υπάρχουν και απαιτήσεις, πρέπει να λειτουργεί κάποιος όχι μόνο με βάση το συναίσθημα, αλλά να είναι ικανοποιημένος και σε ένα άλλο κομμάτι».
Μία ιδιαίτερη περίπτωση στο φετινό Ολυμπιακό ήταν και ο Βαγγέλης Μάντζιος, τον οποίον διεκδίκησε μέχρι τελευταία στιγμή και η Νίκη. Ποια ήταν η προσφορά του;
«Όντως είχε μία δελεαστική πρόταση από την ομάδα της Νίκης, αλλά πήγε και αυτός με το συναίσθημα και επέλεξε να έρθει στην ομάδα μας λόγω της φιλίας του με τον Ευριπίδη Τσιμπανάκο. Οι παραστάσεις του είναι τεράστιες από την Ευρώπη και από μεγάλα κλαμπ του εξωτερικού αλλά και της Ελλάδας. Είναι όμως ένα παιδί, όπως ακριβώς το λέω, ανοιχτό σε όλους. Δεν ήταν η ντίβα που μπήκε στα αποδυτήρια. Με το καλημέρα και αυτός προσπάθησε να μεταφέρει οτιδήποτε μπορούσε και παικτικά και συμβουλευτικά στον καθένα μέσα στην ομάδα.
Γρήγορα έγινε ένα με την ομάδα, είχε πολύ καλές σχέσεις με όλα τα υπόλοιπα παιδιά και βοήθησε και αυτός τα μέγιστα, καθώς πήρε και παιχνίδια μόνος του, ενώ κάθε αντίπαλος τον σέβεται και τον φοβάται. Έδινε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στους δικούς μας παίκτες, βλέποντας ότι έχουν δίπλα τους ένα τέτοιο ποδοσφαιριστή. Όταν “παιζόταν” το όνομά του, κάποιοι παίκτες μας ήταν δύσπιστοι αν θα μπορούσε να έρθει στον Ολυμπιακό Βόλου. Αν ρωτήσετε και τον ίδιο τον Βαγγέλη, θα δείτε ότι δεν το μετάνιωσε καθόλου που επέλεξε εμάς και πανηγύρισε κι αυτός την άνοδο, βοηθώντας τα μέγιστα».
Είναι αλήθεια ότι έχει συμφωνήσει ο Μάντζιος και για τη νέα σεζόν;
«Είναι αλήθεια ότι είναι από τους παίκτες που θέλουμε. Ακόμη δεν υπάρχει κάποιος ποδοσφαιριστής που να έχει συμφωνήσει, γιατί δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σε ότι αφορά την κατηγορία που θα αγωνιστούμε. Έχει γίνει κουβέντα με τα περισσότερα παιδιά και έχουμε εισπράξει τη θέλησή τους να παραμείνουν. Όμως όλα είναι ρευστά, γιατί είναι αλλιώς για έναν ποδοσφαιριστή να παίζει σε μία ομάδα που θα είναι στη δεύτερη κατηγορία και αλλιώς πάλι στη Γ’ Εθνική. Το σίγουρο είναι ότι όλοι κάνανε πολύ καλό πρωτάθλημα και ότι πολλοί από αυτούς έχουν ήδη και άλλες προτάσεις και το ξέρω και προσωπικά, αλλά περιμένουν πρώτα την ομάδα του Ολυμπιακού να κάνει την πρότασή της».
Ποιος πιστεύεις ότι ήταν MVP τη φετινή σεζόν;
«MVP ήταν όλα τα παιδιά, MVP είναι και ο φροντιστής της ομάδας ή όσοι είναι στα γραφεία. Ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του. Αυτό ήταν η επιτυχία, ότι αυτή η ομάδα δεν ήταν υπόθεση του ενός, αλλά όλων. MVP είναι και ο κόσμος, που ήταν κοντά στην ομάδα.
Δεν μπορώ να πω ότι υπήρχε κάποιος παίκτης που όταν έπαιζε η ομάδα έκανε περίπατο κι αν δεν έπαιζε, η ομάδα δε βλεπόταν. Άρα η ομάδα δε στηρίχτηκε σε ένα παίκτη, ποτέ δεν το έκανε αυτό. Αυτή ήταν και η φιλοσοφία μας από την αρχή, να μη χτιστεί ο Ολυμπιακός Βόλου γύρω από έναν παίκτη. Όλοι όμως βοήθησαν, ακόμη και ο πιο μικρός όταν χρειάστηκε να παίξει. Όπως είπα, ακόμη και ο φροντιστής είναι MVP. Όταν μία ομάδα κάνει πρωταθλητισμό, πρέπει ο καθένας να δίνει τον καλύτερό του εαυτό, για να έρθει το καλύτερο αποτέλεσμα. Άρα τους βάζω όλους.
Λίγο παραπάνω σε ό,τι αφορά τους ποδοσφαιριστές θα ξεχώριζα τον Ρόκα, τον Μπουτζίκο, τον Φλίγκο και τον Οικονομόπουλο, δηλαδή τους αρχηγούς, με τους οποίους είχαμε μία σχέση συνεχούς επικοινωνίας, γιατί θέλαμε να έχουμε τα στεγανά μας ως ομάδα, τα καλά αποδυτήρια και να μην υπάρχουν γκρίνιες και μουρμούρες στις καφετέριες, να δημιουργήσουμε δηλαδή ένα οικογενειακό κλίμα, και σ’ αυτό βοήθησαν και εκείνοι τα μέγιστα μαζί με εμάς. Αγωνιστικά όλοι βοήθησαν και όλοι πέτυχαν τον στόχο».
Εσύ θα μείνεις στην ομάδα;
«Θα δούμε τι θα γίνει. Εγώ είμαι ευχαριστημένος από τη φετινή χρονιά, που είχαμε τις αγωνίες μας, τις στεναχώριες μας και τις χαρές μας. Αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις και αν οι άνθρωποι που θα διοικήσουν εκτιμήσουν την προσφορά ή όχι τη δική μου και υπάρχει διάθεση να συνεχίσουμε, θα συνεχίσουμε».
Σχολιάστηκε αρνητικά από τους φίλους του Ολυμπιακού Βόλου ότι η ΕΠΣΘ ευχήθηκε καλή επιτυχία στη Νίκη με ανακοίνωσή της για τα μπαράζ, αλλά δεν έδωσε συγχαρητήρια σε σας για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τι έχεις να πεις;
«Μπορεί να το πράξει αργότερα η Ένωση και ο πρόεδρός της. Όμως θέλω να πω την αλήθεια. Όσες φορές ζήτησα τη βοήθεια του προέδρου κ. Λασκαράκη, που αυτή τη στιγμή έχει μία πολύ καλή θέση στην ΕΠΟ, την είχα. Μπορώ να πω, ότι αν ζήτησα επτά εξυπηρετήσεις από την ΕΠΣΘ, μου δόθηκαν δέκα. Ο πολύς κόσμος μπορεί να μην το γνωρίζει και δεν πρέπει να γνωρίζει το οτιδήποτε, αλλά όπου μπορούσε να μας βοηθήσει ο πρόεδρος της Ένωσης το έπραξε. Πιστεύω, όταν γίνει η απονομή για το πρωτάθλημα που πήραμε, να είναι ο πρόεδρος της ΕΠΣΘ και να μας την κάνει».
Χρ. Θαν.
